Η 25 Μαρτίου είναι μια μεγάλη γιορτή για τους Έλληνες καθώς γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου αλλά και την ημέρα της έναρξης της ελληνικής επανάστασης του 1821. Γίνονται λειτουργίες, παρελάσεις και βλέπουμε στην τηλεόραση ξανά και ξανά τον Παπαφλέσσα με τον Δημήτρη Ππαμιχαήλ.
Δύο πράγματα είναι βέβαιο ότι θα αντικρίσεις στα σίγουρα ανήμερα του Ευαγγελισμού: ελληνικές σημαίες και τηγανητό μπακαλιάρο σκορδαλιά. Ακόμα κι αν δεν είσαι καλεσμένος/η στο σπίτι των γονιών ή της γιαγιάς σου για μεσημεριανό, θα τον δεις να σερβίρεται σε κάθε ταβέρνα και μεζεδοπωλείο ανά την Ελλάδα.
Ποιος λοιπόν είναι ο λόγος που αυτό το πιάτο έχει την μορφή εθίμου από άκρη σε άκρη στην ελληνική επικράτεια;
Η εξήγηση είναι θρησκευτικού αλλά και πρακτικού τύπου. Η ημέρα του Ευαγγελισμού είναι μία από τις τρεις ημέρες που η Εκκλησία επέτρεπε από παλιά να σπάει η νηστεία της Σαρακοστής και να τρώνε οι πιστοί κάτι ζωικό. Μαζί επιτρέπεται και το λάδι και το κρασί, που κανονικά απαγορεύονται όλες τις υπόλοιπες μέρες μέχρι το Πάσχα. Προσοχή όμως! Το μόνο επιτρεπτό ζωικό τρόφιμο είναι τα ψάρια.
Στο παρελθόν λοιπόν, φρέσκα ψάρια μπορούσαν να φάνε μόνο οι κάτοικοι των νησιών. Οι κάτοικοι της ενδοχώρας δεν είχαν πρόσβαση σε αυτά, διότι που να τα ψαρέψουν; Στα βουνά; Εκεί λοιπόν ερχόταν ο μπακαλιάρος με την μορφή του παστού ψαριού και έδινε την λύση στο αδιέξοδο. Είναι ένα ψάρι που, επειδή είναι παστωμένο στο αλάτι, δεν χρειάζεται ψυγείο, μπορεί να ταξιδέψει από μέρος σε μέρος χωρίς να χαλάσει και επιπλέον είναι και φτηνό.
Η σκορδαλιά δεν ξέρουμε πως επικράτησε ως η απόλυτη συντροφιά του στο γιορτινό αυτό τραπέζι, αλλά του πάει πολύ.