Αληθινή ιστορία: Είναι μία ώρα μετά το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και το σπίτι μοιάζει σαν πεδίο μάχης. Λερωμένα πιάτα, λευκά τραπεζομάντιλα με κόκκινους λεκέδες, μία σιγή που πάντα ακολουθεί το χάος, η οποία σπάει μόνο από ένα-δυο ξεψυχισμένα βογγητά από τους επιζώντες. Έχουμε πιάσει ο καθένας από έναν καναπέ και τρίβουμε τις κοιλιές μας, προσπαθώντας να πάρουμε ανάσα, ενώ το φαγητό κοντεύει να μας βγει από την μύτη. Οι πιο γενναίοι από εμάς έχουν ξεκινήσει να μιλάνε για αποτοξίνωση μόνο με υγρά από αύριο, οι υπόλοιποι απλά μουγκρίζουν. Κάπου εκεί βγαίνει ο απογευματινός καφές και το τσάι, συνοδευόμενο από ένα πανετόνε. “Είναι δυνατόν;! Τι θα το κάνουμε αυτό;” φωνάζει σύσσωμο το γκρουπ που ορκίζεται ότι θα ξαναφάει την πρωτοχρονιά. Τελικά, μετά από δύο γουλιές τσάι, η μυρωδιά των ζαχαρένιων φρούτων αρχίζει να τρυπάει την ατμόσφαιρα και περιμένουμε ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση, ποιος θα δώσει την πρώτη τσιμπιά στο γλυκό. Τσουκου τσούκου το πανετόνε φαγώνεται ολόκληρο.
Τέτοια σχέση αγάπης έχει το σπιτικό μου με το ιταλικό ψωμένιο κέικ, το οποίο προσωπικά το κατατάσσω στο νούμερο 2 των πιο νόστιμων χριστουγεννιάτικων λιχουδιών, με μόνο το μελομακάρονο να το ξεπερνάει. Η αφράτη υφή, oι φρουτένιες εκπλήξεις στην ψύχα, αυτό το αξεπέραστο άρωμα που δεν βρίσκεις σε κανένα άλλο κέικ, το κάνουν ακαταμάχητο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Έτσι λοιπόν, όταν πήρα χαμπάρι πως ο φοβερός pastry chef Αντώνης Σελέκος φτιάχνει το δικό του πανετόνε και το παραδίδει σε όλη την Αθήνα, κατευθείαν από το εργαστήριό του στην πόρτα σου, δεν ησύχασα μέχρι να χτυπήσει και στην δική μου. Το στρογγυλό του ζυμαρένιο δημιούργημα με την πολύχρωμη κορυφή, γεμάτη από toppings μου είχε γίνει έμμονη ιδέα.
Η ιδέα του πανετόνε-delivery προέκυψε φέτος το Καλοκαίρι στην Αστυπάλαια, όταν ο Αντώνης καθόταν αραχτός στο καφενείο του Μουγγού και συζητούσε με την παρέα του τα project που σκέφτεται για τον χειμώνα. Γνώριζε πως για τα χριστούγεννα ήθελε να φτιάξει κάτι σε πακέτο, έτσι ώστε να μπορέσει να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα σπίτια της πόλης, όπως και αν έχει εξελιχθεί η πανδημία. Ανάμεσα στα τσίπουρα λοιπόν κάποιος είπε την μαγική λέξη ‘πανετόνε’ and the rest is history.
Παρόλο που δεν είχε καταπιαστεί με την διαδικασία ψησίματος της συγκεκριμένης ζύμης, η εμπειρία του στο αντικείμενο (ξεκίνησε δουλεύοντας σε φούρνο άλλωστε) και οι δοκιμές δεκαπενθήμερης διάρκειας πριν την υλοποίηση του πρότζεκτ τον οδήγησαν σε μία δική του συνταγή, με σεβασμό στις βάσεις και όρεξη να αναπτύσσει το δικό του στιλ σε ό,τι καταπιάνεται. Μου εκμυστηρεύτηκε δε, ότι το μυστικό στο σωστό ψήσιμο του πανετόνε έχει κατά πολύ να κάνει με τις ώρες αναμονής της ζύμης και την ωρίμανσή της, στις οποίες υπάρχουν διαφορές από ένα βόρειο μέρος με ένα νότιο.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το highlight του όλου δημιουργήματος, δηλαδή τα toppings και τις γεμίσεις, αποτελούν και εκείνα δική του έμπνευση.
Αντί να βασιστεί σε έτοιμα ζαχαρωμένα φρούτα από την αγορά, ο Αντώνης προτιμάει να παίρνει φρέσκα πορτοκάλια και λεμόνια και να τα ξεπικρίζει με ένα πολύ ελαφρύ σιρόπι, το οποίο τους επιτρέπει να κρατήσουν την φυσική γεύση και τα bitters τους. Αυτό σε συνδυασμό με τα αποξυραμένα cranberries, τις σταφίδες, τα φουντούκια και τη σοκολάτα, δημιουργούν απίστευτα νόστιμες πανετονομπουκιες, που σε κάνουν να αισθάνεσαι λίγο σαν να κέρδισες το φλουρί και όλα είναι αισιόδοξα.
Ο Αντώνης θα ήθελε να παραδίδει τα πανετόνε σε όλον τον κόσμο μόνος του σαν άλλος Άγιος Βασίλης, όμως κάτι τέτοιο συχνά δεν είναι εφικτό λόγω μεγάλης ζήτησης. Kαι έτσι, το team ξωτικών του έχει αναλάβει να βοηθήσει με την διανομή.
Τα θετικά σχόλια και η αγάπη που εισπράττει είναι σίγουρα μία κινητήριος δύναμη για να τσουλήσει το έλκηθρο γρηγορότερα (τελευταία Santa αναφορά, υπόσχομαι) όμως σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο δεν τον κάνει να επαναπαύεται.
Για παραγγελίες μπορείς να του στείλεις κατευθείαν προσωπικό μήνυμα στο ίνσταγκραμ και σε παροτρύνω να το κάνεις για να δώσεις μία διαφορετική νότα, πλούσια και λαχταριστή, στις φετινές γιορτές σου.