Μια λάμπα άναψε πάνω από το κεφάλι όταν ένα ζευγάρι που ξέρω, μου εξομολογήθηκε, μεταξύ αστείου και σοβαρού “είμαστε τελειομανείς και εμείς και τα παιδιά μας”. Ο σύζυγος μάλιστα αποδίδει τους καυγάδες τους στην τελειομανία τους. Φαινομενικά πρέπει να πω  είναι ένα πολύ ωραίο ζευγάρι, μια όμορφη οικογένεια. Θα μπορούσαν δηλαδή να παίξουν σε διαφήμιση για βούτυρο αν εκείνη δεν ήταν πολύ ψηλότερη του. Εκτός από αυτή τη  μικρή ατέλεια, είναι κούκλοι και οι γονείς και τα παιδιά αλλά και το σπίτι, το ποιο κατά καιρούς το ξαναδιακοσμούν και όλοι καλούμαστε να θαυμάσουμε την αλλαγή. Δεν έχω δει ίχνος σκόνης ή ακαταστασίας, απορώ πώς τα καταφέρνουν με δυο παιδιά που πρέπει να είναι ρομπότ: άριστοι μαθητές και αθλητές αξιώσεων με εξαντλητικές προπονήσεις που υποθέτω πως απολαμβάνουν. Ο μπαμπάς είναι επιτυχημένος, ήταν περισσότερο παλιότερα, και η μαμά γνωρίζει πλέον δόξες στην τοπική αυτοδιοίκηση.     

Μπορεί να περνάνε καλά αν και αμφιβάλλω, δεν έχει σχέση με την δική τους ευτυχία αυτή η εκτίμηση, θα το γράψω όπως αισθάνομαι: δεν θα ήθελα να με υιοθετήσουν.

Όταν μου είπαν για την τελειομανία τους ένας κόμπος στάθηκε στον λαιμό μου γιατί ένα- δύο πράγματα για αυτή την τελειομανία τα ξέρω από μέσα δυστυχώς. Μεγάλωσα με μια μαμά που μπορεί να πει πολύ σκληρά λόγια αν δει μια λαδιά στο πουκάμισο όπως “Θα γίνουμε ρεζίλι και θα πουν αυτοί ήρθαν από το Κατσιμίδι λεκιασμένο”.

Μη το ψάχνετε. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που κρίνουν τόσο αυστηρά, δεν ήξερα τόσα  χρόνια ούτε  που είναι το Κατσιμίδι στο οποίο η μαμά μου αναφέρεται όταν μιλάει για λαδιές, ξηλωμένα στριφώματα, ζημίες ή ακαταστασίες. Σήμερα κοίταξα.

Η τελειομανία της την κάνει να φαίνεται ρατσίστρια, δεν ομίζω πως είναι στην πραγματικότητα και ίσως για αυτό και έχει διαλέξει το Κατσιμίδι που σήμερα για να σας γράψω το κείμενο έψαξα και βρήκα πως είναι  μια κορυφή στην Πάρνηθα. Σχεδόν κανείς, αν κατάλαβα καλά δεν μένει στο Κατσιμίδι γιατί βρίσκεται σε υψόμετρο 830 μέτρων.  Στα βόρεια της κορυφής ωστόσο διάβασα  υπάρχει μικρός οικισμός που είχε δημιουργηθεί από Αρβανίτες κτηνοτρόφους, τους ζητώ συγνώμη, είμαι σίγουρη πως δεν κυκλοφορούν με πολλές λαδιές, αφήστε που πολύ κοντά βρίσκεται και η Ιπποκράτειος Πολιτεία που πριν καεί είχε πολλά ωραία σπίτια και ένα πάρκο με κύκνους και ελαφάκια.

Η τελειομανής μαμά μου, χρησιμοποιεί την περιοχή  λόγω του άσχημου ονόματος, ούτε τα ονόματα που δεν είναι ωραία αντέχει. Μισεί και εκφράσεις, που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως δε θα τις αρέσουν, πριν τις πει. Αν τις πει θα τον κοιτάξει με μορφασμό ή παγωμένο βλέμμα, δεν μπορεί κι αλλά πράγματα και είναι πολλά, ας μείνουμε στο “Θα πάμε τσαλακωμένοι σαν να είμαστε από το Κατσιμίδι;”, από το μυαλό της το είχε βγάλει τελικά…

 Και την τελειομανία της από το μυαλό της. Την ίδια μάλιστα, όλες αυτές οι παρατηρήσεις για τα μικρά ασήμαντα πράγματα στη ζωή, την εξυπηρετούν θαυμάσια. Είναι κομμάτι της προσωπικότητας της που φίλοι και συγγενείς εκτιμούν. Οι τελειομανείς γονείς είναι δύσκολοι για τα παιδιά του αλλά ίσως αρκετά οξυδερκείς ώστε να είναι αξιαγάπητοι στις παρέες για το κριτικό τους πνεύμα. Μπορούν και να είναι φιλελεύθεροι άνθρωποι απλώς με μια ναζί μανία εναντίον της χαμηλής επίδοσης, της ασχήμιας-όπως όμως μόνο εκείνοι τις εννοούν.  

 Προσωπικά κληρονόμησα μόνο το άγχος, χωρίς τα υπόλοιπα. Βλέπω τις λαδιές από 500 μέτρα αλλά δεν είναι στον χαρακτήρα μου να θυμώσω που υπάρχουν ή ίσως έναν θυμό ή μια ατάραχη που κατά βάθος αισθάνομαι να  την κρύβω. Πείτε το κρυφό-υστερία. Μη σας τα πολυλογώ, ίσως από αντίδραση έγινα ένας χύμα άνθρωπος, δεν σιδερώνω, δεν ταχτοποιώ, έχω ακατάστατα ντουλάπια, εκτιμώ σχεδόν την ακαταστασία και την συμπαθώ γιατί σε ένα βαθμό, όσο είναι χαριτωμένη, με κάνει να χαλαρώνω.

Όμως το θέμα δεν είμαι εγώ, ούτε η μαμά μου αλλά ο λόγος που η τελειομανία που είναι κοινωνικά αποδεκτό να την παραδέχεσαι. Δυο ενήλικες μπορεί να χαίρονται την τελειομανία τους αλλά ένα παιδάκι ;

Στην ελληνική ανταγωνιστική κοινωνία είναι αποδεκτό και  να λες πως τα θέλεις όλα τέλεια.

“Τι τέλεια μωρέ;”, θέλω να φωνάξω κάθε φορά που ακούω αυτή τη μπούρδα. Το δικό σου το τέλειο είναι το δικό μου το χάλια. Και γιατί να τα θες έτσι; Ο αυθεντικός  τελειομανής σε αυτό το ερώτημα θα απαντήσει ανοησίες παράλογες όπως : για να τα βλέπω όμορφα και καθαρά γιατί εγώ, σε αντίθεση με εσάς, δεν είμαι από το Κατσιμίδι.

Δεν μπορώ να σας πω τι γίνεται στις παθολογικές περιπτώσεις αλλά τις λίγο τσιμπημένες πιστεύω πως πρέπει να τις αντιλαμβανόμαστε μονοί μας. Ο τελειομανής δεν θέλει να αποτύχει, να σχολιάσουν οι άλλοι εκείνον ή τα παιδιά του γιατί δεν μπορεί να καταλάβει πως κανείς δεν ασχολείται με ρούχα που τσαλακώθηκαν ή αυτοκίνητα που έχουν λίγα ψίχουλα. Και εκεί που πίστευα πως οτιδήποτε που έχει σχέση με τους ενδεδειγμένους τρόπους συμπεριφοράς , έχει πλέον  εκλείψει ως παλιομοδίτικο, ξεφύτρωσε ένα είδος νέο-τελειομανίας. Σχετίζεται με τις υψηλά στάνταρ για την εμφάνιση ή την επιτυχία ή τον ανταγωνισμό και  δυστυχώς ενισχύεται από τα social media.

 Ο τοξικός περφεξιονισμός, οδηγεί σε προβλήματα που με την πρώτη ματιά δεν φαντάζεσαι, όπως το να είσαι ιδιαίτερα  αναβλητικός. Να αργείς πάντα στα ραντεβού σου όχι από χαλαρότητα αλλά επειδή δεν βρήκες καθαρό  αυτό το πουλόβερ που ήθελες να φορέσεις ειδικά σήμερα. Οι έντονα τελειομανείς, είναι σαν να αποφεύγουν να ζήσουν, τους αγχώνει ο ανταγωνισμός, οι νέες εμπειρίες -μπορεί να τους αγχώσει σχεδόν οτιδήποτε. Στο όνομα της τελειομανίας, η δημιουργικότητα πάει περίπατο. Το να μην είναι τίποτα αρκετά καλό για σένα, δεν είναι παιχνίδι και αυξάνει την πιθανότητα κάποιος να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας όπως εκδηλώσεις στρες στο σώμα αλλά και  διατροφικές διαταραχές. Η λεπτή γραμμή είναι πως ο υγιής τελειομανής, βάζει υψηλούς στόχους, ο επιβαρυμένος βάζει ακατόρθωτους και η χρόνια δυσαρέσκεια που παθαίνει καθώς  δεν μπορεί να τους πιάσει είναι εφιαλτική, παραλογή και βασανιστική. Μπορεί να καθαρογράψει τα καθαρογραμμένα, να μην παραδώσει μια δουλειά στην ώρα της γιατί συνεχώς βλέπει προβλήματα ή να του παίρνει πολύ χρόνο να ολοκληρώσει οτιδήποτε διότι κατά βάθος πιστεύει πως καθυστερώντας τα καταφέρνει καλύτερα.

 Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουμε εμείς αλλά και όλοι αυτοί οι περήφανοι  τελειομανείς, είναι πως η τελειομανία μπορεί να αφορά μόνο μια πτυχή της ζωής , όπως το σπίτι, τη δουλειά ή το σχολείο και στα υπόλοιπο ο τελειομανής να συμπεριφέρεται κανονικά ή σχεδόν κανονικά.

Δεν ξέρω αν θα κάνει διαφορά αλλά θα κάνω κάτι σαν έκκληση. Δεν λέει κάτι καταπληκτικά ενδιαφέρον για μια  προσωπικότητα η τελειομανία. Δεν σε κάνει ξεχωριστά άξιο να διυλίζεις  τον κώνωπα και καταπίνεις την κάμηλον. Όλοι έχουμε μικρά πράγματα που ενώ είναι ασήμαντα για τους άλλους,  εμάς ενοχλούν αλλά αν αυτό το κουσουράκι αρχίζει να σε κουράζει, προσπάθησε να το λύσεις πριν σε εξαντλήσει. Κανείς δεν θα καταλάβει πως χαλάρωσες για μια φορά στη ζωή σου, δεν θα γίνει τίποτα αν δεν σε συμπαθούν όλοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, αν το παιδί σου έρθει τελευταίο στον στίβο και αν τα μαξιλαράκια του καναπέ  πέσουν και μια φορά στο πάτωμα. Δεν είναι κανείς τέλειος και πραγματικά δεν θα πιστέψουμε πως γεννήθηκες στο Κατσιμίδι -που είναι τελικά ωραιότατη περιοχή μέσα στο πράσινo.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!