Η περίοδος και ιδιαίτερα η πρώτη περίοδος, είναι ένα θέμα με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο μισός πληθυσμός του πλανήτη αναπόφευκτα κάποια στιγμή στην αρχή της εφηβείας, εκεί γύρω στα 11 με 13 έτη. Μαζί με αυτήν, αναπτύσσονται τα στήθη και η τριχοφυΐα. Είναι δηλαδή κάτι εντελώς κοινό, δεν μιλάμε για μια σπάνια κατάσταση, όμως κρύβεται επιμελώς από κάθε αφήγηση, ιδιαίτερα στις ταινίες ή τις σειρές που απευθύνονται στα εφηβικά ή τα παιδικά κοινά (εννοούμε φυσικά τα μεγαλύτερα παιδιά, όχι τα βρέφη).
Για την ακρίβεια, η περίοδος δεν κρύβεται απλά, αλλά περιβάλλεται από ένα ξεκάθαρο στίγμα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που διακωμωδείται. Έτσι ξεκινάει μια ντροπή γύρω από το θέμα, με πολλά κορίτσια να δυσκολεύονται να μιλήσουν ακόμα και στην δασκάλα τους αν τυχόν τους έρθει η περίοδός τους στο σχολείο και δεν έχουν τα απαραίτητα στην τσάντα τους. Δεν είναι λοιπόν καιρός να σταματήσει αυτή η απεικόνιση της περιόδου ως κάτι το ντροπιαστικό ή κάτι που θα πρέπει να το κρύβουμε και να μιλάμε γι’ αυτό με μισόλογα;
Το “Turning Red” λοιπόν είναι μια νέα ταινία της Pixar που ακολουθεί το ταξίδι της 13-χρονης Meilin (με την φωνή της Rosalie Chiang), η οποία ξαφνικά μετατρέπεται σε ένα γιγάντιο κόκκινο πάντα, μια ευθεία αναφορά στην εφηβεία και τα βάσανά της. Κι ενώ η ιστορία έχει σαφώς ψυχαγωγικό χαρακτήρα, έχει και ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης αλλά και στόχο: να βοηθήσει τους γονείς των μικρότερων παιδιών να εξηγήσουν τις σωματικές και τις ψυχολογικές αλλαγές των γυναικών σε αυτή την ηλικία.
Η ιστορία είναι τοποθετημένη χρονικά στην Chinatown του Toronto, γύρω στο 2002 και είναι μια γλαφυρότατη αλλά και χιουμοριστική περιγραφή των αλλαγών που συμβαίνουν στην εποχή της εφηβείας. Το κάθε άτομο που έχει περάσει την δοκιμασία της πρώτης περιόδου, θα μπορέσει άνετα να ταυτιστεί με πολλά από τα επεισόδια της ταινίας.
Η βραβευμένη σκηνοθέτης της ταινίας, Domee Shi, που έχει ήδη εισπράξει πολλούς επαίνους για την ευαισθησία με την οποία χειρίστηκε το θέμα, συνέθεσε έτσι έξυπνα την ιστορία ώστε να δείξει την παροδική μεταμόρφωση που νοιώθει το άτομο που έχει την περίοδό του, καθώς και όλες τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που αυτή φέρνει. Η Mei μαθαίνει να αποδέχεται το εσωτερικό της κόκκινο πάντα, ενώ γίνεται κουβέντα και για “σερβιέτες” ανάμεσα σ’ εκείνη και τις καλές της φίλες, που είναι και η πρώτη φορά που αναφέρονται τα προϊόντα περιόδου σε οποιαδήποτε ταινία της Pixar.
Για να πάρουμε μια γενικότερη ιδέα της υπόθεσης, η Meilin ανήκει σε μια παραδοσιακή οικογένεια της οποίας η οργανωμένη ζωή μετατρέπεται σε χάος μόλις χτυπήσει την πόρτα η δική της εφηβεία, ενώ αποκαλύπτεται και ένα σκοτεινό οικογενειακό μυστικό. Όλες οι γυναίκες της οικογένειάς της μετατρέπονται σε κόκκινα πάντα όταν έχουν οποιοδήποτε συναισθηματικό ξέσπασμα.
Η μητέρα της Mei επιμένει ότι το ντροπιαστικό αυτό ελάττωμα θα πρέπει να κρυφτεί πάση θυσία ως την τελετή μαγικής αυτοσυγκράτησης. Η Meilin όμως μαθαίνει σύντομα ότι αυτό το κληρονομικό της ελάττωμα, μπορεί να της βγει και σε καλό αν το εκμεταλλευτεί σωστά.
Για πολλά κορίτσια αλλά και γυναίκες, αυτή θα είναι και η πρώτη φορά που η διαδικασία της εφηβείας και της περιόδου γίνονται το κύριο θέμα κάποιας αφήγησης στον σινεμά, ιδιαίτερα με την μορφή καρτούν και ίσως μπορέσει να ανοίξει έτσι μια γενικότερη συζήτηση μεταξύ των γονέων ή των φροντιστών των παιδιών που θα δουν την ταινία.
Αυτή λοιπόν η πρωτοπόρα ιδέα έκανε και την πρωταγωνίστρια του Killing Eve, Sandra Oh να αρπάξει την ευκαιρία να συμμετάσχει σε αυτήν. Η ίδια είπε στο BBC: ‘Έι, όλα τα κορίτσια έχουν περίοδο, οπότε ας την κανονικοποιήσουμε και ας την γιορτάσουμε! Χάρηκα τόσο πολύ που επιτέλους φτιάχτηκε μια ταινία για αυτό. Αυτό το θέμα δεν αναφέρεται στις ιστορίες που λέμε στον σινεμά, οπότε το να ανήκω σε μια παραγωγή που αγκαλιάζει την εφηβεία, ήταν πολύ σημαντικό για μένα.”
Η Rosalie Chang, που υποδύεται την Meilin, χάρηκε που συμμετείχε στην ταινία για να βοηθήσει να σπάσει επιτέλους αυτό το ταμπού.
“Πέρασα κυριολεκτικά την εφηβεία μου όσο γυρίζαμε την ταινία” εξηγεί και αντίθετα με τον χαρακτήρα που υποδύεται, εκείνη λέει ότι δεν ένοιωσε καθόλου άβολα. “Ήμουν 12 όταν ξεκινήσαμε και τώρα είμαι 16. Η ταινία είναι ξεκάθαρη με την αντιμετώπιση της εφηβείας και της περιόδου. Δεν προσπαθεί να την κρύψει ή να την καλύψει. Το λέει ευθεία και καθαρά. Είναι ένα θέμα ταμπού ακόμα, κι ας το περνάνε όλες οι γυναίκες.”
Η ταινία έχει ήδη πάρει καλές κριτικές για τον χειρισμό της στο θέμα της περιόδου αλλά και στο θέμα της περιγραφής της σχέσης μεταξύ μητέρας και κόρης. Είναι επίσης η πρώτη φορά που μια ταινία της Pixar σκηνοθετείται αποκλειστικά από μια γυναίκα, όπως επίσης και η πρώτη της ταινία της οποίας η παραγωγή γίνεται από μια Ασιάτισσα ή γυρίζεται στον Καναδά.