Κάθε γονιός θέλει να έχει ανεξάρτητα και δυναμικά παιδιά, που έχουν δική τους γνώμη για την ζωή αλλά και την ελευθερία να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Παράλληλα όμως επιθυμούν να τα προστατέψουν από τον πόνο και την απογοήτευση, να τα δουν να τα πάνε καλά στο σχολείο και να δομήσουν υγιείς και ισότιμες σχέσεις.

Για να γίνουν όμως όλα τα παραπάνω, ο κάθε γονέας θα πρέπει να κάνει πολύ δουλειά με τον εαυτό του για να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Η πραγματικότητα είναι συνήθως εντελώς διαφορετική και έχει να κάνει με ένα σωρό παράγοντες, όπως τον χαρακτήρα του γονιού, τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ή η ίδια έχει μεγαλώσει, το πνευματικό του υπόβαθρο, τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής και άλλα πολλά.

Τα παιδιά με δυνατή αυτοπεποίθηση όμως έχουν σαφή πλεονεκτήματα, όπως λιγότερο άγχος, καλύτερη σχολική επίδοση, μεγαλύτερη αντοχή στις αντιξοότητες και πιο υγιείς σχέσεις με τους συνομήλικους τους. Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου “13 Things Mentally Strong Parents Don’t Do”, Amy Morin, λέει ότι έχει ξεχωρίσει επτά τρόπους με τους οποίους οι ίδιοι οι γονείς σαμποτάρουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών τους, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν όταν το κάνουν.

“Έχω δει πολλούς γονείς να εφαρμόζουν στρατηγικές που νομίζουν ότι θα χτίσουν μια πιο δυνατή αυτοπεποίθηση στα παιδιά τους. Κάποιες όμως από αυτές μπορεί να έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα και να βάλουν τα παιδιά σε ένα φαύλο κύκλο έλλειψης αυτοπεποίθησης και τους ίδιους να πιέζουν ακόμα περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση.

Να μερικές από αυτές τις κακές στρατηγικές;

Τους επιτρέπουν να αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους

Πολλοί γονείς θεωρούν ότι οι απλές καθημερινές υποχρεώσεις του σπιτιού θα προσθέσουν μεγάλο φόρτο δουλειάς στα παιδιά τους και θα τους δημιουργήσουν μεγαλύτερο άγχος. Στην πραγματικότητα, η συμμετοχή στις απλές καθημερινές δουλειές της οικογένειας θα τα βοηθήσει να γίνουν πιο υπεύθυνοι ενήλικες. Αναθέτοντάς τους κάποια έργα ανάλογα με την ηλικία τους, όπως να στρώνουν το κρεβάτι τους ή να βγάζουν τα σκουπίδια, θα τους δώσει μακροπρόθεσμα μια αίσθηση επιτεύγματος και υπευθυνότητας. Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις αυτές είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά να νοιώσουν ικανά.

Προσπαθούν να αποτρέψουν τα πιθανά τους λάθη

Δεν είναι ευχάριστο να βλέπεις το παιδί σου να αποτυγχάνει ή να βιώνει την απόρριψη μετά από κάποιο λάθος που έκανε. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί γονείς προσπαθούν να βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από τα παιδιά τους και να αποτρέψουν αυτά τα λάθη. Είναι όμως και ο τρόπος να τους στερήσουν την ευκαιρία να μάθουν από τα λάθη τους και να ωριμάσουν με τρόπο αυτόνομο. Τα λάθη είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος της ζωής μας κι εμείς τον στερούμε από τα παιδιά μας, μαζί με το συναισθηματικό σθένος και την πνευματική δύναμη που χρειάζεται για να τα πάνε καλύτερα την επόμενη φορά.

Τα προστατεύουν από τα ίδια τους τα αισθήματα

Ο τρόπος που οι γονείς αντιδρούν στην έκφραση των συναισθημάτων των παιδιών τους, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην συναισθηματική τους νοημοσύνη αλλά και στην αυτοεκτίμησή τους. Οι γονείς είναι καλύτερα να βοηθήσουν τα παιδιά τους να καταλάβουν από που έρχεται ο θυμός, το κλάμα ή η οργή τους, καθώς και πως θα μάθουν να τα κοντρολάρουν. Αυτό θα τα κάνει ικανότερα να αλληλοεπιδρούν με το κοινωνικό τους περιβάλλον με πιο σωστό τρόπο στο μέλλον.

Καλλιεργούν την νοοτροπία του θύματος

Όπως λέει η Morin, το να λέμε στα παιδιά μας πράγματα όπως “δεν μπορούμε να σου αγοράσουμε play-station όπως κάνουν οι γονείς των συμμαθητών σου γιατί είμαστε φτωχοί” ουσιαστικά διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι οι συνθήκες της ζωής είναι πέρα από τον δικό μας έλεγχο. Αντί να τα μάθουμε να λυπούνται τον εαυτό τους και να τονίζουν τις ατυχίες τους, είναι καλύτερα να τα βοηθήσουμε να αναλάβουν θετική δράση απέναντι σε αυτές, όπως το να εργαστούν στην διάρκεια του καλοκαιριού (όταν είναι στην ανάλογη ηλικία) για να μπορέσουν να αποκτήσουν κάτι από αυτά που επιθυμούν ή χρειάζονται.

Γίνονται υπερπροστατευτικοί

Το να κρατάμε τα παιδιά μας αυστηρά μέσα σε έναν προστατευτικό κύκλο, ησυχάζει σίγουρα το δικό μας μυαλό. Ταυτόχρονα όμως τους στερούμε εμπειρίες και προκλήσεις πράγμα που επιβραδύνει την προσωπική τους ανάπτυξη και τους αφαιρεί το δικαίωμα για ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής τους.

Είναι καλύτερο να είμαστε καθοδηγητές και όχι προστάτες. Να τους επιτρέψουμε την ανθρώπινη εμπειρία με τα καλά της και τα κακά της, σπάζοντας την προστατευτική φούσκα και δίνοντάς τους το δικαίωμα να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και την ικανότητα να ανταπεξέρχονται στις δυσκολίες.

Προσδοκούν την τελειότητα

Οι υψηλές προσδοκίες από τα παιδιά μας, δεν είναι κάτι κακό, το αντίθετο. Το να περιμένουμε όμως ότι θα τα κάνουν όλα τέλεια, είναι. Αν το περιβάλλον τους βάλει τον πήχη πολύ ψηλά, είναι πιθανό τα παιδιά να μην κάνουν καν τον κόπο να προσπαθήσουν γιατί νοιώθουν ότι αποκλείεται να τα καταφέρουν.

Αντί αυτού, είναι καλύτερο να έχουμε σαφείς, και ρεαλιστικές προσδοκίες που μπορεί να εξελιχθούν από σημείο σε σημείο και δεν μοιάζουν βουνά μπροστά στα μάτια των παιδιών μας.

Επιβάλουν συχνότερα τιμωρία παρά πειθαρχία

Τα παιδιά χρειάζεται να καταλάβουν ότι οι πράξεις τους έχουν συνέπειες. Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά μεταξύ τιμωρίας και πειθαρχίας. Τα παιδιά που τους έχουν δείξει τι σημαίνει πειθαρχία είναι πιθανότερο να σκεφτούν: “Έκανα μια κακή επιλογή”, ενώ τα παιδιά που τιμωρούνται συχνά είναι πιθανότερο να σκεφτούν “Είμαι κακός άνθρωπος.”

Με άλλα λόγια, η πειθαρχία δίνει στα παιδιά αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να κάνουν πιο έξυπνες και υγιείς επιλογές, ενώ η τιμωρία τα κάνει να σκέφτονται ότι είναι ανίκανα να κάνουν κάτι καλύτερο.

 

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!