Σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο να δέχεται αρνητική κριτική. Όταν όμως αυτό συμβαίνει στο επαγγελματικό σου περιβάλλον, τα συναισθήματα που μπορεί να σου δημιουργηθούν πιθανώς να είναι ακόμα χειρότερα. Σίγουρα δεν είναι εύκολο για κανέναν να ακούει ότι κάτι δεν κάνει καλά, αλλά όταν πρόκειται για το κομμάτι της ζωής σου που αφενός σε συντηρεί οικονομικά, και αφετέρου (ιδανικά) αποτελεί κάτι το οποίο αγαπάς, και άρα είναι σημαντικό για σένα να είσαι καλός σε αυτό, τότε η αρνητική κριτική αποκτά πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα.
Ως εκ τούτου, μπορεί να μην είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά το να παίρνεις τα αρνητικά σχόλια που αφορούν την δουλειά σου τοις μετρητοίς, είναι κάτι σκόπιμο, καθώς ενδέχεται να έχουν βάση και έτσι ακούγοντάς τα, έχεις την δυνατοτητα να γίνεις ακόμα καλύτερος.
Υπάρχει όμως και μια μερίδα ανθρώπων, που για διάφορους λόγους, δεν μπορούν να δουν αυτή την κατάσταση με διαύγεια. Έτσι καταλήγουν να παίρνουν προσωπικά ό,τι αρνητικό σχόλιο και να τους γίνει στο επαγγελματικό τους περιβάλλον, όσο ευγενικό, θεμιτό ή ακόμα και εύστοχο να είναι. (Disclaimer: ξέρουμε πως σε πολλούς εργασιακούς χώρους γίνεται bullying, και δεν αναφερόμαστε σε αυτού του είδους την “κριτική”).
Αυτό, μπορεί μεν να είναι ανθρώπινο, αλλά έχει ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, να παίρνει πολύ πιο “βαριά” κάτι το οποίο ίσως να μην είναι τόσο σοβαρό, απλά και μόνο επειδή, κάθε τι αρνητικό που ακούει το γιγαντώνει. Μια ακόμα συνέπεια αυτού του χαρακτηριστικού είναι πως τελικά, όταν παίρνεις κάτι προσωπικά, στην ουσία αρνείσαι να το δεις καθαρά, και πέραν του ότι στεχωριέσαι παραπάνω χωρίς λόγο, χάνεις και την ευκαιρία να βελτιωθείς.
Σε αυτό λοιπόν το ζήτημα, έρχεται να δώσει την λύση, η ψυχολόγος Amanda E White, μέσω μιας εύκολης τεχνικής.
“Αυτό είναι το αγαπημένο μου κόλπο για να διαχειριστείς το αρνητικό feedback και να μην το πάρεις προσωπικά. Πάρε ένα τετράδιο, ή ένα χαρτί, και φτιάξε πάνω δυο στήλες. Στην μια γράψε αυτό που σου είπαν (την αρνητική κριτική) και στην άλλη γράψε πως το ερμήνευσες” συμβουλεύει η ψυχολόγος, και συνεχίζει δίνοντας ένα προσωπικό της παράδειγμα.
“Είχα πάρει μια αρνητική κριτική για το βιβλίο μου. Κάποιος είχε πει κάτι συγκεκριμένο, ότι δεν του άρεσε το φορμάτ του βιβλίου μου. Αυτό ήταν όλο που είπε. Αλλά αυτό που πείραξε εμένα στην πραγματικότητα αφορούσε τον τρόπο που εγώ ερμήνευσα αυτό το σχόλιο”, εξηγεί η ειδικός.
Και συνεχίζει, “η δική μου ερμηνεία ήταν πως είμαι κακή συγγραφέας. Και μετά το έκανα ακόμα χειρότερο και σκεφτόμουν πως ίσως δεν έπρεπε να έχω εκδόσει το βιβλίο. Ίσως να μην ξαναεκδόσω ποτέ βιβλίο. (…)”.
Με αυτό το παράδειγμα, η White τονίζει πως αυτό το οποίο της είπαν, και αυτό το οποίο εκείνη εξέλαβε, δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους, δείχνοντας πως πολύ συχνά οι ανάσφάλειες κάποιου, όσο έξυπνος ή πετυχημένος και να είναι, μπορεί να τον εμποδίζουν να δει την πραγματικότητα.
Κλείνοντας, η ειδικός συμβουλεύει, “Μπορούμε να μειώσουμε τρομερά το άχγος μας και την ψυχική μας ταλαιπωρία, αν καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε τα γεγονότα από τα συναισθήματα μας και την ερμηνεία που τους δώσαμε”.