Τον θυμάμαι τον Σπύρο Μουστακλή. Ήταν πρώτες ημέρες της μεταπολίτευσης όταν επισκέφτηκε την Σύρο. Είχε φύγει από το νησί Λεβέντης και γύρισε Γίγαντας. Πάνω του έφερε τα τραύματα επτά ολόκληρων χρόνων και δεν ήταν μόνο δικά του. Στο πρόσωπο του η χούντα βασάνιζε αυτούς που έβαλαν τον όρκο τους πάνω απο το κορμί τους. Το κορμί του Μουστακλή ήταν σκυφτό αλλά όρθιο. Δεν περπατούσε γιατί πετούσε. Ήταν αμίλητος επειδή η στάση του ήταν ένας χείμαρρος από ωραίες λέξεις.
Στα επόμενα χρόνια ο Μουστακλής και η οικογένειά του συνέχισαν επισκέπτονται την οικογένεια Φιλαρέτου, η παρουσία του ήταν συνεχής υπενθύμιση αξιοπρέπειας, η η προτομή στην πλατεία που φέρει το όνομά του σφράγισε την θέση του στην ξεχωριστή ομάδα των ανθρώπων που εκπλήρωσαν το χρέος στις αξίες τους.
Μετά από σεπτή σιωπή 47 χρονών, η Χριστίνα Δημητρακάκη-Μουστακλή, χήρα του αντιστράτηγου, έγραψε το βιβλίο “Σπύρος Μουστακλής. Ένας Ελεύθερος Πολιορκημένος“. Η ίδια, απο Σιωπηλός Μάρτυς έγινε δριμύς κατήγορος του πιο αυταρχικού καθεστώτος που γνώρισε η Ελλάδα τα τελευταία 100 χρόνια. Το βιβλίο είναι γραμμένο με αυστηρή συλλογή, εξέταση και αντιπαράθεση όλων των γεγονότων και παίρνει τη μορφή ενός αμείλικτου ντοκουμέντου.
Η συγγραφέας ξεκίνησε να κρατάει τις πρώτες σημειώσεις μέσα στην κόλαση της δικτατορίας, ξεπερνώντας απέραντες δυσκολίες. Το ύφαινε στον αργαλειό της τέσσερις δεκαετίες και τώρα μας το παραδίδει ολοκληρωμένο έργο, όπλο και επιχείρημα για αυτή την ζοφερή εποχή του ελληνισμού.
Είναι ένα βιβλίο ενάντια στην βία και στον εξευτελισμό του ανθρώπου. Ο ήρωας Σπύρος Μουστακλής, “ο πραγματικός αγωνιστής της Δημοκρατίας”, όπως τον αποκαλεί ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας στον πρόλογο του, άντεξε τα βασανιστήρια, τις νύχτες που επιχειρούσαν να τον μετατρέψουν σε καταδότη των αγωνιστών του κινήματος του ναυτικού. Έμεινε σιωπηλός. Δεν μίλησε. Στο ΕΑΤ ΕΣΑ διαπράχτηκε το ειδεχθέστερο έγκλημα από αξιωματικούς σε αξιωματικό, επειδή τήρησε τον όρκο του. Δεν ήταν κοινά βασανιστήρια. Ήταν μια ανεξέλεγκτη βία, που έφτασε στο σημείο να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην άνω δεξιά καρωτίδα και τον άφησε και πάντα ανάπηρο. Χωρίς κίνηση, χωρίς ομιλία. Μόνο με τα μάτια και με τις κραυγές μπορούσε να πει τα ανείπωτα.
Η Χριστίνα Μουστακλή, με επιμονή και ετοιμότητα, συνέλεξε το απίστευτο υλικό του βιβλίου  από εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Από μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής. Από απόρρητα έγγραφα στρατιωτικά και ιατρικά, μιά που για να βελτιώσει την υγεία του συζύγου της, ταξίδεψε στα πέρατα της Γης, στα πιο μεγάλα και σημαντικά ινστιτούτα, στα πιο μεγάλα κέντρα αποκατάστασης. Εκεί βρήκε πρόθυμο ακροατήριο γιατί ο Μουστακλής ήταν ένα σύμβολο.
Σαν σύμβολο έζησε 12 χρόνια μετά το μαρτύριο του, μέσα στην απέραντη αγάπη και το μεγάλο σεβασμό από όλους. Όπου κι αν πήγαινε, ένας αέρας λεβεντιάς τον ακολουθούσε, μέχρι την τελευταία του πνοή. Έφυγε 28 Απριλίου 1986. Σε πάνδημο εθνικό πένθος, με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία παρούσες,  με αυτούς που θυμούνται να κλαίνε σιωπηλά.
Από δω και μπρος θα μας τον θυμίζει αυτό το υπέροχο βιβλίο, γραμμένο με υποδειγματικό τρόπο, από την σιωπηλή μάρτυρα, την Χριστίνα Δημητρακάκη Μουστακλή.
Τον σεβασμό μας!

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!