Ένας βασικό οδηγός- βοήθημα για νέους γονείς που νιώθουν χαμένοι και βετεράνους που το παίξουν ξερόλες (έχουμε δει τα κακομαθημένα τους).

Αισθάνομαι υποχρέωση να γράψω πως τα παιδιά έρχονται για να σου δείξουν πως δεν μπορείς να είσαι τέλειος γονέας, όσα βιβλιαράκια και αν διαβάσεις, σε όσα forum για μάνουλες και μπαμπάδες αν μπεις.

Είναι απολύτως διαφορετικά μεταξύ τους και έχουν ταλέντο στο να προτιμούν κάτι άλλο από αυτό που θεωρείς πως είναι καλό για την περίπτωση τους. Eίναι μετρ στο να ξεβολεύουν, να σε διαψεύδουν και να ρεζιλεύουν έτσι και πάρεις αέρα. Επιβάλλεται να χαμηλώσεις την ύπαρξη σου, για να γίνεις αποτελεσματικός γονέας  και ταπεινά να παραδεχτείς τις αδυναμίες σου.

Στις διακοπές αποκαλύπτεται περίτρανα πόσο καλοκουρδισμένη είναι μια οικογένεια και πιο εντυπωσιακά αποτυγχάνουν οι απολύτως σίγουροι πως τα έχουν όλα υπό έλεγχο. Βασικό αξίωμα των διακοπών με παιδιά, είναι πως πολλά πράγματα θα πάνε στραβά και δεν μπορείς να περιμένεις κάτι άλλο αν θες να καλοπεράσεις. Το οξύμωρο είναι πως ενώ τα προγράμματα θα χαλάνε, εσύ οφείλεις να παραμένεις αμετανόητα οργανωμένος/η.

Λίγα πράγματα

Τα παιδιά χρειάζονται ελάχιστα αλλά πρέπει να έχεις  τη δυνατότητα να προλαμβάνεις τις ανάγκες τους. Αυτό είναι το μυστικό των ήσυχων οικογενειών ξένων στην παραλία, αν προσέξετε. Τα παιδιά τους έχουν λίγα παιχνίδια και συγκεκριμένη ώρα για να κάνουν κάτι, ξέρουν τι θα γίνει στη συνέχεια και αυτό τους δίνει την ηρεμία της σιγουριάς. Επίσης, λένε πάντα “παρακαλώ”, όταν θέλουν κάτι και είναι δεδομένο πως θα εκφράζονται χαμηλόφωνα, γεγονός που σημαίνει πως αντιλαμβάνονται πως ολόκληρος ο πλανήτης δεν είναι υπηρέτης τους.

Ποτέ τελευταία στιγμή

Ξέχνα τον αυθορμητισμό. Χρειάζεται σχεδιασμός που καθησυχάζει τα παιδιά. Είχα διαβάσει πως πολλά  αγχώνονται όταν το ταξίδι είναι περίπλοκο και δύσκολο  για τους  γονείς τους, ενώ αντιθέτως είναι πολύ πιο πρόθυμα από εμάς να ξαναπάνε στο ίδιο μέρος, στην ίδια παραλία, να ξαναδούν τον ίδιο γάιδαρο στο χωριό.

Αλλαξιά

Όλοι στην οικογένεια από 0-80 ετών, πρέπει  την ημέρα του ταξιδιού, να έχουν καθαρή αλλαξιά στο σακίδιο ή στην τσάντα που θα έχουν επάνω τους, εκτός βαλίτσας δηλαδή! Αποσκευές χάνονται, κάποιος κάνει εμετό πάνω στον μπαμπά ή πέφτει καφές στη βερμούδα της μαμάς. Τι να γίνει; Αν ταξιδεύετε με μωρά, θα χρειαστούν περισσότερες αλλαξιές που ευτυχώς δεν πιάνουν χώρο. Αν ταξιδεύετε με έφηβο, δε θα θέλει να ρεζιλευτεί αν τα ρούχα του γίνουν χάλια. Ένα παιδάκι που μόλις έβγαλε τις πάνες θα χρειαστεί πάνες γιατί αν υπάρξει καθυστέρηση στο ταξίδι, θα βγει από το πρόγραμμα του, θα το πάρει ο ύπνος και μπορεί να τα κάνει επάνω του!  Δε θα φταίει!

Όχι στο ΚΚΕ!

Τα παιδιά θέλουν να ξέρουν πού θα πάνε και την επιλογή πρέπει να συνοδεύει ένα ενθουσιώδες αφήγημα. Υπάρχουν πρόσχαρα παιδάκια, και παιδιά που θα πουν σε όλα “όχι” λες και ψηφίζουν ΚΚΕ. Δεν ανοίγουμε διαπραγματεύσεις με αρνητισμό, τουλάχιστον  το παιδί έχει βρει τη πολιτική του ταυτότητα.

Όχι, δεν θα το πάρουμε μαζί!

Αν τους αγοράσεις το  ακριβότερο παιχνίδι και το κουβαλήσετε στις διακοπές, τελικά θα το ξεχάσουν και θα παίξουν με ένα πλαστικό μπουκάλι ή θα τους αρέσει το παιχνίδι που έχει ένα άλλο παιδάκι στη παραλία. Και είναι σίγουρο πως θα υπάρχουν πιο οργανωμένες οικογένειες, μόνο και μόνο για να νιώσετε απαίσια. Πρόκειται για γονείς δεξιοτέχνες. Έχουν από ταπερ με δροσερό καρπούζι μέχρι το απόλυτο παιχνίδι που όλα τα παιδιά λατρεύουν και εσύ αγνοείς την ύπαρξη του!

Κλείσε!

Κλείσε ο,τι μπορείς από πριν. Ήρθε η ώρα να μετατραπείς στον σχολαστικό γονέα που κορόιδευες μια ζωή. Κλείσε μονοήμερες εκδρομές, τραπέζια σε εστιατόρια. Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγες: “Έλα μωρέ, θα βρούμε”! Στο υπογράφω. Όταν έρθει η ώρα, θα νιώσετε βασιλιάδες όταν θα προσπερνάτε καταϊδρωμένους άλλους γονείς που απλά δεν τους έκοψε… Ζήτω το internet!

Είσαι δούλος των παιδιών σου, παραδέξου το!

“Δεν θα σταματήσει η ζωή μου”, είπες από ανωριμότητα, ίσως και από άρνηση μπροστά στις αδυσώπητες αλλαγές που είδες να έρχονται, για να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Όμως λυπάμαι που στο λέω, πρέπει πρώτα να παραμερίσεις τον εαυτό σου κι αν το κάνεις αυτό αρκετά, τότε θα επανέλθεις σε μια κάποια κανονικότητα. Είχα διαβάσει κάποτε για ένα ζευγάρι ηλιθίων που αποφάσισε να διασχίσει τον ατλαντικό με ιστιοπλοϊκό και με το λίγων μηνών μωρό τους. Χρειάστηκε να τους διασώσουν και μόνο τότε, οι πανίβλακες παραδέχτηκαν πως ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους. Να θυμάσαι αυτή την ιστορία ηλιθιότητας κάθε φορά που δεν υπολογίζεις πως τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς!

Ζητιανεύοντας κατανόηση

Λέμε σε όλους πως έχουμε παιδιά, έτσι ίσως μας λυπηθούν! Ενημερώνουμε εγκαίρως το ξενοδοχείο, την  αεροσυνοδό, το ναυαγοσώστη, τη ρεσεψιόν, το παιδί με τις ξαπλώστρες. Ο κόσμος σε βρίσκει γλυκούλα που καταλαβαίνεις πως ίσως προκύψει κάποια αναστάτωση και έτσι βοηθάει.

Τροφή και απασχόληση

Τα παιδιά πλήττουν και  πεινάνε τις λάθος στιγμές.Θα χρειαστείτε μικρά φτηνά παιχνίδια που χωράνε σε τσέπη, φρούτα, ίσως ένα στεγνό σνακ που θα τους αρέσει. Αλλιώς θα είστε καταδικασμένοι να ξοδέψετε χρήματα σε beach bar που σερβίρουν αμφιβόλου ποιότητας τοστ και τυρόπιτες, πάνω τις οποίες έχουν κάνει πικ νικ οι μύγες.

Το φαρμακείο του καλού γονέα

Πάση θυσία πρέπει να έχεις: Αντηλιακό, κρέμα για το έγκαυμα. Αντιπυρετικό, κάποιο αντισταμινικό  που θα προτείνει  ο παιδίατρος, τσιρότα, σπρέι για πληγές, έναν τόνο αλοιφή για τα τσιμπήματα και δύο τόνους απωθητικό εντόμων. Οι ποσότητες είναι όπως στις δίνω. Αν κάτι ξέχασα πάρτο εσύ ή μη πάρεις και τίποτα, φαρμακεία υπάρχουν παντού, άλλα θες να είσαι οργανωμένος, αν χρειαστεί και στη μέση της νύχτας.

Νάνι

Λυπάμαι νέοι γονείς που θα σας απογοητεύσω αλλά όπως έχετε υποχρέωση να ταΐζετε τα παιδιά σας, θα χρειαστεί να σκεφτείτε πολύ σοβαρά την ξεκούραση τους κατά τη διάρκεια της ημέρας και το βράδυ. Αυτό σημαίνει πως θα κοιμηθείτε ή θα αποσυρθείτε μαζί τους το μεσημέρι για λίγο, ώστε να ξεκουραστούν από τη θάλασσα, το παιχνίδι και τον ήλιο αλλά και το βράδυ πριν προλάβουν να γίνουν νευρικά από την κούραση. Δεν πιστεύω στα ελαστικά ωράρια ύπνου.
8.30 θα πει 8.30, ας έχει ήλιο ακόμα, ας με κοιτάζουν όλοι σαν να είμαι θεότρελη. Πηγαίνω τα παιδιά μου για ύπνο νωρίς  και αυτό σημαίνει πως περίπου εκείνη την ώρα θα κοιμηθώ και εγώ, τι να κάνουμε; Την έχουμε χαρεί την κοινωνική μας ζωή! Θέλετε το 8.30 να το κάνουμε 9; Μέχρι εκεί και ούτε λεπτό παραπάνω!

Ρυθμίζουμε  ένταση

Εδώ ίσως αρκετοί διαφωνήσουν μαζί μου. Όλα τα παιδιά κάνουν φασαρία (ειδικά τα παιδιά των Ελλήνων) και για αυτό καλό είναι το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί πριν αρχίσουν οι διακοπές ώστε να μην γίνουμε οι κακοί γονείς της παραλίας που αποφασίζουν να μάθουν τρόπους στα παιδιά τους στη θάλασσα. Δεν εννοώ ένα μωράκι που κλαίει, εκεί είναι ευθύνη των γονιών το μωρό να είναι ευτυχισμένο -μερικές φορές κατι προκύπτει οπότε δεν συνεχίζουμε κανονικά τις διακοπές με ένα μωρό που κάτι έχει και γκρινιάζει. Χρειάζεται την άνεση του σπιτιού του.

Μεγαλύτερα παιδιά που ενδέχεται να είναι κακομαθημένα, εξηγούμε πως θα πάμε κάπου όπου απαγορεύεται να ενοχλούμε και να φωνάζουμε και ενημερώνουμε για τις κυρώσεις: πως θα βγει αμέσως από τη θάλασσα και θα σταματήσει το παιχνίδι, πως θα ζητήσει συγνώμη από όποιον ενόχλησε κτλ. Χρειάζεται σθένος  συνέπεια και σταθερότητα βράχου από την οποία δεν παρεκκλίνουμε και δεν χαριζόμαστε ούτε στην πρώτη τσιρίδα, ούτε στην τελευταία,  αν δεν  θέλουμε τα παιδιά να συμπεριφέρονται σαν βάρβαροι. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από παιδιά που φωνάζουν χωρίς λόγο και οι γονείς τους δεν μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά τους γιατί απλώς δεν το έκαναν από τη πρώτη στιγμή και τώρα πια έχουν χάσει το τρένο.

Μη κάθεσαι από πάνω

Δεν ασχολούμαστε υπερβολικά. Σαφώς δεν είναι σωστό να πίνεις αδιάφορα φραπέ ενώ το καημένο θέλει να του δώσεις σημασία. Στο κάτω κάτω, είναι η ευκαιρία σου να παίξεις κι εσύ με την άμμο με απολύτως άδειο εγκέφαλο αντί να ασχοληθείς με το κινητό σου. Μπορείς να μάθεις αργότερα για το πως περνάει η Κατερίνα Καινούργιου στη Μύκονο.

Θα αναφερθώ ξεχωριστά στις μαμάδες-καταστροφή του έθνους μας ή αλλιώς τις μαμάδες – ελικόπτερα διότι είναι ο λόγος που τα παιδιά τους υποφέρουν ή γίνονται εγωκεντρικοί ενήλικες που δεν μπορούν να διανοηθούν πως δεν είναι ο ομφαλός του σύμπαντος! Είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις με το παιδί σου από το να κάθεσαι από πάνω του. Έχω δει με τα μάτια μου, μαμά να μην αφήνει σε χλωρό κλαρί τρίχρονο και να τραγουδάει πάνω από κεφάλι του Στου Μανώλη τη ταβέρνα έπεσε μια ντουφεκιά  372 φορές, ενώ το παιδάκι ήθελε να παίξει με τα κουβαδάκια του και είχε γραμμένο τον Μανώλη και τη ταβέρνα του και σίγουρα θα φαντασιωνόνταν την ημέρα όπου θα ενηλικιωθεί και θα πει στη μάνα του πως θέλει να σπουδάσει στο Βανκούβερ για πάντα.

Το καλύτερο πρόγραμμα  σταδιακής ανεξαρτητοποίησης που προτείνω ωστε τα παιδάκια να μη χρειαστεί να τα απασχολεί αποκλειστικά ο γονέας  είναι: φτάνω σε άγνωστη παραλία, παίζω με παιδί εκεί που σκάει το κύμα, αποσύρομαι  στην ξαπλώστρα μου, μόλις εγκλιματιστεί και βρει παιδάκια να παίξει. Προσοχή αν το κάνω πριν, αν πιστεύω δηλαδή πως το παιδί θα βρει μόνο του τι να κάνει σε ένα άγνωστο μέρος, δεν θα πετύχει. Παρακολουθώ σα γεράκι στη συνέχεια και δεν επεμβαίνω αν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη, δηλαδή αληθινός τραυματισμός, άγρια μάχη, αν το παιδί δεν ενοχλήσει ή αν δεν εμφανιστεί μαμά που τραγουδάει: Στου Μανώλη τη ταβέρνα.

 

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!