Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτό το κείμενο μιλώντας για τα γυναικεία sleepovers και, αν είσαι straight άνδρας, ίσως με μισήσεις για την επόμενη παράγραφο και την τεράστια πεποίθηση που μάλλον θα σου καταστρέψω: Όχι στα γυναικεία sleepovers δεν φοράμε ασορτί πυτζαμάκια, δεν παίζουμε μαξιλαροπόλεμο και δεν χτενίζουμε η μία τα μαλλιά της άλλης ενώ κάποια προτείνει να παίξουμε μπουκάλα. Συνήθως όταν μαζευόμαστε στο σπίτι κάποιας με σκοπό να κοιμηθούμε εκεί το βράδυ, τρώμε σαν να μην υπάρχει αύριο, πίνουμε ό,τι βρεθεί στο διάβα μας και οι συζητήσεις μας καταλήγουν σε θέματα όπως “σε ποιον γερασμένο ηθοποιό του Hollywood θα την έπεφτες αν είχες μία μηχανή του χρόνου;” Οι περισσότερες λέμε Harrison Ford με μία φωνή και πολλή έμφαση, εκτός από κάνα-δυο φάλτσα Sean Connery (RIP) και ένα Brad Pitt από την μικρότερη της παρέας που προφανώς δεν θα ξανακαλέσουμε.
Οι ώριμοι άνδρες του Hollywood έχουν υπάρξει αντικείμενο του πόθου για εκατομμύρια κορίτσια (και αγόρια) ανά τις δεκαετίες, με την σοφία στο βλέμμα τους και την σιγουριά στο περπάτημα να προσθέτει σεξ απίλ σε κάθε καρέ. Ο τρόπος που χειρίζονται τις δύσκολες καταστάσεις χωρίς να υψώνουν τον τόνο της φωνής τους είναι το απόλυτο turn on και συνήθως κορυφώνεται με ένα επικό φιλί στην πρωταγωνίστρια, γεμάτο από εμπειρία, ερωτισμό και ένταση. Είναι λοιπόν αναμενόμενο για πολλές από εμάς που μεγαλώσαμε χαζεύοντας αντίστοιχους κινηματογραφικούς παιδαράδες να αναζητούμε κάτι παρόμοιο από τον υποψήφιο σύντροφό μας, σωστά; Κάποιον με περισσότερα χρόνια, που έχει φάει την ζωή με το κουτάλι και μπορεί να μας διδάξει πολλά.
Έχοντας αυτό το ιδανικό στο μυαλό, ίσως είναι λογικό πως αν μία γυναίκα, ακόμα και σήμερα, τύχει να φλερτάρει ή να κάνει σχέση με έναν άνδρα τον οποίο περνάει σε ηλικία, οι αντιδράσεις από τον περίγυρό της θα είναι αρκετά αρνητικές. Ακόμα και οι φίλες στο sleepover μπορεί να αναφωνήσουν “καλέ, αυτός είναι μικρός!” βαθιά σοκαρισμένες.
Ξεκινάει λοιπόν κανείς να αναρωτιέται γιατί ακριβώς η αντίστροφη διαφορά ηλικίας είναι τόσο μεγάλο ταμπού. Ποιος ο λόγος που δεν βλέπουμε σχεδόν ποτέ ερωτικές ιστορίες με την γυναίκα να είναι μεγαλύτερη;
Hollywood, αγάπη μου, πάλι εσύ φταις.
Πριν από μερικά χρόνια, η ηθοποιός Maggie Gyllenhaal είχε προκαλέσει μία σημαντική συζήτηση στον κόσμο των media δηλώνοντας πως απορρίφθηκε για κάποιον σημαντικό ρόλο επειδή ο σκηνοθέτης την θεώρησε υπερβολικά μεγάλη για να υποδυθεί την ερωτική παρτενέρ ενός 55χρονου ηθοποιού. Εκείνη ήταν 37.
Την ίδια χρονική περίοδο, η Amy Schumer κυκλοφόρησε ένα κωμικό σκετσάκι όπου συναντάει μερικά από τα γυναικεία είδωλά της ενώ εκείνες γιορτάζουν την τελευταία “fuckable” μέρα της Julia Louis-Dreyfus. Στο βίντεο η Julia κλείνει τα 50 και πλέον δεν θεωρείται θελκτική για τα standards της βιομηχανίας, επομένως μπορεί επιτέλους να φάει παγωτό με την ησυχία της.
Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε και την Charlize Theron, η οποία απέρριψε την πρόταση να υποδυθεί την μητέρα της Wonder Woman στην ομώνυμη ταινία, καθώς είναι μόλις 9 χρόνια μεγαλύτερη από την Gal Gadot και, έλεος, είναι η Charlize Theron.
Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι με τους οποίους τα χολιγουντιανά σενάρια διαχειρίζονται την μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ των πρωταγωνιστών: Σύμφωνα με τον πρώτο, κανένας από τους χαρακτήρες δεν αναφέρεται ποτέ σε αυτήν και η πλοκή της ιστορίας προσπαθεί να σε πείσει πως οι δυο τους έχουν γεννηθεί πάνω-κάτω την ίδια εποχή.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την τελευταία ταινία The Mummy του 2017, με τον Tom Cruise να γοητεύει την Annabelle Wallis, μία ηθοποιό νεότερή του κατά 22 χρόνια. Το σενάριο προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πείσει πως ο Cruise είναι ένας αξιαγάπητος 30χρονος επαναστάτης, συνομήλικος με την Wallis και τον συμπρωταγωνιστή τους Jake Johnson. Σε μία ιδιαίτερα αστεία σκηνή (χωρίς να ήταν αυτός ο σκοπός της), ο χαρακτήρας του Russell Crowe τον αποκαλεί “νεαρό άνδρα”, ενώ στην πραγματικότητα οι δυο τους έχουν διαφορά μόλις ενός χρόνου!
Ο άλλος, πιο δημοφιλής, τρόπος με τον οποίο η διαφορά ηλικίας γίνεται αποδεκτή από τους θεατές, είναι μέσα από ιστορίες με πρωταγωνιστές όπως αυτούς που αναφέραμε παραπάνω: Ώριμους και σέξι, έμπειρους και με αυτοπεποίθηση, οι οποίοι γνωρίζουν πώς να κουμαντάρουν μία γυναίκα και να την ρίξουν στο κρεβάτι. Έτσι το κοινό πιστεύει πως ναι, προφανώς η 30χρονη Catherine Zeta-Jones θα ερωτευτεί τον 69χρονο Sean Connery στο Entrapment ή πως ο ακαταμάχητος Roger Moore θα ξελογιάσει με άνεση κορίτσια 30 χρόνια νεότερά του στο A View to a Kill.
Ο έρωτας δε, είναι σπανίως το επίκεντρο της πλοκής σε τέτοια φιλμ. Αντιθέτως είναι το κερασάκι πάνω στην σαντιγί πάνω στην τούρτα της αφήγησης που θέτει τον άνδρα ως τον απόλυτο ήρωα. Σώσε τον κόσμο, γέμισε λεφτά, πέτυχε όλους τους στόχους σου και μετά κέρδισε και το κορίτσι, έτσι επειδή μπορείς. Καλή χώνεψη.
Κάπου εδώ προφανώς οφείλω να αναφερθώ στον Woody Allen, παρόλο που πραγματικά τον σιχαίνομαι, καθώς εκείνος το πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα και τοποθετεί τον ίδιο του τον εαυτό σε ρόλους ανδρών που διατηρούν σχέσεις με (πολύ) νεότερες γυναίκες. Γιατί δεν έχουμε ασχοληθεί λίγο πιο εκτεταμένα με το Manhattan και με την 17χρονη ΑΝΗΛΙΚΗ ερωμένη του (ενώ ο ίδιος έχει περάσει τα 40);! Στο Magic In The Moonlight επίσης, το οποίο έχει γράψει και σκηνοθετήσει, η Emma Stone (28 ετών) ερωτεύεται τον Colin Firth (56).
Ας εξετάσουμε το αντίθετο φαινόμενο, αναλύοντας μερικές περιπτώσεις όπου το βασικό ζευγάρι της ταινίας αποτελείται από μία μεγαλύτερη γυναίκα και έναν νεότερο άνδρα: Καταρχάς κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο σπάνιο σε mainstream αμερικάνικα φιλμ και σχεδόν πάντα η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως μία κωμική ή ακόμα και τραγική φιγούρα. Αρκεί να αναλογιστούμε τον όρο “cougar” που χρησιμοποιείται για να τις χαρακτηρίσει και θα καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο τέτοιες γυναίκες αντιμετωπίζονται από τον κινηματογράφο: ως αρπακτικά, απεγνωσμένα θηλυκά που βρίσκουν απόλαυση στην σαρκική επαφή με νεότερους άνδρες για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους. Φυσικά η γνώμη τους δεν έχει ιδιαίτερη σημασία και οι ίδιες είναι απλώς ένα κομμάτι στην coming-of-age ιστορία του πρωταγωνιστή. Αν πιστεύεις ότι μιλάω για το The Graduate, ναι έχεις δίκαιο.
Η θρυλική πλέον εικόνα της ώριμης γυναίκας που κυνηγάει το αγόρι για να το ξελογιάσει εδραιώθηκε ως αρχέτυπο από την Mrs. Robinson. Ο χαρακτήρας της περπατάει πάνω σε μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κωμωδία και το φετίχ, όμως το αναμφισβήτητο focus της ταινίας είναι ο ρόλος του Dustin Hoffman ως Ben Braddock και η κρίση ταυτότητας που περνάει αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το κολέγιο. Η Mrs. Robinson βρίσκεται εκεί ως ένας σαγηνευτικός τρόπος για τον Ben να κάνει τα πρώτα βήματα προς την σεξουαλική (και όχι μόνο) ενηλικίωση. Αυτό που κάνει το όλο θέμα ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως η ηθοποιός Anne Bancroft είναι μόλις 6 χρόνια μεγαλύτερη από τον Hoffman, όμως εκείνη υποδύθηκε την 40χρονη νοικοκυρά ενώ εκείνος το κολεγιόπαιδο. Είναι δηλαδή να τραβάς τα μαλλιά σου.
Ένα διαφορετικό παράδειγμα που υπογραμμίζει την αντιμετώπιση των μεγαλύτερων, σεξουαλικά ενεργών γυναικών από το Hollywood είναι η μητέρα του Stifler στο American Pie: Η συγκεκριμένη δεν κατέχει καμία άποψη ή εξέλιξη χαρακτήρα, δεν έχει καν όνομα, και χρησιμοποιείται ως comic relief και φαντασίωση για τα αρσενικά της ιστορίας (και κατά συνέπεια για το target group της ταινίας).
Στο Something’s Gotta Give, η Diane Keaton εγκαταλείπει την σχέση της με τον νεότερο Keanu Reeves επειδή καταλαβαίνει πως πρέπει να ξανασμίξει με τον Jack Nicholson. Στο Unfaithful, o παράνομος δεσμός της Diane Lane με τον Olivier Martinez καταλήγει σε φόνο. Στο Thelma & Louise, η Thelma κοιμάται με έναν νεαρί σε ηλικία Brad Pitt ο οποίος μετά την ληστεύει και εξαφανίζεται. Στο The Graduate, o Ben ερωτεύεται την κόρη της Mrs. Robinson και προφανώς οι συναντήσεις τους διακόπτονται.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, η μεγαλύτερη γυναίκα καταλήγει με κάποιον συνομήλικο. Πιο συχνά, μένει μόνη της. Και όσο εκείνη πίνει ουίσκι, τιμωρημένη και στερημένη, ο άνδρας με τον οποίο έκανε σεξ έχει πάρει κάποιο σημαντικό μάθημα ζωής και είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα προς την ευτυχία. Δεν βαρεθήκαμε το ίδιο έργο ξανά και ξανά;
Ίσως έχει έρθει ο καιρός να γραφτεί και κάτι διαφορετικό και αυτό το ταμπού να σβήσει.