Τη Δευτέρα 7 Ιουνίου, Η φωτογραφία της ζωής μου, με τη Μαριάννα Τουμασάτου έριξε αυλαία. Η τελευταία αυτή εκπομπή, που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε, ήταν γεμάτη συναισθήματα και κατάφερε να μάς συγκινήσει αρκετά. 

Πρώτος καλεσμένος της ήταν ο Αντώνης Ρόμπος, ο συνταξιούχος αναπληρωτής καθηγητής του ΕΚΠΑ, που το 2016 με τον σύντροφό του, Στίβεν Μεντέιρος, έγιναν το πρώτο ζευγάρι στην Ελλάδα που υπέγραψε σύμφωνο συμβίωσης. Στην εκπομπή ξεκινήσαμε να βλέπουμε τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια. Γεννημένος το 1950, η γιαγιά του ήταν ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους των πρώτων χρόνων της ζωής του. Τη σεξουαλικότητά του την είχε συνειδητοποιήσει ήδη από το δημοτικό. Οι γονείς του δηλώνει ότι καταλάβαιναν πως το παιδί τους είναι διαφορετικό, αλλά δεν τους πείραζε, γιατί δεν τους αφορούσε. Ο ίδιος, μάλιστα, σε αυτό το σημείο πάτησε, για να εξηγήσει ότι τους γονείς δεν τους αφορά η σεξουαλικότητα του παιδιού τους και δεν έχουν λόγο πάνω σε αυτήν. Μεγαλώνοντας, το επόμενο σημαντικό σημείο της ζωής του, ήταν η στιγμή που πλέον πήρε το πτυχίο του από την Ιατρική με ειδίκευση στην Ψυχιατρική, επιλογή άμεσα συνδεδεμένη με την στάση της τότε κοινωνίας απέναντι στους ομοφυλόφιλους. 

Η γνωριμία με τον σύντροφό του σε ένα μπαρ στα 80s

Για εμάς, η πιο συγκινητική στιγμή της συνέντευξής του είναι όταν ξεκίνησε να μιλάει για τον σύντροφό του, που εδώ και κάποια χρόνια έχει φύγει από τη ζωή. Οι δυο τους γνωρίστηκαν το ‘80, σε ένα από τα λίγα τότε μπαρ για gay άτομα. Ξεκίνησαν να μιλάνε με τις ώρες και, όπως λέει χαρακτηριστικά, εκείνο το βράδυ ήταν “σαν να άνοιξε μια πόρτα”. Μάς έδειξε την πρώτη φωτογραφία που έβγαλαν ποτέ μαζί, ταξιδεύοντας μετά από μερικούς μήνες σχέσης προς την Αίγινα και έχοντας καταλάβει ήδη από τότε το δέσιμο που υπήρχε μεταξύ τους, ότι ήταν κατά κάποιον τρόπο αδελφές ψυχές, ότι οι δυο τους θα συνέχιζαν μαζί. 

Το σύμφωνο συμβίωσης

Μπορεί να ήταν το πρώτο ζευγάρι που υπέγραψε το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ο γάμος δεν ήταν στο μυαλό τους στη διάρκεια της σχέσης τους. Αυτό που και οι δύο ήθελαν ήταν ένα παιδί. Πράγμα που ήξεραν ότι αποτελούσε άπιαστο όνειρο. Οπότε το αποδέχτηκαν και, ως υποκατάστατο, πέρασαν όλα τα επόμενα χρόνια έχοντας έναν σκύλο. Τι ήταν γι’ αυτούς το σύμφωνο συμβίωσης οπότε; Μία τεράστια νίκη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πιστοποίηση ότι η πολιτεία επιτέλους αναγνωρίζει την ύπαρξή τους. 

Η απώλεια, η νοσταλγία και η πληρότητα

Μετά από 40 χρόνια μαζί, ο σύντροφός του διαγνώστηκε με καρκίνο στον προστάτη, που δεν μπορούσε να χειρουργηθεί. Μετά από λίγο έφυγε από τη ζωή. Όπως μάς λέει ο Αντώνης Ρόμπος, έγινε χωρίς να υποφέρει, όπως ήθελε, στο σπίτι τους και στην αγκαλιά του ίδιου. Τα επόμενα Χριστούγεννα ταξίδεψε στον Ατλαντικό ωκεανό, όπου σκόρπισε τις στάχτες του. Θα ήθελε η σχέση τους να κρατήσει κι άλλο, αλλά αφού αυτό δεν είναι δυνατόν, επιλέγει να μετατρέψει την ανάμνησή του σε κινητήριο δύναμη, για να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του. Αισθάνεται την απουσία του και μία νοσταλγία, αλλά δεν αισθάνεται θλίψη. Αντιθέτως, έχει περισσότερο το αίσθημα της πληρότητας. Ήταν μία αγάπη ολοκληρωμένη, που ο ίδιος εύχεται σε κάθε ζευγάρι να τη ζήσει, είτε ομόφυλο είτε ετερόφυλο. 

Μπορείς να δεις όλη τη συνέντευξη του Αντώνη Ρόμπου στη Φωτογραφία της ζωής μου και τη Μαριάννα Τουμασάτου εδώ.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!