Ας ξεκαθαρίσουμε το εξής: Τα ηχητικά μηνύματα στο Messenger είναι ταυτόχρονα και μία σωτήρια λύση σε πολλές περιπτώσεις. Για παράδειγμα, αποτελεί έναν συχνό τρόπο επικοινωνίας με τις συναδέλφους μου εκείνες τις στιγμές που θες να ενημερώσεις για κάτι μικρό, που όμως γραπτό ίσως να μην ήταν ιδιαίτερα κατανοητό και ένα mail για να το πεις θα ήταν υπερβολή. Επίσης έχει σώσει πολλ@ από εμάς από τούμπες, όταν καίγεσαι να απαντήσεις κάτι σε κάποιον, αλλά περπατάς. Παρ’ όλα αυτά ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΑ. Γιατί; 

Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες

Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που αποφασίζουν να στείλουν ηχητικά για κάτι που πραγματικά θα μπορούσαν να γράψουν. Ειλικρινά για ένα μήνυμα δύο λέξεων. Το κατανοώ, βαριέστε. Μπορεί να βάφετε νύχι ή να προσπαθείτε να ανοίξετε την πόρτα κρατώντας παράλληλα κλειδιά και τσάντες από το σούπερ μάρκετ. Σας έχω νέα. Αν δεν κρέμεται η ζωή σας από μία κλωστή, μπορείτε να δώσετε προτεραιότητα σε αυτό που κάνετε και να μας στείλετε μετά κανονικό γραπτό μήνυμα. Κι αυτό γιατί, το ηχητικό σας μπορεί ας πούμε να φτάνει τη στιγμή που βλέπουμε μια ταινία με το σύντροφό μας και που (κακώς) θα κλεφτοκοιτάξουμε το κινητό μας. Αν μας είχατε στείλει γραπτό μήνυμα θα το βλέπαμε και θα επιλέγαμε πότε να απαντήσουμε, είτε αυτό σήμαινε αργότερα, είτε εκείνη τη στιγμή με τυφλό σύστημα. Τώρα όμως…αχ, τώρα. Μας βασανίζει η (σύγχρονη) αγωνία του τι μπορεί να θέλετε από εμάς και την ίδια στιγμή αισθανόμαστε ότι είναι πολύ lame να πατήσουμε pause και να φορέσουμε hands free για να το ακούσουμε – γιατί φυσικά, α) σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας και β) μπορεί και να απαντάτε στο τελευταίο μήνυμά μας στο οποίο παραπονιόμαστε ότι το σύντροφο που λέγαμε πιο πριν, έκανε κάτι που μας ενόχλησε και το ηχητικό σας να λέει “Καλά τι μαλάκας!”, άρα δεν μπορούμε να το πατήσουμε έτσι χύμα -. Αποτέλεσμα; Μένουμε με ένα ανεκπλήρωτο task μέχρι να τελειώσει η ταινία, και μας τα σκάει άσχημα το OCD μας που μας επιβάλλει να μην έχουμε ούτε για αστείο την κόκκινη ένδειξη του αδιάβαστου μηνύματος στο Messenger μας. 

Και για αυτό δεν είναι πάντα εύκολο να τα ακούσουμε

Είναι γεγονός ότι τα ηχητικά ως τρόπος επικοινωνίας εκτοξεύτηκαν σε δημοφιλία μέσα στην πανδημία. Με τη λογική ότι είσαι πάντα σπίτι, είσαι άρα και διαθέσιμος να τα ακούσεις. Ωστόσο πλέον δεν μένουμε και τόσο μέσα, συνεπώς, μία από τις χειρότερες στιγμές να σκάσει ηχητικό είναι όταν βρισκόμαστε για ποτάκι. Άντε να ξεμπλέξεις τα ακουστικά από τα κλειδιά, το στυλό και ένα ταμπόν για να καταφέρεις να ακούσεις πχ από το “Μας τελείωσε η φέτα θα πάρεις γυρνώντας;” μέχρι ότι ο γάτος τ@ φίλ@ σου έκανε μια φοβερά αστεία σκανδαλιά. Ή φυσικά να κάνουμε τη νέα must κίνηση της εποχής, να κρατάμε το κινητό οριζόντια σαν δίσκο, βάζοντας το ηχείο κοντά στ’ αυτί μας, σαν παππούς με βαρηκοΐα που βάζει το τραντζιστοράκι δίπλα στο αυτί του για να απολαύσει Αττίκ. Α! Επίσης κακό, το να μας στέλνετε ηχητικά ενώ είστε εσείς έξω σε μπαρ και ακούμε από πίσω όλη την οχλαγωγία του χώρου που βρίσκεστε. 

Σου φεύγει η ψυχή μέχρι να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται 

…καθώς έχουν την αίσθηση του επείγοντος, γιατί υποθέτουμε ότι αυτός που μας στέλνει το ηχητικό θέλει να μας πει κάτι άμεσα. Όλοι λοιπόν έχουμε εκείν@ τ@ φίλ@ που θα στείλει 10 ηχητικά το ένα πάνω στ’ άλλο προσπαθώντας να μας πει για παράδειγμα με μία ανάσα πώς πήγε το χθεσινό date. Μέχρι ωστόσο να πατήσουμε το play και να ακούσουμε ότι δεν καταστράφηκε ο κόσμος μας, έχουμε βγάλει 15 άσπρες τρίχες στην υποψία πως έχει συμβεί κάτι πολύ σοβαρό.   

Θα είναι σα να σε παίρνουν τηλέφωνο, αλλά δεν θα σε παίρνουν

Αν είστε millennials ή zoomers τότε γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα τηλεφωνήματα είναι μια άχρηστη μορφή επικοινωνίας η οποία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, μας φέρνει σε αμηχανία και τέλος πάντων αν καταργούνταν δια νόμου, καθόλου δεν θα μας πείραζε. Θα κάναμε όμως την καρδιά μας πέτρα και θα το προτιμούσαμε, αντί ηχητικού από ανθρώπους δεν γνωρίζεις καθόλου καλά, όπως για παράδειγμα άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζεσαι πολύ briefly επαγγελματικά, ή έχεις επικοινωνήσει μόνο μέσω mail και οριακά δεν γνωρίζεις καν τη χροιά της φωνής τους. Άβολοοοο. 

Όχι όμως τόσο άβολο όσο…

Όταν σου στέλνουν ηχητικά εντελώς άγνωστοι άνθρωποι. Ένα τέτοιο περιστατικό αποτέλεσε και έμπνευση για το παρόν άρθρο. Λαμβάνω στα DM μου στο Instagram ένα μήνυμα σε προσωπικό τόνο από άτομο που προωθεί τη δουλειά του. Δεν απαντώ άμεσα καθώς θέλω να το εξετάσω σε κάποια στιγμή με ηρεμία και μία μέρα μετά βρίσκω ηχητικό. Εεεεμ, δεν έχω πατήσει ακόμα play σας πληροφορώ. Το θεώρησα ακραία τολμηρή κίνηση και ένιωσα να παραβιάζεται η ιδιωτικότητά μου εδώ που τα λέμε.  Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς γίνεται να στέλνεις ηχητικό μήνυμα σε κάποιον που δεν γνωρίζεις καθόλου, ούτε καν διαδικτυακά. Τα ηχητικά μηνύματα είναι κάτι πολύ προσωπικό, τα ανταλλάσουμε με ανθρώπους που έχουμε οικειότητα και ακόμα και τότε μερικές φορές νιώθουμε να παραβιάζεται η ιδιωτικότητά μας.

Υπάρχει όμως λύση

Το διαδίκτυο – όσο εξελίσσεται – δημιουργεί μια σειρά αναγκών, συμπεριφορών, αλλά και συμπλεγμάτων που δεν υφίσταντο πριν. Το σχεδόν ψυχαναγκαστικό, επίκτητο αντανακλαστικό που έχουμε αναπτύξει πολλ@, το να απαντάμε απευθείας σε μηνύματα, είτε γραπτά, είτε ηχητικά και mail είναι μια “σύγχρονη πάθηση”, που θέλει αρκετή δουλειά. Όλ@ μας έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί φίλοι / εργαζόμενοι / παιδιά / γονείς επειδή δεν ανταποκριθήκαμε άμεσα σε ένα μήνυμα. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα social media μας έχουν “προσφέρει” μια προσβασιμότητα που δεν είχαμε ανάγκη και δυστυχώς καλούμαστε οι ίδιοι να βάλουμε όρια σε αυτή. Τι θέλω να πω; Μπορεί τα ηχητικά να είναι ό,τι πιο εκνευριστικό υπάρχει, ωστόσο κάποι@ θα συνεχίσουν να τα στέλνουν. Δεν θα γκρεμιστεί ο κόσμος αν τα ακούσετε όταν μπορείτε, στον δικό σας χρόνο. Άλλωστε, αν πρόκειται για πραγματική ανάγκη, το πιο πιθανό είναι ότι αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει το τηλέφωνό σας.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!