Η καλύτερη ιστορία που έχω ακούσει για άμβλωση είναι αυτή που μου έχει πει ένας φίλος. Η μαμά του δεν ήθελε άλλο παιδί και όταν έμεινε έγκυος με εκείνον, κάπου στην δεκαετία του 1950, αποφάσισε πως έπρεπε άμεσα “να το ρίξει”.

Όμως πάνω στο χειρουργικό τραπέζι, ενώ η γυναίκα είχε ξαπλώσει και είχε ανοίξει τα πόδια της, πριν η διαδικασία αρχίσει, έγινε διακοπή ρεύματος. Ο γυναικολόγος της είπε να επιστρέψει μια άλλη μέρα, αυτό ήταν ανέφικτο, ο καιρός πέρασε κι έτσι το μωρό γεννήθηκε. Το μυστικό θα έμενε μυστικό όμως μια μέρα, το μωρό που γλύτωσε από τη διακοπή ρεύματος και είχε γίνει πια παιδί, κρυφάκουσε την μαμά του να διηγείται την ιστορία της παραλίγο έκτρωσης σε μια φίλη της. Από το σοκ, αποφάσισε να μην ξαναδιαβάσει στο σχολείο! Να γίνει κακό παιδί ! Να μην ακούει κανέναν από αυτούς που δεν τον ήθελαν! Για να μάθουν!

Την ιστορία την λέει γελώντας

Ξέρω πως δεν χάλασε ποτέ η σχέση με την μαμά του και πως όλα του πήγαν πολύ καλά γιατί, αν και πεισματικά δεν άνοιγε βιβλίο, ήθελε να πετύχει. Σπούδασε και μετά  από μια σειρά γεγονότων, έγινε επιτυχημένος, ισχυρός και υποψιάζομαι πλούσιος.

Η ιστορία μου αρέσει, όχι γιατί είμαι εναντίον των αμβλώσεων αλλά γιατί αισθάνομαι πως ένα τεράστιο ποσοστό όλων εμάς που πιστεύουμε πως είμαστε ξεχωριστοί, πρίγκιπες και πριγκίπισσες  που ολόκληρα βασίλεια περίμεναν τον ερχομό μας, πιθανότατα υπήρξαμε μια άμβλωση που δεν έγινε, τυχαία, για λογούς σοβαρούς ή αστείους που δεν θα μάθουμε ποτέ. Μπορεί κανείς να μη θυμάται πλέον για να μας πει, την ιστορία μας πριν γεννηθούμε.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε ή να μάθουμε έτσι κι αλλιώς ποτέ τα πάντα, από όλες τις πηγές: το πώς η μαμά αισθάνθηκε όταν έμαθε πως ήταν έγκυος. Αν είχε πράγματι καταχαρεί με την είδηση, αν στεναχωρήθηκε ή αν ήταν φοβισμένη. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από μια εγκυμοσύνη ας την προσπάθησες, ας την  ήθελες, ας την θέλουν και όλοι οι υπόλοιποι στη ζωή σου και δεν μπορώ να φανταστώ πόσο τρομακτικό πρέπει να είναι, να μην την θες ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος και να μην μπορείς καν να την ομολογήσεις.

 

Στην Αμερική το θέμα των αμβλώσεων πηγαινοέρχεται ως κοινωνικό θέμα που διχάζει και βεβαίως βολεύει πολύ όποιον θέλει να τοποθετηθεί με τους υπερ pro-choice ή τους κατά, τους pro-life.

Στο Τέξας, πριν λίγες μέρες, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, ουσιαστικά αφαίρεσε από τις περισσότερες γυναίκες  το δικαίωμα στην άμβλωση, καθώς επικύρωσε έναν νομό που ψηφίστηκε τον Μάιο και την απαγορεύει μετά την έκτη εβδομάδα κύησης ή αφότου ανιχνεύεται  η καρδιακή δραστηριότητα  του εμβρύου, χωρίς μάλιστα  να επιτρέπει εξαιρέσεις, σε περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας.

Η περίπτωση του Τέξας δεν είναι τόσο ακραία όσο ακούγεται, συνολικά άλλες  12 πολιτείες ψήφισαν νόμους με απαγορεύσεις διακοπής στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης, αλλά όλες έχουν μπλοκαριστεί αν και η συνέχεια είναι άγνωστη, ειδικά στις ΗΠΑ όπου κατά καιρούς υπερισχύουν πουριτανικές τάσεις. “Νίκες” των  pro-life, όπως αυτή στο Τέξας,  σηματοδοτούν περιόδους όπου ακόμα και αντιφατικά- γιατί η ο πρόεδρος είναι δημοκρατικός- ισχυροποιούνται εμβληματικά, οι δήθεν αποτροπιασμένοι από τον θάνατο αγέννητων εμβρύων και τις φιλελεύθερες απόψεις εκείνων που προσβάλλουν τα ήθη.

Όσο σοκαριστικο κι αν φαίνεται , η νόμιμη διακοπή της  κύησης δεν ισχύει παγκοσμίως.

Μέχρι σήμερα υπολογίζεται πως το 41% του γυναικείου πληθυσμού, ζει σε χώρες όπου η νομοθεσία είναι τόσο αυστηρή που δεν  επιτρέπει νόμιμες και  ασφαλείς αμβλώσεις, ενώ σε αρκετά μέρη του κόσμου απαγορεύεται, όποιοι λόγοι κι αν συντρέχουν.

Στην Ελλάδα, μπορεί το θέμα να έχει κλείσει εδώ και δεκαετίες, αλλά ίσως αυτός ακριβώς να είναι ο λόγος που δεν πρέπει να σταματήσουμε να το συζητάμε. Θα σας εξηγήσω πιο κάτω τι εννοώ, σας παραθέτω μερικά στοιχεία:

Η  αποποινικοποίηση των αμβλώσεων ήταν μια μακρά και δύσκολη μάχη στην Ελλάδα που χρονολογείται από το  1834, όπου η ετεράμβλωση – χωρίς τη συναίνεση της εγκύου–  και η αυτάμβλωση τιμωρούνταν  με ποινή φυλάκισης. Από εκεί και πέρα, ακολούθησαν αρκετοί νομοί που ήταν πιο ελαστικοί κάθε 10-20 χρόνια.

Οι ποινικές κυρώσεις, τόσο για την έγκυο όσο και για τον τρίτο που ενεργούσε με τη συναίνεσή της μειώθηκαν  δραστικά. Η ιατρική ένδειξη συμπληρώθηκε από  την “ηθική ένδειξη”, σύμφωνα με την οποία η άμβλωσή ήταν πλέον “βάσιμη” και ακολούθησαν πολλές τροπολογίες μέχρι το 1986, όπου ανατράπηκε πλήρως η ποινική αντιμετώπιση της ενώ ο όρος νομικά εγκαταλείφθηκε για να τον διαδεχθεί η  “τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης”.

Αυτό που σήμερα ισχύει, είναι πως μια γυναίκα μπορεί να διακόψει την εγκυμοσύνη της μέχρι την δωδέκατη εβδομάδα σε κάθε περίπτωση, ενώ υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις όπως ο βιασμός ή οι λόγοι υγείας που το επιτρέπουν και αργότερα.

Εδώ θα επιστρέψω σε αυτό που σας έγραφα πριν: δεν νομίζω πως πρέπει σταματήσουμε να συζητάμε τις αμβλώσεις στην Ελλάδα καθώς αισθάνομαι πως το σημαντικότερο, που είναι η πρόληψη μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. είναι το ζήτημα που χάνεται και οι γυναίκες είναι και πάλι τα θύματα.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει ομορφιά σε ένα δικαίωμα που θεσπίστηκε για καταστάσεις ανάγκης. Σαφώς κάποιες φορές και όλα σωστά να τα κάνεις θα συμβεί το λάθος και πρέπει να μπορείς να το διορθώσεις, να μπορείς να διακόψεις την κύηση  όμως είναι καλύτερη μια ζωή χωρίς καμιά έκτρωση. Γιατί λυσσαλέα αναλωνόμαστε  στο να λεμέ πόσο υπέρ του δικαιώματος είμαστε; Ίσως αυτή η παραδοχή να είναι η ευκολότερη.

Άμβλωση στην Ελλάδα πάντα θα μπορείς να πας να κάνεις. Δεν θα επιβληθούν ποτέ οι υπερσυντηρητικές φωνές,  δεν θα εισβάλουν οι Ταλιμπαν. Θα κάνουμε σεξ με όποιον θέλουμε και δεν μπορεί το σεξ να συνδέεται με καμιά απολύτως δυσάρεστη επίπτωση ή ταλαιπωρία ή να καταλήγεις θύμα της δικιάς σου απροσεξίας ή του συντρόφου σου.

Δεν έχουν κάνει όλες οι γυναίκες  έκτρωση. Οι προηγούμενες γενιές μας μετέφεραν την εντύπωση πως όλες κάνουν και  ούτε γάτα, ούτε ζημιά που είναι και η άποψη των γυναικών που αρνούνται την αντισύλληψη. Υπάρχουν αρνήτριες της αντισύλληψης -τι αναχρονιστικό!

Αν μπορείς να κάνεις σεξ, μπορείς να πας να ρωτήσεις και έναν γιατρό, να σου πει τι είναι καλύτερο για σένα,  αν και κάποια θέματα πρέπει να διδάσκονται στο σχολείο ώστε να μην παρεμβάλλεται τη λάθος στιγμή η  παραπληροφόρηση.

Δεν ζούμε στο 1970 κι όμως μια έρευνα του 2019, έδειξε πως μία στις δέκα έφηβες ηλικίας 15-19 ετών έχουν κάνει τουλάχιστον μια άμβλωση και αυτό είναι απείρως πιο στενάχωρο και σοκαριστικο από μια συζήτηση για το αν οι αμβλώσεις είναι ηθικές ή όχι.

Γιατί ένα κορίτσι στην αρχή της σεξουαλικής της ζωής να πρέπει να τρέχει σε νοσοκομεία; Πριν από την συζήτηση για τις αμβλώσεις λοιπόν οφείλουμε να συζητάμε επί της ουσίας, δηλαδή για  την αντισύλληψη. Τη μεγαλύτερη, συναρπαστικότερη, εφεύρεση όλων των εποχών στην εξέλιξη και στην χειραφέτησης της γυναίκας!

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!