Η rap συχνά μάς δημιουργεί κάπως αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μία, σαν μουσικό είδος συχνά μάς αρέσει και μάς ξεσηκώνει. Από την άλλη, ένα μεγάλο μέρος της, από τις απαρχές της στα 70s, επικεντρώνεται σε θεματικές, που ασχολούνται με το σώμα των γυναικών και με το να βρίσουν γυναίκες. Φυσικά, μιλάμε για κομμάτια αντρών rappers.
Οι γυναίκες rappers στα 80s
Ακόμα κι όταν στα 80s γυναίκες rappers έκαναν την εμφάνισή τους, η βιομηχανία δεν τους επέτρεψε ουσιαστικά να αλλάξουν τη ρητορική της rap. Ναι, ο “δρόμος” ήταν ανοιχτός για όσες είχαν αυτοπεποίθηση και τα έλεγαν καλά. Ωστόσο, μόνο φαινομενικά. Η βιομηχανία κατάφερε ουσιαστικά να εξαφανίσει εκείνες τις rappers, παρά το γεγονός ότι έφεραν μία τεράστια αλλαγή στο μουσικό είδος. Για του λόγου το αληθές: Ξέρεις ποιες είναι Roxanne Shanté, η MC Lyte και η Da Brat; Όχι; Κι όμως, ήταν οι πιο πετυχημένες γυναίκες rappers στα 80s και τα 90s.
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να μην τις ξέρεις; Χάρη στο εύρημα των video vixens. Η βιομηχανία θεωρούσε ότι οι γυναίκες rappers δεν ήταν αρκετά σέξι και δεν είχαν γενικά τη σωστή εμφάνιση για τη rap. Οπότε στα video clips τους φρόντισαν να βάζουν στο επίκεντρο τις video vixens. Μοντέλα, δηλαδή, συνήθως έγχρωμα, που θεωρητικά ήταν πιο σέξι από τις rappers και οι οποίες εμφανίζονταν υπερσεξουαλικές ενδυματολογικά και κινησιολογικά. Αυτό γινόταν με τέτοιον τρόπο, που σε πολλές περιπτώσεις οι vixens έπαιρναν όλη την προσοχή και το κοινό σχεδόν αγνοούσε την ίδια τη rapper. Μάλιστα, μία από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις για τις vixens ήταν ότι πληρώνονται ακριβώς το ίδιο με τη rapper.
Οι γυναίκες rappers στην εποχή μας
Σήμερα, οι video vixens συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά σε εξαιρετικά μικρότερο βαθμό. Στην ουσία, η δόξα τους κράτησε περίπου μέχρι τα early 00s. Τι συνέβη τότε; Ήρθε μία νέα γενιά γυναικών rappers, που αποφάσισαν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να μην αφήσουν περιθώριο στη βιομηχανία να τις “θάψει”. Θα λέγαμε ότι την αρχή έκανε η Lil’ Kim και μετά άρχισαν να ακολουθούν όλο και περισσότερες. Αυτό, που έκαναν, βασίστηκε στην εξής λογική. Η βιομηχανία τις έκρυβε για χρόνια με τη δικαιολογία ότι δεν έχουν τη σωστή εμφάνιση. Οπότε αυτές απέκτησαν την εμφάνιση, που η βιομηχανία θεωρούσε σωστή, με έμφαση στο μεγάλο στήθος και ακόμα περισσότερο στα μεγάλα οπίσθια.
Ναι, ακόμα και αυτή η εξέλιξη κουβαλάει πολύ σεξισμό και σεξουαλικοποίηση και αντικειμενοποίηση των γυναικών. Ουσιαστικά οι γυναίκες, που θέλουν να πετύχουν ως rappers, πιέζονται να αποκτήσουν μία πολύ συγκεκριμένη εμφάνιση, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τις ακουμπήσει το νυστέρι ενός πλαστικού χειρουργού. Ωστόσο, πλέον οι γυναίκες μπορούν να πάρουν τη σεξουαλικοποίησή τους και να τη μετατρέψουν σε δικό τους όπλο, σε μέσο να πάρουν τη δύναμη στα χέρια τους. Στην ουσία, θα λέγαμε ότι τραβάνε την προσοχή και την αποδοχή της βιομηχανίας, ώστε μετά ο κόσμος να τους δώσει σημασία όταν θα ραπάρουν για το πόσο γαμάτες, δυναμικές και ανεξάρτητες είναι.
Η τωρινή κατάσταση δεν είναι αρκετή
Ιδανικά θα θέλαμε σταδιακά να περάσουμε στο επόμενο επίπεδο. Αν μία γυναίκα rapper θέλει να μεγαλώσει, για παράδειγμα, τα οπίσθια της, δικαίωμά της να το κάνει. Αρκεί μόνο να είναι 100% δική της επιλογή και όχι κάτι, που ουσιαστικά αναγκάστηκε να κάνει, για να διεκδικήσει μία θέση στον χώρο. Ας περάσει η rap στη φάση, που θα δέχεται γυναίκες για το ταλέντο τους στο είδος και δεν θα τις απορρίπτει βάσει εξωτερικής εμφάνισης. Έχουμε ήδη κάποια παραδείγματα διαφορετικών σωματοτύπων από της Cardi B ή της Nicki Minaj, όπως η 20χρονη Lakeyah, η οποία συγκριτικά έχει ένα πιο “στεγνό” σώμα. Ωστόσο, η ίδια έχει δηλώσει ότι συνεχώς την παροτρύνουν να πάει σε πλαστικό και να κάνει μετατροπές στο σώμα της. Μέχρι αυτό να σταματήσει να συμβαίνει, η rap έχει αρκετό δρόμο μπροστά της.