Όταν ακούμε το όνομα Harry Styles το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι εκκεντρικό ντύσιμο χωρίς φύλο και διάχυτη καλαισθησία. Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πλήθος κόσμου να γυρίσει το κεφάλι του για να κλέψει έστω και μία ματιά του τι φόρεσε εκείνη την ημέρα, είτε είναι ειδική περίσταση είτε μία απλή καθημερινή εμφάνιση σε κάποιο δρόμο του Λονδίνου ή του Los Angeles. Ο Ηarry είχε δείξει ψήγματα προσωπικού στυλ από πολύ μικρός, ενώ βρισκόταν στο μουσικό συγκρότημα One Direction, αλλά με την διάλυσή τους και την αρχή της σόλο καριέρας του στόχευσε (και πέτυχε) την πλήρη ελευθερία έκφρασης της αισθητικής του. Απέβαλε την συνολική εικόνα και εστίασε σε αυτόν, μία κίνηση που αποδείχτηκε εξαιρετικά επιτυχής. Ας δούμε το ταξίδι μέχρι εκεί.
The “One Direction” era
Ο Harry τότε ήταν ένα ψηλό παιδί, με μπουκλάκια στα μαλλιά κι εκείνα τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια που ένας θεός ξέρει γιατί ήταν στη μόδα. Παρόλα αυτά είχε από νωρίς αρχίσει να κάνει κάποιες προσωπικές παρεμβάσεις στην boyband εικόνα του γκρουπ, φορώντας ενίοτε κάποιο απλό φουλάρι ή ένα εκκεντρικό αξεσουάρ που τον έκανε να ξεχωρίζει από τους άλλους τέσσερις. Η δημοτικότητά του ήταν αρκετά μεγαλύτερη σε σύγκριση με τον Liam, τον Zayn, τον Niall και τον Louis, και ίσως τα ρούχα να ήταν ένας από τους λόγους.
O Harry στο σετ του “What Make You Beautiful”, πρώτου single των One Direction
Όσο τα χρόνια περνούσαν και ο Harry όχι μόνο μεγάλωνε, αλλά άρχιζε να είναι βαθιά δικτυωμένος στην fashion σκηνή του Λονδίνου, με φίλους σχεδιαστές και fashion icons όπως η Alexa Chung και η Cara Delevigne, το στιλ του εξελίχθηκε ραγδαία. Πλέον έβαζε κολιέ στο λαιμό του, μπαντάνες, άνοιγε κουμπιά στα πολύ ενδιαφέροντα (και ακριβά) πουκάμισά του επιδεικνύοντας τα τατουάζ του, κέρδιζε βραβεία ως “ο πιο καλοντυμένος της χρονιάς” και έδινε εξαιρετικά μεγάλη προσοχή στα μαλλιά του και τον τρόπο που τα περιποιούνταν.
Mε την Cara Delevigne σε μία επίδειξη του οίκου Burbery
Επιπλέον, από ποιανού το μυαλό μπορούν να βγουν οι μπότες που φόραγε; Χρυσές, ασημένιες, με ελαφρύ τακούνι, γρήγορα έγιναν σήμα κατατεθέν του. Όλο το ντύσιμό του, παρόλο που έπρεπε κάπως να ταιριάζει με το υπόλοιπο team τον έκανε να ξεχωρίζει.
Φωτογράφιση για το άλμπουμ των One Direction “Made in the AM”
Και όλα καλά και όλα ωραία μέχρι να έρθει η ώρα να κάνει το ντεμπούτο του ως σόλο καλλιτέχνης.
“The Sign Of The Times” era
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος κάνει μία αλλαγή την οποία δεν ξέραμε ότι θέλαμε αλλά την χρειαζόμασταν. Κόβει το μακρύ μαλλί για τις ανάγκες του ρόλου του στην ταινία Dunkirk (ναι, έκανε και το υποκριτικό ντεμπούτο του), κίνηση που φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητη. Οι οπαδοί του έπαθαν ένα επικό meltdown το οποίο κράτησε για μέρες και τελικά θεωρήθηκε το τέλος μίας εποχής, όπου οι One Direction ήταν πλέον παρελθόν. Είχαμε αρκετούς να θρηνούν το τέλος και άλλους να γιορτάζουν την νέα αρχή.
To θρυλικό κούρεμα, φωτογράφιση για το περιοδικό Another Man
Πέραν από το μαλλί έφυγαν και κάποια άλλα πράγματα, συγκεκριμένα ό,τι είχε να κάνει με αυτό που θεωρείται συμβατικά απλοϊκό. Τα ρούχα του πλέον απαρτίζονταν ως επί τω πλείστον από κουστούμια με χρώματα που έχουμε ναι μεν ξαναδεί πάνω του, αλλά όχι σε κάποιον solo καλλιτέχνη στην σκηνή της pop. Εκεί θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι και η αρχή της κατάρριψης του στερεότυπου περί ανδρικής και γυναικείας μόδας. Μία τέτοια διακριτική αντισυμβατική “επίθεση” είναι και η μπλούζα του με pussybow, την οποία έχει τιμήσει σε αρκετές εμφανίσεις. Ιστορικά, πρόκειται για ένα ρούχο που προτιμούσαν οι γυναίκες, ειδικά αν χρειαζόταν να δουλέψουν σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Αυτός ο φιόγκος ήταν και η δική τους γραβάτα. Ταιριάζει στον Harry ιδιαίτερα.
“The Fine Line” era
Φωτογράφιση για το περιοδικό Rolling Stone
Σε αυτήν την εποχή της καριέρας του τον είδαμε να εγκαταλείπει και τις τελευταίες fashion προκαταλήψεις του. Πλέον έχουν γίνει καθημερινότητα για αυτόν τα βαμμένα νύχια, τα δαχτυλίδια στα χέρια, τα πιο φαρδιά ρούχα και τα κολιέ με πέρλες. Τα παντελόνια του είναι ψηλόμεσα και επιλέγει να τα συνοδεύει με μεταξωτά πουκάμισα. Τα δε χρώματα που προτιμάει είναι και αυτά με την σειρά τους “επικίνδυνοι” συνδυασμοί και τρομερά έντονες αποχρώσεις. Λες και πήρε έναν κατάλογο χρωμάτων από την Vivechrom και είπε, “Τα βλέπετε; Τα θέλω όλα πάνω μου.” Και έτσι έγινε, με τρανό παράδειγμα το look στα φετινά Brit Awards.
Φωτογράφιση για το “Fine Line”
Επιπλέον, ο Harry κατόρθωσε εξολοκλήρου κάτι που φαίνεται να είχε στο μυαλό του εδώ και χρόνια: Να θολώσει τα όρια μεταξύ του τι θεωρείται θηλυκό και τι αρσενικό στη μόδα, θυμίζοντας μας θρύλους όπως ο David Bowie, o Prince και ο Mick Jagger αλλά στην σύγχρονη εποχή και με ένα δικό του twist.
Το μόνο που φαίνεται να τον απασχολεί είναι τι θα φορέσει για να νιώθει καλά και όμορφος o ίδιος, χωρίς να τον ενδιαφέρει “τι θα πει ο κόσμος”. Μας έδειξε άλλωστε πως είναι το ίδιο σέξι όταν φοράει φόρμες και όταν σκάει στο κόκκινο χαλί με see-through ρούχα, ψηλόμεσα παντελόνια και παπούτσια με λίγο τακούνι (δημιουργίες του Gucci για το Met Gala του 2019) Kαι κάπως έτσι οδήγησε την ανδρική – κι όχι μόνο – μόδα παρακάτω χωρίς να το καταλάβουμε.
Επίσης καλό θα ήταν να αναφέρουμε και το σώμα του, καθώς μιλάμε για ένα σώμα που δεν είναι τελείως γυμνασμένο με τον τρόπο που μας έχει συνηθίσει το Hollywood, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως δεν φαίνεται να το προσέχει. Αυτό με την δική του σειρά θεωρείται εξίσου groundbreaking. Χωρίς να παρουσιάζεται τόσογραμμωμένος και γεμάτος μυς, όπως είναι τόσοι άλλοι συνάδελφοί του, έρχεται πιο κοντά στο ανθρώπινο κι όχι στο άπιαστο. Αν είσαι δημιουργός, είναι σαν να σου λέει “Αφού τα κατάφερα εγώ, μπορείς να τα καταφέρεις κι εσύ”.
Εξώφυλλο στην Vogue και αντιδράσεις
Στις 14 Νοεμβρίου 2020 κυκλοφόρησε το τεύχος Δεκεμβρίου της Αμερικάνικης Vogue στο οποίο βλέπουμε τον Harry Styles να ποζάρει με αυτοπεποίθηση φορώντας ένα Gucci φόρεμα (ναι, εντάξει μπορείς να τραγουδήσεις Μαζώ για μερικά δευτερόλεπτα).
Είναι ο πρώτος άντρας που στα 128 χρόνια κυκλοφορίας του περιοδικού βρίσκεται μόνος του στο εξώφυλλο, λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές για αυτή του την πράξη αλλά ακόμα και για τον τρόπο με τον οποίο μίλησε στην συνέντευξη. Όπως είπε και ίδιος μέσα στο άρθρο, μεγάλωσε με το να βλέπει showmen όπως ο Elton John και ο David Bowie, οπότε αυτά τα ρούχα πάντα του προκαλούσαν δέος αλλά ποτέ δεν τα θεωρούσε ξένα. Έτσι, το να βγει κανείς φορώντας φορέματα, κρινολίνα, γκλίτερ, φούστες, μακιγιάζ και ό,τι άλλο θέλει ήταν πάντα κάτι το φυσιολογικό για εκείνον. Πλήθος κόσμου συμφώνησε μαζί του και ειδικά με την δήλωσή του πως τα ρούχα δεν έχουν φύλο. Για αυτόν, όλα είναι ένα παιχνίδι και με το να διαγράφεις επιλογές για το πώς θες να ντυθείς, μπλοκάρεις ταυτόχρονα τον ίδιο τον εαυτό σου.
Κάποιοι από την αντίθετη πλευρά ήταν παντελώς κάθετοι με αυτήν την άποψη. Μία φωνή που ακούστηκε δυνατά ήταν εκείνη της Candace Owens, πολιτικής “κριτικού” και ακραίας υποστηρίκτριας του δεξιού αμερικανικού κινήματος, η οποία ήταν απότομη και σκληρή. Σύμφωνα με την ίδια, το Hollywood και άλλες πλατφόρμες προωθούν ένα λανθασμένο πρότυπο, το πρότυπο ενός αδύναμου εκθηλυκοποιημένου άνδρα που φοράει φουστάνια. Η φράση που τόνισε ιδιαίτερα είναι το “Bring back manly men“, υποστηρίζοντας πως καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς “δυνατούς άνδρες”. Μία φράση που ξεκίνησε συζητήσεις περί του τι είναι ανδροπρεπής άντρας και πώς αυτό εκφράζεται. Αρκετοί την υποστήριξαν και άλλοι τόσοι βρέθηκαν απέναντί της.
There is no society that can survive without strong men. The East knows this. In the west, the steady feminization of our men at the same time that Marxism is being taught to our children is not a coincidence.
It is an outright attack.Bring back manly men. https://t.co/sY4IJF7VkK
— Candace Owens (@RealCandaceO) November 14, 2020
Πολλές φορές μία δράση έχει και μία αντίδραση, σύμφωνα πάντα με τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα. Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς είναι πώς το να φορά κάποιος “flamboyant” ρούχα ή φορέματα, όπως στην περίπτωσή μας ο Styles, αποτελεί και μείωση/εκμηδενισμό της ανδροπρέπειας του. Παρόλα αυτά το να παίζει κανείς με την μόδα και τα ρούχα θα έπρεπε να θεωρείται κάτι το αβλαβές και το αναγκαίο για κάποιον που θέλει να πειραματιστεί με την εμφάνισή του. Σε έναν τέτοιο κόσμο ζει ο Harry και μας άφησε να δούμε για λίγο μέσα από την χαραμάδα που ονομάζεται εξώφυλλο της Vogue. Δεν ήταν όλοι έτοιμοι. Εμείς ήμασταν.
