Όλα είναι ωραία και καλά όταν βρίσκεις ανθρώπους που βλέπουν και λατρεύουν το BoJack Horseman, μέχρι τη στιγμή που θα τους ανακοινώσεις ότι ταυτίζεσαι με την Diane Nguyen. Αν και εγώ την συμπάθησα από τα πρώτα επεισόδια και είδα μεγάλο μέρος του εαυτού μου σε αυτήν από την αρχή μέχρι το φινάλε της τελευταίας σεζόν, ανακάλυψα ότι οι περισσότεροι φαν της σειράς έχουν διαφορετική άποψη από εμένα. Η πλειοψηφία όχι απλά δεν αισθάνεται καμία ταύτιση μαζί της, αλλά και την αντιπαθεί.

Ίσως κι εσύ, που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο, να κοιτάς κάπως απορημένα. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι κι εγώ έβλεπα με την ίδια ακριβώς απορία τη διάθεση του κόσμου απέναντι στον συγκεκριμένο χαρακτήρα, ο οποίος στα μάτια μου ήταν ένας από τους πιο ανθρώπινους της σειράς και από τους ελάχιστους που στο κεφάλι μου έβγαζαν νόημα. Ο λόγος ήταν ότι ήξερα πως η Diane θα μπορούσε να είναι αληθινή, μιας και το μεγαλύτερο διάστημα κι εγώ ένιωθα ακριβώς όπως εκείνη. Τι σημαίνει, όμως, αυτό;

Ας ξεκινήσουμε από το γιατί δεν θα μπορούσα να ταυτίζομαι με κανέναν άλλον. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο, στα μάτια μου έχουν ένα κυρίαρχο στοιχείο προσωπικότητας. Σχεδόν σε κάθε επεισόδιο μπορείς να προβλέψεις ποιος θα συμπεριφερθεί πώς σε ένα γενικό επίπεδο. Υποθέτουμε ποιος θα κάνει κάτι ατσούμπαλο και θα τα χαλάσει όλα, ποιος θα βάλει σε προτεραιότητα την καριέρα του, ποιος θα σκεφτεί πάνω και πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του και ποιος θα μείνει σταθερά αισιόδοξος ό,τι κι αν γίνεται γύρω του. Φυσικά, περνάνε και αυτοί τις διαφορετικές φάσεις και προβληματισμούς τους, αλλά ο πυρήνας της ψυχοσύνθεσης τους φαίνεται να μένει αρκετά σταθερός.

Η Diane δεν είναι έτσι. Έχει κάποια γενικά μόνιμα χαρακτηριστικά, όπως την ανάγκη της να κάνει καλύτερο τον κόσμο, την τάση της να λέει πάντα την αλήθεια άσχετα με τις συνέπειες και μία αδυναμία να δεχτεί ότι μπορείς να είσαι πραγματικά χαρούμενος. Αλλά την ίδια στιγμή μεταβάλλεται. Πέρα από το γεγονός ότι ήδη της έχω αποδώσει τρία κυρίαρχα χαρακτηριστικά και όχι μόνο ένα, η Diane δεν μένει στάσιμη ούτε από σεζόν σε σεζόν και πολύ συχνά ούτε από επεισόδιο σε επεισόδιο. Μπορεί η μεταβολή αυτή να μην είναι πάντα προς το καλύτερο, αλλά είναι πάντα ανθρώπινη. Όταν οι καταστάσεις γύρω μας αλλάζουν συνεχώς -είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο επίπεδο-, είναι απόλυτα φυσιολογικό κι εμείς να αλλάζουμε, να προσαρμοζόμαστε ή να ανακαλύπτουμε νέα κομμάτια του εαυτού μας. “Μερικές φορές νομίζω ότι γνωρίζω τον εαυτό μου, αλλά ίσως αυτό να είναι παγίδα. Γιατί ίσως να είμαι η cool sexy Diane ή η Diane που έχει πραγματική επαφή με τα συναισθήματά της ή ίσως άλλες Diane για τις οποίες ούτε καν γνωρίζουμε ακόμα. Το νόημα είναι πως είμαι όλες αυτές οι Diane”, την έχουμε ακούσει να λέει.

Η προηγούμενη παράγραφος θα μπορούσε να απαντήσει μόνη της περιληπτικά στο γιατί αισθάνομαι τόσο δεμένη με την Βιετναμέζα συγγραφέα του BoJack Horseman, αλλά θα άφηνε κάποια κενά. Ίσως πριν έναν χρόνο να μου αρκούσε, αλλά μετά ήρθε το φινάλε της σειράς. Η ιστορία της Diane έφτασε στο τέλος της για τους θεατές με τρόπο τέτοιο που με βοήθησε να συνειδητοποιήσω κάτι. Άλλες φορές με επακριβή και άλλες φορές με πιο έμμεσα μέσα, από τη στιγμή που είδα το πρώτο επεισόδιο μέχρι και το τελευταίο της σειράς, η συναισθηματική μου πορεία ήταν ταυτόσημη με αυτήν της Diane, έτσι που σχεδόν κάθε λέξη που έλεγε ή άκουγε να με “χτυπάει” με τη μία.

Μάς την σύστησαν ως τη συγγραφέα της αυτοβιογραφίας του BoJack και ως την κοπέλα του Mr. Peanutbutter. Ουσιαστικά την γνωρίζουμε ως δευτερεύοντα ρόλο που έρχεται να συμπληρώσει τους δύο αυτούς χαρακτήρες. Στην πραγματικότητα, όμως, μέσα από την σχέση της μαζί τους, ανακαλύπτουμε εκείνη. Ποια είναι αυτή; Κάποια που παρά τα δύσκολα παιδικά της χρόνια προσπάθησε να ξεφύγει από τα τραύματα που η οικογένειά της τής άφησε, ακολουθώντας μία καριέρα που την έκανε να νιώθει ότι η φωνή της μπορεί να ακουστεί και να βοηθήσει ανθρώπους, αλλά και επιτρέποντας στον εαυτό της να δώσει μια ευκαιρία στην αγάπη. Βάζει δίπλα της κάποιον εντελώς διαφορετικό από εκείνη και το οικογενειακό της περιβάλλον, κάποιον γεμάτο αισιοδοξία, αυθορμητισμό και ενθουσιασμό για τα πάντα στη ζωή. Παράλληλα, επιλέγει να αντιμετωπίσει ένα τοξικό άτομο -που θυμίζει έντονα τον κακό πατέρα και τα αδέρφια της-, χαρίζοντας του την φιλία και το ενδιαφέρον της και πιστεύοντας ότι μπορεί να γίνει καλύτερος ανεξαρτήτως του σκοτεινού παρελθόντος του.

Όταν παντρεύεται και ολοκληρώνει το βιβλίο του BoJack, ξαφνικά νιώθει την ρουτίνα να την πλακώνει. Δοκιμάζει να ακολουθήσει έναν φιλάνθρωπο σε εμπόλεμη ζώνη, αλλά τελικά ανακαλύπτει ότι δεν έχει το κατάλληλο “στομάχι”. Προσπαθεί να ξεσκεπάσει το σεξουαλικό σκάνδαλο με κεντρικό πρόσωπο έναν ιδιοκτήτη τηλεοπτικού δικτύου και κανένας δεν φαίνεται να της δίνει σημασία. Η Diane βυθίζεται στην ουσία σε μία υπαρξιακή κρίση, η οποία την κάνει να αμφισβητεί τα πάντα στη ζωή της, να νιώθει κενή, σαν κάτι να λείπει. Κι ενώ σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο μοιάζει έτοιμη να πολεμήσει κι άλλες μάχες, ακόμα κι αν φαίνονται μάταιες, σε προσωπικό επίπεδο δεν μπορεί παρά πλέον να αναρωτηθεί: “κι αν τελικά εγώ είμαι το πρόβλημα; Κι αν απλά δεν είμαι προορισμένη να είμαι χαρούμενη;”.

Η Diane τότε φτάνει στο πρώτο πραγματικά μεγάλο βήμα για την προσωπική της ζωή και αποφασίζει να χωρίσει. Ο Mr. Peanutbutter φαινομενικά είναι ο ιδανικός σύντροφος, που προσπαθεί πάντα να σε γεμίσει χαρά και να κάνει την κάθε μέρα μια νέα ευχάριστη εμπειρία, αλλά δεν ήταν αυτό που εκείνη χρειαζόταν. Κυρίως γιατί μέσα στην υπέρμετρη αισιοδοξία, δεν δεχόταν να δει τα προβλήματα και, κατά συνέπεια, να βοηθήσει στη λύση τους ή έστω να της σταθεί σε αυτά με τον σωστό τρόπο. Ερωτεύτηκαν και αγαπήθηκαν, αλλά δεν ήταν αυτό που πραγματικά χρειαζόταν. Και το πραγματικό “δώρο” αυτού του χωρισμού; Η Diane κατάλαβε ότι παρά τις δυσκολίες της ζωής και τη μοναξιά που μπορεί να ένιωθε ανά διαστήματα, είχε τελικά τη δύναμη να επιβιώσει και μόνη της.

Η επόμενη περίοδος για την Diane είναι ο εαυτός της, οι φίλοι της και τα άρθρα της. Έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει για το GirlCroosh, όπου έχει την ευκαιρία να μιλήσει για όλα τα ζητήματα που την απασχολούν σε προσωπικό και -κυρίως- κοινωνικό επίπεδο, με θέματα όπως η γυναικεία ενδυνάμωση να φτάνουν στην κορυφή των trends. Την ίδια στιγμή, όμως, έρχεται αντιμέτωπη με το “μαύρο” παρελθόν του BoJack και την καταπάτηση των προσωπικών της αρχών από τον ίδιο της τον εαυτό. Η πρώτη της αντίδραση είναι ο λιθοβολισμός τόσο του εαυτού της, όσο και του φίλου της αλόγου μέχρι την στιγμή που αποφασίζει να συγχωρέσει και τους δυο τους, αφού συνειδητοποιεί ότι “δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν άνθρωποι που μερικές φορές κάνουν καλά πράγματα και άνθρωποι που μερικές φορές κάνουν κακά πράγματα. Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να κάνουμε περισσότερα καλά”.

Η Diane έχει μάθει να συγχωρεί τον εαυτό της και τους ανθρώπους και η δουλειά της πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο, αλλά έχει ακόμα ένα βασικό πρόβλημα. Δεν μπορεί να πιστέψει στις δυνάμεις της, ούτε πως θα είναι ποτέ χαρούμενη ή πως έστω κάτι καλό θα μείνει για καιρό στη ζωή της. Ο λόγος είναι απλός και για πρώτη φορά τον ακούει από το αφεντικό της: έχει θέσει υπερβολικά ψηλά στάνταρ για τον εαυτό της, απαιτεί να είναι τέλεια. Κι αυτή η δήλωση είναι το πρώτο βήμα για να “ξυπνήσει” και σταδιακά να σταματήσει να χάνει ευκαιρίες και να είναι αυτοκαταστροφική.

Από εδώ και στο εξής υπάρχουν δύο παράλληλες εξελίξεις στη ζωή της. Από τη μία, αποφασίζει να τολμήσει το επόμενο βήμα στην καριέρα της και να παραμερίσει τον φόβο πως δεν είναι αρκετά καλή για να τα καταφέρει. Και τελικά βγαίνει κερδισμένη και πετυχαίνει. Ακόμα κι όταν μια αναποδιά έρχεται μπροστά της, “πέφτει” περιστασιακά και χάνει ξανά την πίστη στον εαυτό της. Όχι γιατί η μέχρι τώρα αλλαγή και πορεία της διαγράφτηκαν, αλλά γιατί είναι άνθρωπος. Και αυτή τη φορά είναι έτοιμη να ακούσει, να ζητήσει και να δεχτεί τη βοήθεια των γύρω της και να πιστέψει για τον εαυτό της αυτό που πάντα πίστευε για τους άλλους: Ότι είναι δυνατόν να αλλάξει και τα πράγματα να γίνουν καλύτερα.

Την ίδια περίοδο ήρθε και ο Guy. Μέσα από αυτή την σχέση της γινόταν πλέον ξεκάθαρο γιατί δεν δούλεψε με κανέναν άλλον. Ήταν και αυτός αισιόδοξος και ενθουσιώδης, αλλά και έτοιμος να αναγνωρίσει κάθε πρόβλημα, να σταθεί δίπλα της και να της πει πράγματα που φοβόταν να ακούσει. Μέσα στην σχέση τους, η Diane άρχισε για πρώτη φορά να συνειδητοποιεί ότι τελικά δεν χρειαζόταν να είναι τέλεια, ότι τελικά ίσως απλά αρκεί να είναι η Diane, ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται. Προφανώς κι εδώ εμφανίστηκε πολλές φορές η αυτοκαταστροφική εκδοχή της που είναι έτοιμη να φύγει πριν πληγωθεί. Τι την έκανε να μείνει στο τέλος; Ένα γράμμα του BoJack που έλεγε πόσα χρόνια ξόδεψε όντας δυστυχισμένος μόνο και μόνο επειδή δεν πίστευε ότι γίνεται διαφορετικά.  Ο ίδιος ο Guy, με την στάση του και την κατανόηση του. Κυρίως όμως η ίδια, που αποφάσισε ότι αξίζει να δώσει στον εαυτό της την ευκαιρία να είναι χαρούμενη.

Σε περίπτωση που ακόμα δεν κατάλαβες γιατί ταυτίζομαι με την Diane, τότε ίσως σε βοηθήσει να βάλεις το δικό μου όνομα σε όσα έχω γράψει παραπάνω για την πορεία της. Γιατί μπορεί κάποια πράγματα σε εμένα να άλλαξαν μέσα από άλλες καταστάσεις, αλλά ακολούθησα αυτήν ακριβώς τη συναισθηματική διαδρομή. Κι αν συνεχίζεις να αντιπαθείς την Diane σε σχέση με τους άλλους χαρακτήρες της σειράς, τότε μάλλον φταίει ότι οι δημιουργοί αποφάσισαν να της “φορέσουν” όλες τις διακυμάνσεις που μπορεί να βιώσει ο μέσος άνθρωπος, που προσπαθεί, μαθαίνει, κάνει πισωγυρίσματα, επανακάμπτει, κάνει λάθη και αλλάζει άποψη αέναα για τη ζωή.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!