Η σχέση με τα νύχια μου πάντα ήταν ιδιαίτερη. Όταν μαθαίνεις κλασσική κιθάρα, τα νύχια στο ένα χέρι πρέπει να είναι πιο μακριά για να χρησιμοποιείς μία συγκεκριμένη τεχνική, την οποία πετυχαίνεις μόνο με ένα συγκεκριμένο μήκος. Θυμάμαι επίσης διάφορους θείους (το καλό του να μεγαλώνεις στην επαρχία) να έχουν μεγαλύτερο το μικρό τους νύχι το οποίο και χρησιμοποιούσαν ως πολυεργαλείο (καθαριστικό μύτης και αφτιού, μεταξύ άλλων). Τα βαμμένα νύχια όμως σε cis άντρες πάντα μου κέντριζαν το ενδιαφέρον. Αρχικά το έκαναν κυρίως οι υποστηρικτές της punk κουλτούρας και θεωρούντο παρίες από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Στην εποχή μας, πολλοί προσπαθούμε να αποβάλουμε την τοξική αρρενωπότητα κι έτσι βλέπουμε έναν ικανοποιητικό βαθμό cis straight αντρών (κι όχι μόνο) να τα βάφουν γιατί απλά τους αρέσει. Ήταν κάτι που ανέκαθεν θεωρούσα καλαίσθητο και αποφάσισα να το δοκιμάσω κι εγώ. “Μία βδομάδα είναι, τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί;” είπα από μέσα μου, κι έτρεξα να τα βάψω.
Το βάψιμο
Το να σου βάφουν τα νύχια το θεωρώ μία απίστευτα χαλαρωτική στιγμή, ειδικά αν το άλλο άτομο έχει εξοικειωθεί με αυτό. Κάθεσαι ήρεμος, πετάς τα χέρια πάνω στο τραπέζι κι αφήνεις τον άλλον να κάνει τη δουλειά του. Το απλό μαύρο όμως σαν χρώμα, δε θα είχε την απαραίτητη προσοχή που ήθελα να τραβήξει για το challenge κι έτσι το χρώμα της επιλογής ήταν ένα σκούρο πράσινο με γκλίτερ της Dior (τίποτα λιγότερο για τα νύχια μου). Ήταν αρκετά διακριτικό, αλλά η λαμπερή πινελιά το έκανε να ξεχωρίζει.
Εμπειρίες με τον υπόλοιπο κόσμο
Οι μικρότεροι σε ηλικία δεν το θεωρούσαν μεμπτό όταν με είδαν με βαμμένα νύχια, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Δεν ήταν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί και ίσως να ήθελαν να κάνουν και οι ίδιοι (όπως μου εκμυστηρεύτηκαν). Οι περισσότεροι τα κοιτούσαν και τα θαύμαζαν κι έχω να πω πως άκουσα πολύ καλά λόγια. Οι στενοί φίλοι μου ήταν ακόμα πιο υποστηρικτικοί και πολλοί μου είπαν ότι όχι μόνο τους αρέσουν, αλλά τους αρέσουν και πάνω μου. Περιττό να σας πω ότι η αυτοπεποίθησή μου ανέβηκε κατακόρυφα. Κυκλοφορούσα με άλλον αέρα πλέον. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω γιατί οι περισσότερες γυναίκες νιώθουν τόσο όμορφα όταν τους κάνουν κοπλιμέντα για τα νύχια τους.
Όσον αφορά στις μεγαλύτερες ηλικίες, αυτοί ήταν λίγο πιο αδιάκριτοι. Τα κοιτούσαν σα να μην είχαν ξαναδεί στη ζωή τους κάτι τέτοιο. Δε θυμάμαι πόσες φορές με είδε κάποιος και γούρλωσε τα μάτια κοιτώντας τα χέρια μου. Όμως δεν πτοήθηκα, τουναντίον μάλιστα. Επειδή είμαι αρκετά αντιδραστικός άνθρωπος είπα, “Ας ξεβάψω κάποια νύχια να τα κάνω ένα άλλο, πιο έντονο χρώμα”. Κι έτσι δανείστηκα από μία άλλη πολύ καλή μου φίλη ένα βαθύ, έντονο κόκκινο. Κόκκινο, το χρώμα που για πολλά χρόνια θεωρούταν πολύ προκλητικό για τις γυναίκες, πόσο μάλλον για έναν άντρα.
Το ότι έκανα αυτή την αλλαγή δεν ήταν κάτι το οποίο έγινε ιδιαίτερα αισθητό από εμένα, μα πιο πολύ από άλλους. Οπότε όταν με είδε μία γιαγιά στο περίπτερο και έκανε τον σταυρό της, δεν κατάλαβα το γιατί στην αρχή. Αργότερα, και όταν πλέον το συνειδητοποίησα, ήταν αργά για να αρχίσω να της μιλάω λατινικά για να την τρομάξω κι άλλο.
Γενικά εκείνοι με τους οποίους έπρεπε να κάνω κάποια συναλλαγή και χρειαζόταν να κοιτάξουν τα χέρια μου για να μου δώσουν τα πράγματα/ρέστα στα χέρια, χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που απλά κοιτούσαν μία φορά κάπως παραξενεμένοι και σε αυτούς που δεν ξεκολλούσαν το βλέμμα τους από πάνω μου. Περιττό να αναφέρω την αμηχανία που επικρατούσε με την δεύτερη κατηγορία, αλλά δεν είχε μεγάλη διάρκεια. Και αυτό γιατί όταν αρχίζει και σου αρέσει κάτι το υπερασπίζεσαι όλο και περισσότερο.
Αλλαγές
Οι συνήθειές μου δεν άλλαξαν. Έκανα χειρωνακτικές δουλειές με τον ίδιο τρόπο που τις έκανα πριν. Βέβαια, πλέον φοβόμουν και λίγο μη χαλάσει το χρώμα. Και φοβόμουν τον τρόπο που με αντιμετώπιζαν μερικοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι ήταν ευγενικοί, ενώ άλλοι προσποιούνταν τους ευγενικούς και συνάμα με κοιτούσαν πολύ περίεργα, μάλλον για να με επεξεργαστούν. Ίσως το χειρότερο που έζησα ήταν με ένα ζευγάρι που δεν είχε καθόλου τακτ. Ο άντρας έδειξε τα χέρια μου και είπε με ένα αποδοκιμαστικό ύφος, “Κοίτα τον, έχει βαμμένα νύχια”. Η σύντροφός του γύρισε και τα κοιτούσε επίμονα σαν να έβλεπε εξωγήινο (με μανικιούρ). Ένα πράγμα για το οποίο δεν είχαν προνοήσει ήταν ότι, ενώ εγώ φορούσα ακουστικά, δεν έπαιζε μουσική. Κι ενώ εκείνοι κοιτούσαν τα νύχια μου, εγώ κοιτούσα αυτούς. Μόλις κατάλαβαν ότι τους άκουσα, πήγαν λίγο πιο πέρα και στη συνέχεια έφυγαν. Ήταν ένα μικρό βήμα για αυτούς αλλά ένα μεγάλο βήμα για την ψυχική μου ηρεμία.
Η καλύτερη εμπειρία που έζησα ήταν με την κοπέλα του αδερφού μου. Η ίδια ενθουσιάστηκε με αυτό μου το εγχείρημα και καθίσαμε και κάναμε μία εκτενέστατη συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα. Μου έδωσε μέχρι και συμβουλές περί χρωμάτων που θα μπορούσα να τα βάψω στην συνέχεια και δε θα μπορούσα να της είμαι πιο υπόχρεος.
Συμπεράσματα
Ήταν κάτι το οποίο απήλαυσα με την ψυχή μου, παρόλο που δεν άρεσε σε όλους. Ένιωσα να σφαλαρίζω την τοξική αρρενωπότητα και την πατριαρχία, ακόμα κι αν αυτό που έκανα ήταν ένα τίποτα σε σχέση με αυτά που κάνουν άλλοι. Ήταν σαν την δική μου μικρή επανάσταση στον μικρό μου κοινωνικό κύκλο, που και αυτή είναι σημαντική. Οι γονείς μου δεν ήξεραν τίποτα μέχρι χθες, όταν αγόρασα μανό για να τα ξαναβάψω, στο αγαπημένο μου χρώμα, μαύρο. Ο διάλογος με την μητέρα μου πήγε κάπως έτσι,
– “Παιδί μου, μήπως έχεις μπλέξει με καμία αίρεση;”
– “Που είναι αυτή η αίρεση που βάφουν νύχια να πάω και εγώ;”
Από την άλλη πλευρά ο πατέρας μου είπε τα εξής,
– “Μου θύμισες εποχές που κάτι τέτοιο συνδεόταν με διάφορες υποκουλτούρες και τα ναρκωτικά. Να φανταστώ σε κάποιους άρεσε και σε κάποιους όχι. Πάντως εμένα δε μου αρέσει και δε θέλω να σε δω έτσι. Οι φίλοι σου τι είπαν;”
– “Ότι τους αρέσουν πολύ.”
– “Κατάλαβα, όλοι τα ίδια χάλια έχετε.”, κατέληξε και γέλασε.
Τους ευχαριστώ για την υπομονή και την κατανόηση που μου δείχνουν αφήνοντάς με να κάνω το δικό μου ταξίδι στην ζωή, ακόμα και όταν οι πειραματισμοί μου πάνε τελείως κόντρα με αυτό που θα ήθελαν εκείνοι. Παρόλα αυτά ένα μόνο πράγμα έχω να σας πω. Ένα μαύρο και ένα σκούρο μοβ μανό, είναι απαραίτητα για κάθε σπίτι! Από προσωπική εμπειρία πλέον σας μιλάω.
