Τα τέλη των 80s ήταν μια εποχή εξωστρέφειας στην ελληνική δημόσια τηλεόραση. Τα καλύτερα προγράμματα είχαν υπότιτλους και κάθε απόγευμα, κανείς δεν ενοχλούσε την γιαγιά μου που έλεγε πως είχε να δει αυτό το σήριαλ με τις κοπελίτσες.

Το αστείο ήταν πως δεν επρόκειτο για κοπελίτσες, αλλά για τα  Golden Girls, ένα sitcom για 3 χήρες και μια ζωντοχήρα από 50 (!) έως 80 ετών που συγκατοικούσαν στο Μαϊάμι και από τις οποίες υποθέτω πως ο Καπουτζίδης εμπνεύστηκε τις γιαγιάδες του Παρά Πέντε, είκοσι χρόνια αργότερα.
Είχαν χιούμορ οι ατάκες και η πλοκή είχε σχέση με τα  προβλήματα των μοντέρνων γηρατειών. Τα Χρυσά Κορίτσια  διακωμωδούσαν την ηλικία τους με κυνισμό ενώ κατά καιρούς έβγαιναν και ραντεβού με κυρίους που τις ενδιέφεραν. Όλα αυτά ήταν πολύ πρωτοποριακά δεκαετίες πριν η σύγχρονή πενηντάρα αποκτήσει ως  πρότυπο την 52χρονη Τζένιφερ Λόπεζ.

Η Betty White ήταν η τελευταία από τα Χρυσά Κορίτσια που αποχώρησε, στα 100 της, μια από τις λίγες ηλικίες που πολιτισμός μας θεωρεί πως είναι εντάξει να πεθάνεις: πλήρης ημερών σύμφωνα με το κλισέ, αν και στην περίπτωση της Betty White αυτό ίσχυε νομίζω για δυο ακόμη λόγους. Είχε μια καριέρα που όπως η ίδια είχε πει, διήρκησε 80χρόνια και προσωπική ζωή με πολλούς κύκλους. ‘Eτσι είναι και οι περισσότερες  προσωπικές ζωές, αλλά επειδή η White ήταν τόσο διάσημη και αφοπλιστικά ειλικρινής, οι κύκλοι ήταν πιο ευδιάκριτοι.

Ο άλλος ίσως λόγος ήταν πως Betty White παντρεύτηκε τους βασικούς τύπους ανδρών που οι νεότερες γενιές γυναικών γνωρίζουν  ε κάποια φάση της νεότητας τους  αλλά σπανίως τους παντρεύονται. Με αυτά που ξέρω σήμερα θα σας γράψω  πως έχω αρχίσει να πιστεύω πως η διστακτικότητα μας να παντρευόμαστε “περισσότερο” και να ξαναφτιάχνουμε τις ζωές μας όταν χαλάνε οι γάμοι, προκαλεί ένας χάος από σχέσεις πασαλείμματα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Ξέρω πως  ακούγεται τρομαχτικό και ίσως απαίσιο αλλά βρίσκω πολύ πιο θλιβερή την  πραγματικότητα που προσπερνάμε. Όλα γίνονται πολύ ρευστά και ανούσια, όταν άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στη ζωή σου. Στο τέλος τους ξεχνάς, τους εξαφανίζεις γιατί δεν έχεις χώρο. Δεν εκτιμάς παρά ίσως μόνο λίγο, εκείνους με τους οποίους σε έδενε καμιά φορά τυχαία και ευκαιριακά ένας κεραυνοβόλος ερωτάς, καλό σεξ, που άρεσε και στους δυο, η ορειβασία ή μια συμβίωση που κράτησε πάνω από ένα τρίμηνο.

Τι θα πάθαινα αν είχα παντρευτεί 3-4-5 φορές ; Οι γυναίκες που κάνουν πολλούς γάμους δεν κάνουν με όλους τους συζύγους παιδιά, δε λέω πως είναι ωραίο να σκορπάς απογόνους χωρισμένων γονιών αλλά πως το να το μην έχεις τελικά καμιά σύνδεση στον μυαλό σου πλέον με κάποιον που αγάπησες στα 25 σου, δεν μπορεί να είναι και απολύτως κανονικό. εμείς το έχουμε κάνει  στο όνομα ενός καθωσπρεπισμού, μιας δήθεν συναισθηματικής ωριμότητας και οικονομίας  που μόνο σπατάλη είναι. Θα είχαμε λιγότερες σχέσεις αν ήταν επιβεβλημένο να παντρευόμασταν κάπου -κάπου. Λίγες και καλές, όπως μάλλον είχε και  η Betty.

 

Ανώριμο πάθος

Η Betty White, παντρεύτηκε τον Dick Barker έναν πιλότο, όταν ήταν πολύ νέα, αμέσως μετά τον πόλεμο που στάθηκε η αφορμή της γνωριμίας τους καθώς, εκείνη ήταν εθελόντρια στις λεγόμενες γυναικείες υπηρεσίες. Όμως ο Dick ζούσε σε μια πτηνοτροφική φάρμα στο Οχάιο. Η ζωή εκεί ήταν βαρετή για την Betty που ήδη είχε αρχίσει την καριέρα της. Για αυτόν τον γάμο ή ίδια δήλωσε με ειλικρίνεια πως ήταν βασισμένος στο σεξ.  Στα χρόνια όπου δεν μπορούσες να κοιμάσαι στο ίδιο κρεβάτι με κάποιον που δεν ήταν άντρας σου, το ζευγάρι παντρεύτηκε λόγω πόθου. Ο  γάμος κράτησε 6 μήνες, που πέρασαν κατά την ίδια: κάνοντας σεξ !

Δεν είναι αυτή, μια ωραία και ξεκάθαρη περιγραφή της σχέσης ανώριμου πάθους; Ένα διαζύγιο από τον γάμο που έκανες για το σεξ σε κάνει να συνειδητοποιήσεις αυτό που είναι αδύνατον να καταλάβεις  με 5 ρηχές σχέσεις και  3-4 one night stands: ακόμη και το καλό σεξ, το βαριέσαι.

Η ευλογημένη ασυμφωνία χαρακτήρων

Ο  Lane Allen, ήταν ο δεύτερος της σύζυγος, ένας ταλαντούχος ατζέντης που πιθανώς βοήθησε την καριέρα της (γιατί πάντα υπάρχει αυτός που σε βοηθάει με κάποιον τρόπο για γίνεις αυτό που είσαι). Ο γάμος κράτησε σύμφωνα με τα λεγόμενα της Betty, δυο καλά χρόνια, μέχρι που ο Lane, της ζήτησε να αφήσει τη δουλειά της. “Όμως όταν έχεις έναν σκοπό ζωής, δεν μπορείς να τον εγκαταλείψεις. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση και αυτή ήταν να τινάξω στον αέρα τον γάμο και δεν το μετάνιωσα ποτέ”, είχε δηλώσει.

Και εδώ η Betty, βρέθηκε στην ίδια κατάσταση που συνήθως βρίσκεσαι αν αγαπάς τη δουλειά σου. Τέτοια καταστροφική ασυμφωνία σε αλλάζει  προς το καλύτερο κι ας  βρεθείς στα πατώματα όταν χωρίσεις. Αν μια σχέση σε βάζει σε  μεγάλο δίλημμα,  τότε το δίλημμα καταλήγει σε μια μεγάλη απόφαση. Να προχωρήσεις επαγγελματικά, να γίνεις μητέρα με κάποιον που θέλει να γίνει πατέρας, να συνεχίσεις τις  σπουδές, να φύγεις στην Αυστραλία,  να κάνεις αυτό που θες και δεν θέλει ο άλλος και δεν σε θέλει αν δεν το κάνεις ή δεν το κάνεις διότι δεν το κάνει και αυτός. Είναι σκληρό όταν το ζεις αλλά είναι σχεδόν θεόσταλτη αναγνώριση. Ξυπνάς και ξέρεις επιτέλους τι θέλεις, για λίγο τουλάχιστον.

Το άλλο σου μισό

Ο τρίτος σύζυγος,  ήταν ο πραγματικός της έρωτας, υπάρχουν κι αυτά.

Ο  Allen Ludden, ήταν παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, είχε τρία παιδιά  και  η γυναίκα του είχε πεθάνει από καρκίνο. Η Betty στην αρχή δεν τον ήθελε, οι αποτυχημένες σχέσεις προκαλούν αυτή τη γνωστή ζαλάδα. Βρίσκεις αυτόν που αξίζει και τον απορρίπτεις γιατί είσαι απορυθμισμένη και αβέβαιη. Ξέρεις πως δεν αρκεί το σεξ και δε θες να επενδύσεις πάλι σε μια σχέση όπου θα απογοητευτείς.

O Allen, την πολιόρκησε με αλλεπάλληλες προτάσεις γάμου για έναν ολόκληρο χρόνο, εκείνη έβγαινε με κάποιον άλλον τότε, έναν από αυτούς που ίσως  πολύ πριν τα 99 της δεν θα θυμόταν πια ούτε το όνομα του. Κάποτε η πρόταση γάμου του Allen όμως έγινε δεχτή. H Betty, υιοθέτησε τα τρία παιδιά του και τον αγάπησε όσο κανέναν από τους προηγούμενους, ενώ μετά από  τον θάνατο του από καρκίνο το 1981, παραδέχτηκε πως το μόνο πράγμα για το οποίο μετάνιωσε στη μακρά επιτυχημένη και γεμάτη ζωή της, ήταν αυτός ο ένας χρόνος ευτυχίας θα μπορούσε να έχει πριν αποφασίσει να παντρευτεί, το τρίτο και καλύτερο της σύζυγο.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!