Ο νεαρός συγγραφέας Πυθαγόρας Ελευθεριάδης κατάφερε να μπει στα ευπώλητα των Public με το βιβλίο “Τι θυμάσαι από τον θάνατο σου;” (Εκδόσεις Πηγή, 2020). Πραγματεύεται τον έρωτα δυο αγοριών, το ένα εκ των οποίων είναι Κωφό. Ο Αχιλλέας είναι νεκρός και μια φωνή τού δίνει τη δυνατότητα να επιστρέψει στη ζωή του και να αλλάξει μια μόνο κίνηση. Επιστρέφει εκείνο το καλοκαίρι στον στρατό όπου ο διοικητής του του αναθέτει μια αποστολή. Να γίνει ο διερμηνέας ενός αγοριού από το Λονδίνο, του Έντουαρντ που είναι κωφός. Μέσω της νοηματικής ερωτεύονται. 

Πρόκειται για την 3η συγγραφική δουλειά του του Πυθαγόρα Ελευθερίαδη καθώς έχουν προηγηθεί τα  “Να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι, να ακούς” και η αυτοέκδοση “Ταξίδι στο χρόνο” μόλις στα δώδεκά του χρόνια. Παράλληλα, από το 2012 γράφει στο blog του “Πυθαγόρειο Θεώρημα”, ενώ είναι και ενεργός YouTuber μέσα από το κανάλι του Πυθαγόρειο Θεώρημα.

Στο νέο του βιβλίο θίγονται θέματα όπως η κώφωση, η ενδοοικογενειακή βία, ο ρατσισμός, η ομοφυλοφιλία  και η δεύτερη ευκαιρία στον θάνατο, όλα με τον τρόπο τους επίκαιρα, από τη συζήτηση που απασχολεί έντονα τον δημόσιο διάλογο σήμερα, μέχρι το pattern της θεματολογίας δημοφιλών σειρών που στριμάρουμε στις online πλατφόρμες. 

Το γεγονός ότι το “Τι θυμάσαι από τον θάνατο σου;” σκαρφάλωσε στα best seller της δημοφιλούς αλυσίδας καταστημάτων δίνει την ελπίδα μίας άνθισης της queer ελληνικής μυθοπλασίας. Ο Πυθαγόρας, περήφανος για την πορεία του βιβλίου του, μιλά στο One of Us για τη συγκινητική αποδοχή από το κοινό και τη μέχρι τώρα συγγραφική του πορεία.

Πυθαγόρα, το θέμα της επιστροφής από το θάνατο στη ζωή, της δεύτερης ευκαιρίας, έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τους δημιουργούς από τα διαφορετικούς τομείς της τέχνης. Μάλιστα τελευταία έχει υπάρξει ο βασικός άξονας της θεματολογίας πολλών σειρών (πχ Russian Doll, The Good Place κλπ). Γιατί πιστεύεις ότι είναι τόσο ελκυστικό αυτό το θέμα; 

Θα τις ψάξω όλες αυτές τις σειρές γιατί ειλικρινά δεν τις έχω δει και μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες. Είχα δει μία αντίστοιχη το “Les Revenants” το οποίο με είχε συγκλονίσει. Νομίζω πως επειδή ζούμε στην εποχή του ορθολογισμού, αφού ως ανθρωπότητα έχουμε ανακαλύψει πολλά από τα άγνωστα που υπήρχαν χιλιάδες χρόνια, προσπαθούμε ίσως να ερμηνεύσουμε ένα στοιχείο που , ίσως ενδόμυχα, γνωρίζουμε πως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Το άγνωστο πάντοτε εξάλλου έλκει τους ανθρώπους.

Εσύ αν είχες μια ευκαιρία να επιστρέψεις από το θάνατο στη ζωή, θα άλλαζες κάτι; 

Ναι! Και θλίβομαι που το λέω. Κυρίως θα συντόμευα την ύπαρξη μη ουσιαστικών ερωτικών σχέσεων και θα απομάκρυνα τους τοξικούς ανθρώπους συντομότερα από τη ζωή μου. Νομίζω κυρίως πως δεν έζησα την εφηβεία και την φοιτητική μου ζωή “ελεύθερος” από τα πρέπει και τα μη μου.

Θα έλεγες ενδεχομένως ότι οι άνθρωποι συνήθως δεν εκτιμούν τη μια και μοναδική ευκαιρία που τους δίνεται να ζήσουν αυτή τη ζωή;

Φυσικά. Αφού είναι δομημένη η πραγματικότητά μας με τέτοιο τρόπο που μας θεωρούμε αθάνατους. Η ευκαιρία για ζωή έχει αντικατασταθεί από τις μικρές, καθημερινές δοκιμασίες – ευκαιρίες που μας πείθουν πως έχουμε ανάγκη. Κι έτσι μαθαίνουμε να αγοράζουμε, να καταναλώνουμε θεωρώντας ίσως πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να αγοράσουμε και την ίδια τη ζωή. Σημαντικό ρόλο βέβαια διαδραματίζει και η πεποίθηση πολλών ανθρώπων για τη “μετά θάνατον ζωή” που απαλύνει τον πόνο και προσφέρει “χρόνο” για να “ζήσουμε” κάπου, κάποτε έτσι όπως εμείς θα θέλαμε πραγματικά. 

Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου σου είναι δύο αγόρια που ερωτεύονται. Μία ιστορία μάλιστα που συμβαίνει μέσα στον στρατό. Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις των αναγνωστών; Έλαβες κάποιο αρνητικό σχόλιο που να σε στεναχώρησε; 

Είμαι ειλικρινά ευγνώμων γιατί δεν περίμενα ποτέ ότι θα υπάρχει τέτοια αποδοχή. Σημαντικότερα για μένα είναι τα μηνύματα που λαμβάνω από νέους ανθρώπους πως χάρη στο βιβλίο έκαναν το coming out τους και πως αποφάσισαν να γίνουν ειλικρινείς με τον εαυτό τους και τους γύρω τους γενικότερα. Αυτό και μόνο με καλύπτει ειλικρινά. Αν σου πω ότι περισσότερο ρατσιστικά το αντιμετώπισαν ορισμένοι εκδοτικοί πάρα  αναγνώστες, τι θα πεις; Κάποιοι με απέρριψαν λέγοντας “Δεν μπορούμε να στηρίξουμε αυτό το θέμα”. Λες κι ήταν έγκλημα να γράψει κάποιος το 2020 για έναν αγνό έρωτα, μία αληθινή αγάπη. Ωστόσο θεωρώ, πως όποιος θελήσει να το διαβάσει είναι υποψιασμένος για το θέμα. Αυτό το βιβλίο δεν μπορεί να αγκαλιάσει το μίσος, τον ρατσισμό, την κακία, γι αυτό μάλλον και κανείς από αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων δεν το έχει διαβάσει. Ευτυχώς ακόμη δεν έχει υπάρξει κάποια κριτική που να με στεναχώρησε. Από τη στιγμή που γράφω αυτό το θέμα στην Ελλάδα του 2021 που αναρωτιέται με δημοψηφίσματα αν πρέπει τα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά, τότε είμαι έτοιμος για όλες τις απόψεις!

Κατά τ’ άλλα ο κόσμος αγκάλιασε τόσο το βιβλίο που έγινε best seller των Public. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου σε αυτή την ανακοίνωση; 

Χάρηκα πολύ. Ειλικρινά. Με το συγκεκριμένο βιβλίο αισθάνομαι ότι είμαι πίσω σε μία σκηνή θεάτρου και μπροστά αυτοί οι δύο. Ο Αχιλλέας κι ο Έντουαρντ, που ήρθαν σε αυτή την εποχή για να βοηθήσουν όλους όσοι ντρέπονται γι αυτό που οφείλουν να είναι περήφανοι. Κι όμως σκέφτομαι τη δύναμη που έχει μία κοινωνία, να σε κάνει να ντρέπεσαι για κάτι που δεν επέλεξες να είσαι και που δεν ενοχλεί κανέναν.

Ο ένας εκ των δύο ηρώων είναι κωφός. Πώς πήρες αυτή την απόφαση; Είναι η κώφωση κάτι με το οποίο έχεις έρθει σε επαφή, που γνωρίζεις από κάποιον οικείο σου;

Δεν έχω φίλους και συγγενείς κωφούς. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να ρίξω “φως” σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων καθώς σκέφτηκα πως όσα βιβλία έχω διαβάσει, δεν τους θέτουν ποτέ ως πρωταγωνιστές. Πώς μπορείς οπότε να ταυτιστείς με βιβλία και ανθρώπους, όταν αυτοί δεν μεγάλωσαν με τον τρόπο που μεγάλωσες εσύ; Άξιζαν να διαβάσουν τον εαυτό τους στις σελίδες ενός βιβλίου. Όταν άρχισα να ψάχνω, να μελετώ και να ανακαλύπτω αυτόν τον κόσμο, συνειδητοποίησα πόσο μαγικός είναι και πόσο σωστά έπραξα που ο Έντουαρντ ήταν κωφός.

Πώς βιώνεις την καραντίνα; Είχε ψυχολογικό αντίκτυπο πάνω σου και προσωπικά, αλλά και δημιουργικά; 

Δουλεύω σε ένα φροντιστήριο ως φιλόλογος οπότε συνεχίσαμε κανονικά (διαδικτυακά) τα μαθήματα. Οι ώρες εργασίας, δηλαδή, ήταν ίδιες. Δεν πρόλαβα να ξεκουραστώ και να έχω ελεύθερο χρόνο. Επειδή λατρεύω το διάβασμα, το edit που κάνω στα βίντεο μου στο κανάλι μου στο ΥouΤube αλλά και λόγω των πολλών γραπτών που έχω να διορθώσω, η καθημερινότητα μου κυλάει ομαλά. Μου λείπει βέβαια μία βόλτα χωρίς μάσκα, μία συναυλία που δεν την βλέπω μέσω του YouTube, το θέατρο και τα ταξίδια.

Πώς ήταν για σένα το πέρασμα από blogger σε συγγραφέα; Υπάρχει κάποια διαφορά ή ήταν μία φυσική εξέλιξη;

Δεν έχω σταματήσει να γράφω στην ιστοσελίδα μου στο Πυθαγόρειο Θεώρημα. Σίγουρα όμως δεν γράφω συστηματικά. Υπάρχει τεράστια διαφορά. Σε όλους σχεδόν τους κανόνες. Ωστόσο θεωρώ πως με βοήθησε να μπορώ να διαχειριστώ και να επεξεργαστώ μικρά κείμενα ώστε να μεταβώ σ’ ένα μυθιστόρημα. Για μένα εξάλλου η συγγραφή ήταν ανέκαθεν μονόδρομος. Έγραψα το πρώτο μου βιβλίο στην πρώτη γυμνασίου το οποίο εκδόθηκε από τον πατέρα μου (αυτοέκδοση) και το μοιράσαμε σε καθηγητές και φίλους. Οπότε ήξερα πως θα έφτανε η στιγμή που θα γράψω κάτι μεγαλύτερο σε έκταση, από ένα άρθρο.

Πώς σχολιάζεις την επικαιρότητα των ημερών, δεδομένου ότι και το βιβλίο σου καταπιάνεται με ζητήματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, ο ρατσισμός και η ομοφυλοφιλία; Έχεις την ελπίδα πως όντως η κοινωνία μας πάει μπροστά;

Δυστυχώς οι περισσότεροι έχουμε βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις. Θλίβομαι. Ειλικρινά. Δεν είναι επίκαιρο φαινόμενο, όπως το χαρακτηρίζουν πολλοί, η βία. Είναι διαχρονική και πρέπει να λυθεί από τη ρίζα. Θεωρώ ότι οι αποκαλύψεις θα λειτουργήσουν ως ένα ντόμινο για να μειωθεί η βία σε έναν σημαντικό βαθμό σε πολλές πτυχές της καθημερινότητας μας. Ελπίζω στους ανθρώπους και στη δύναμη που έχουν, οπότε θεωρώ πως με ειλικρίνεια, θάρρος, αγάπη και ευγένεια, όλα μπορούν να λυθούν. Αν αλλάξει η παιδεία, τότε θα αλλάξουν όλα. Το παρατηρώ από τους μαθητές και τις μαθήτριες μου. Είναι σφουγγάρια, λευκοί καμβάδες που χρωματίζονται με όποια χρώματα επιλέξεις. Η ουσία είναι στην παιδεία. Η ουσία ανέκαθεν έγκειτο στα παιδιά.

Τι μελλοντικά σχέδια θα μπορούσες να μας αποκαλύψεις; 

Δυστυχώς δεν γράφω κάτι καινούργιο. Έχω μία ιδέα αλλά βρίσκεται στα σπάργανα. Θέλω να πάρω απόσταση, να βιώσω κι άλλες καταστάσεις, να ερωτευτώ περισσότερο, να πληγωθώ, να αγαπήσω, να διαβάσω, να ταξιδέψω. Να αισθανθώ εν ολίγοις όσο πιο “ζωντανός” γίνεται για να γράψω ξανά. Έχω αφιερωθεί πολύ στη δουλειά μου, στα social media μου, κυρίως στο κανάλι μου στο ΥouΤube και στο Ιnstagram, οπότε η συγγραφή θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμη. Όσο βέβαια υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει κι έμπνευση.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!