Η συζήτηση για την εικόνα σώματος είναι αδιάλειπτη εδώ και κάποια χρόνια, τα οποία μάλιστα δεν αναλογούν σε καμία περίπτωση στο μέγεθος της καταστροφής που έχουν επιφέρει τα επικρατούντα στερεότυπα ιδανικού σωματότυπου σε εκατομμύρια άτομα ανά τον κόσμο. Κάτω από την ομπρέλα “body positivity” έχουν χωρέσει – ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε – όλα τα σώματα, κάθε πιθανού σχήματος, σώματα που φέρουν “ελαττώματα”, ουλές, ραγάδες, ακμή, τριχοφυΐα, πανάδες, γενετήσια σημάδια, κυτταρίτιδα οτιδήποτε έχει προσπαθήσει ποτέ να σβήσει το airbrush του Photoshop.
Σε αυτό το πλαίσιο, πολλά άτομα μέσα από προσωπικούς αγώνες και σκληρή εσωτερική δουλειά, κατάφεραν να αποδεχτούν τα σώματά τους, κάτι στο οποίο βοήθησε και βοηθά ακόμη η εκπροσώπηση παρόμοιων κορμιών με το δικό τους σε mainstream και social media, στη μόδα, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στον αθλητισμό. Ως εκ τούτου είναι και τα ίδια περισσότερο πρόθυμα να τα προβάλλουν και να τα γιορτάσουν όπως θα έκανε οποιοδήποτε άτομο με αυτό που θεωρούμε “σέξι” ή έστω “αποδεκτό” σωματότυπο εδώ και δεκαετίες: Με φωτογραφίες στις κοινωνικές τους πλατφόρμες, με προφίλ σε dating apps, με σέξι πόζες, με στιλιστικές επιλογές που χρόνια ήθελαν να αγκαλιάζουν αλλά έτρεμαν στην ιδέα χονδροφοβικών σχολίων. Μπορεί όλη αυτή η θετική συνθήκη να έχει τη σκοτεινή του πλευρά;
Τη δεκαετία του ΄90, ήταν πολύ δημοφιλές ένα συγκεκριμένο σχόλιο συγκεκριμένα για τις χοντρές γυναίκες, το οποίο αναπαράγονταν και από τα δύο φύλα. Επιβίωσε μέχρι και τις αρχές των 00s’ και ίσως η δημοφιλής σειρά “Είσαι το ταίρι μου” να το τροφοδότησε άθελά της με το να βάλει στο επίκεντρο μιας ιστορίας μια “αντιηρωίδα”, μια γυναίκα που δεν ανταποκρίνονταν σε καμία περίπτωση στα καθιερωμένα πρότυπα ομορφιάς. Το σχόλιο αυτό ήθελε τις χοντρές γυναίκες να είναι καλύτερες στο σεξ από τις αδύνατες κι αυτό για δύο λόγους: Ο πρώτος, επειδή δεν έχουν να επιδείξουν μια αξιόλογη εξωτερική εμφάνιση είναι πρόθυμες να είναι ιδιαίτερα εργατικές και ανοιχτές στη σεξουαλική τους ζωή για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του παρτενέρ τους και ο δεύτερος, επειδή είναι στερημένες σεξουαλικά, αφού ελάχιστοι θα πήγαιναν μαζί τους, και έτσι όταν έρθει η στιγμή είναι “αχόρταγες” και άρα καλές ερωμένες. Μάλιστα, αν αντιστρέψει κανείς αυτό το αφήγημα θα δει ότι στην άλλη του πλευρά βρίσκεται ένα ακόμη στερεότυπο, αυτή τη φορά για τις “αντικειμενικά όμορφες” γυναίκες που κάνουν “τον αστερία” (ή την “κατσαρίδα”) στο κρεβάτι, επειδή θεωρούν ότι η ομορφιά τους είναι αρκετή για να νιώθει κανείς ικανοποιημένος σεξουαλικά που συνευρίσκεται μαζί τους και άρα δεν μπαίνουν στον κόπο να κάνουν τίποτα. Η παραπάνω ρητορική είναι ένα πρώτο και ηχηρό σημάδι πρόθεσης φετιχοποίησης γυναικών και ατόμων γενικότερα εξαιτίας του βάρους τους.
Έχετε σκεφτεί ότι άτομα που απλώς υπάρχουν, όπως όλα μας, αλλά τυγχάνει να “πρέπει” να κατηγοριοποιηθούν ως “χοντρά” και εκφράζονται με οποιονδήποτε τρόπο, όπως για παράδειγμα να ποστάρουν μια φωτογραφία στα social media ίσως σε μία αισθησιακή πόζα γίνονται στόχος fat fetishizm; Αυτή η παράλληλη πραγματικότητα των κοινωνικών δικτύων, για την οποία κανείς δεν μιλάει, μπορεί να παρασύρει άτομα σε μη συναινετικές φετιχιστικές σχέσεις και φυσικά να τραυματίσει καθώς με τόσο έντονη τη φετιχοποίηση του βάρους τους, πώς μπορούν να εμπιστευτούν ότι ελκύουν κάποιον επειδή είναι αυτό που είναι και όχι εξαιτίας ενός φετίχ; Πώς μπορούν να είναι σίγουροι ότι ο πιθανός παρτενέρ τους ή σύντροφός τους τούς θέλει ανεξάρτητα από το πόσο ζυγίζουν;
Αυτές τις φρικιαστικές αναρωτήσεις υποδαυλίζουν διαρκώς τα επικρατούντα στερεότυπα, τα οποία και ωθούν μέχρι και σήμερα την κοινωνία όταν βλέπει ένα ζευγάρι με έναν αδύνατο και ένα χοντρό άτομο να αναρωτιέται τι συμβαίνει. Κοιτώντας με καχυποψία ένα τέτοιο ζευγάρι ανθρώπων ουσιαστικά υπονοούμε ότι ο αδύνατος έχει βρει “κάτι άλλο” στον χοντρό, καθώς η έλξη αποκλείεται να είναι η απάντηση. Λεφτά, μεγάλο μόριο (αν το χοντρό άτομο είναι άνδρας), ή φετίχ μπορούν να είναι μονάχα οι εξηγήσεις. Στον κόσμο των αδύνατων ανθρώπων υπάρχει αυτό που λέμε, “ο τύπος μου”. Σε άλλους αρέσουν οι μεγάλες μύτες, άλλοι γουστάρουν τους ανθρώπους έντονα ζυγωματικά, μερικοί πεθαίνουν αν κάποιος έχει λακουβάκι στο πηγούνι και άλλοι παραλύουν στη θέα των πράσινων ματιών. Γιατί λοιπόν είναι τόσο δύσκολο να πιστέψουμε μια υγιή, φυσική έλξη προς τα παχιά σώματα; Γιατί τα χοντρά σώματα δεν εμπίπτουν απλώς σε έναν “τύπο” και πρέπει να υπάρχει κάτι πιο σκοτεινό από πίσω;
Η αλλαγή αυτής της αντίδρασης και η αλλαγή της ιδέας ότι η έλξη για τα χοντρά άτομα είναι φετίχ, έχει να κάνει με την εκπροσώπηση. Ακόμα και σήμερα κάθε χοντρή γυναίκα με προβολή έχει μια ιστορία σχετικά με το βάρος της. Σαν να μην έχει ζωή πέρα από αυτό, σαν να μην την εκφράζει οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα. Δεν είναι απλά ηθοποιός, τραγουδίστρια, μοντέλο, δασκάλα, αστροφυσικός, πωλήτρια, αλλά μια χοντρή ηθοποιός, τραγουδίστρια, μοντέλο, δασκάλα, αστροφυσικός, πωλήτρια που έχει αποδεχτεί τον εαυτό της και είναι υποχρεωμένη να βοηθά και άλλα να κάνουν. Πρέπει όλη της η ύπαρξη να είναι body positive. Αν θέλουμε δυστυχώς να απαγκιστρωθεί η έλξη για τα χοντρά άτομα από το φετίχ, θα πρέπει να τα δούμε ως άτομα που κάνουν σεξ με ανθρώπους που τα βρίσκουν επιθυμητά ακριβώς επειδή είναι.
Τα άτομα με φετίχ για χοντρά σώματα λέγονται αλλιώς και “chubby chasers” και καραδοκούν κάτω από τις φωτογραφίες χοντρών ατόμων που δεν επιθυμούν να μπουν σε μια φετιχιστική σχέση. Ένα μικρό disclamer εδώ, πριν συνεχίσουμε. Σε καμία περίπτωση δεν δαιμονοποιούμε τα σεξουαλικά φετίχ. Υπάρχουν και είναι μια έκφραση της σεξουαλικότητάς μας που όταν γίνεται συναινετικά μπορεί να κάνει δύο άτομα ικανοποιημένα και χαρούμενα. Αυτό που προσπαθούμε να τονίσουμε με το παρόν άρθρο είναι ότι η έκφραση της προσωπικής ταυτότητας ατόμων που τυχαίνει να είναι μεταξύ άλλων και χοντρά, δεν είναι πρόσκληση για τους απανταχού “chubby chasers” αυτού του κόσμου, όπως η φωτογραφία μιας αδύνατης κοπέλας δεν αποτελεί πρόσκληση να στείλει οποιωσδήποτε στο inbox της μια dickpick.
Πάμε λοιπόν να κλείσουμε με μερικά red flags που μπορούν να σε βοηθήσουν να αναγνωρίσεις τους “chubby chasers” τούτου του κόσμου, στην περίπτωση που δεν θες έναν τέτοιο στη ζωή σου:
Δώσε βάση σε κοπλιμέντα που σου φαίνονται περίεργα
Είναι άλλο πράγμα να σου λένε ότι είσαι όμορφο (γιατί είσαι, φυσικά), αλλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να σε αντικειμενοποιούν. Αν κάποιος σε ρωτά πράγματα όπως πόσο ακριβώς ζυγίζεις, ποιες είναι οι διαστάσεις σου ή αν χωράς σε συγκεκριμένους χώρους, ίσως να είναι chubby chaser.
Τσέκαρε αν υπερτονίζει την έλξη του για συγκεκριμένα σημεία του σώματός σου
Φυσικά και είναι υπέροχο κάποιος με τον οποίο εμπλεκόμαστε ερωτικά να μας λέει συχνά ότι έχουμε για παράδειγμα “κωλάρα” όσο κι αν ζυγίζουμε, ωστόσο, αν κάτι δεν σου κάθεται καλά στον τρόπο ή τη συχνότητα με το οποίο αυτό γίνεται, τότε μάλλον το ένστικτό σου δεν κάνει λάθος.
Πρόσεχε τις ταμπέλες
Αν τα επίθετα με τα οποία σε προσφωνεί, ή ο τρόπος που σε περιγράφει σε φίλους έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με το βάρος σου, πιθανόν κάτι να μην πηγαίνει καλά.
Είναι εκεί μόνο για το σεξ
Σε κάθε σταθερή συντροφική σχέση – δεν μιλάμε δηλαδή για άλλες συνθήκες όπως one night stand, friends with benefits ή παράνομες σχέσεις – οφείλεις πάντα να τσεκάρεις αν σε χρησιμοποιεί αποκλειστικά σαν σεξουαλικό αντικείμενο ή όχι. Αν λοιπόν εσύ πιστεύεις ότι είσαι σε μια σχέση με θεμέλια, αλλά ο σύντροφός μοιάζει να είναι παρών μόνο όταν παίζει σεξ, ίσως να υποβόσκει fat fetishism.