Κάθε χρόνο, από περίπου το Πάσχα κι έπειτα, πολλές ελληνικές ιστοσελίδες ψυχαγωγικού -και όχι μόνο- περιεχομένου φροντίζουν να μάς αναπαράγουν ξανά και ξανά την ίδια είδηση. Ποια είναι αυτή; Το γεγονός ότι κάποια διάσημη γυναίκα φόρεσε μαγιό, συνήθως μπικίνι, και με αυτόν τον τρόπο συντάραξε νησιά, παραλίες, διαδίκτυο ή και όλα μαζί. Μία είδηση, που δεν έχει προφανώς καμία πραγματική βάση, πέρα από το γεγονός ότι μία γυναίκα πήγε καλοκαιρινές διακοπές και, όπως όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός, έβαλε μαγιό.
Όχι, το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο ότι κουραστήκαμε να διαβάζουμε για “μικροσκοπικά μπικίνι”, που “κόβουν ανάσες”, “ρίχνουν το Instagram”, “μοιράζουν εγκεφαλικά” και άλλες τέτοιες αντίστοιχα κλισέ πλέον φράσεις. Το βασικό μας πρόβλημα είναι ο βαθύς σεξισμός, που κρύβεται πίσω από τέτοιου τύπου “ειδήσεις”. Τέτοιοι τίτλοι και άρθρα δεν καταφέρνουν παρά να εντείνουν την αντικειμενικοποίηση και τη σεξουαλικοποίηση των γυναικών και των σωμάτων τους, ειδικά όταν αυτά έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, απλά και μόνο γιατί υπάρχουν σε μία παραλία με την ένδυση, που αντιστοιχεί στην παραλία. Τέτοιες “ειδήσεις” είναι που δίνουν την ψευδαίσθηση σε ορισμένους ανθρώπους ότι έχουν το δικαίωμα να κολλήσουν το βλέμμα τους πάνω στο σώμα σου, να σού κάνουν catcalling, να σού πετάξουν σεξουαλικά υπονοούμενα και ατάκες ή ακόμα και να σού κάνουν slut shaming για το πόσο “μικροσκοπικό” είναι το μαγιό σου είτε μπροστά σου είτε στα σχόλια του Instagram.
Στο κεφάλι τους, εξάλλου, είναι επιβεβαιωμένη η θεωρία ότι έβαλες το μπικίνι ακριβώς για να προκαλέσεις και να τραβήξεις τα βλέμματα και όχι απλά επειδή το χρειάζεσαι για να κολυμπήσεις. Βασικά, πολλοί μάλλον θα απαντούσαν στα παραπάνω ακριβώς ότι δεν φταίνε εκείνοι, που γράφουν και δημοσιεύουν τέτοιου τύπου άρθρα, αλλά οι ίδιες οι διάσημες γυναίκες, που ανεβάζουν φωτογραφίες τους με μαγιό στα social media. Από τη μία, απάντηση αβάσιμη, μιας και πολλά τέτοια άρθρα βασίζονται σε παπαρατσικές φωτογραφίες και όχι σε δημοσιεύσεις στο Instagram. Από την άλλη, απάντηση εξίσου προβληματική και σεξιστική, μιας και επίσης στηρίζεται σε μία σεξουαλικοποίηση του γυναικείου σώματος, που προκαλεί απλά επειδή υπάρχει. Δεν απέχει ουσιαστικά τόσο πολύ από το να πεις σε μία γυναίκα ότι θέλει και τα παθαίνει, αν τής κάνουν catcalling (ή χειρότερα), επειδή φόραγε κοντό ρούχο, επειδή είχε βαθύ ντεκολτέ, επειδή δεν θέλει να φοράει σουτιέν μέσα από τα ρούχα της ή απλά επειδή τυχαίνει να έχει το σώμα, που έχει, με τις όποιες καμπύλες και αναλογίες.
Δεν έχεις πειστεί ότι όλες οι τέτοιου τύπου “ειδήσεις” είναι βαθιά σεξιστικές; Σκέψου τότε απλά πόσες αντίστοιχες έχεις δει να αναφέρονται σε άντρες. Πόσες φορές έχεις πέσει σε τίτλο, για παράδειγμα, “Μοίρασε εγκεφαλικά ο τάδε στη Μύκονο με το μικροσκοπικό speedo του” ή “Ο τάδε έβαλε μαύρο μαγιό και έκοψε την ανάσα με το σμιλεμένο κορμί του”; Οι πιθανότητες λένε ότι μάλλον η απάντησή σου είναι ποτέ ή, στην καλύτερη περίπτωση, ότι θυμήθηκες ένα και μοναδικό τέτοιο άρθρο μετά από αρκετή σκέψη. Αντιθέτως, αν σού ζητήσουμε να σκεφτείς πόσα τέτοια κείμενα έχεις εντοπίσεις για γυναίκες, μάλλον θα σού έρθουν αμέσως στο μυαλό τουλάχιστον δυο-τρία, που είδες την τελευταία μόλις εβδομάδα.
Είναι τόσο μεγάλη ανάγκη να γράφουμε και να διαβάζουμε για διάσημες γυναίκες με μαγιό; Ωραία. Μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να τις υποτιμάμε και χωρίς να τις υποβιβάζουμε σε σεξουαλικά αντικείμενα. Μπορείς να γράψεις σε ποια παραλία χαλάρωσαν, μπορείς να γράψεις για το μαγιό τους από μία fashion οπτική, μπορείς να γράψεις ότι ανέβασαν μία ανέμελη φωτογραφία από τις διακοπές τους. Δεν είναι τόσο περίπλοκο.