Πολλοί από εμάς αγαπήσαμε όλο το franchise του Harry Potter ως παιδιά και έφηβοι, από τα βιβλία μέχρι τις ταινίες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια νιώθουμε ότι συνεχώς γίνεται, συνειδητοποιούμε ή μαθαίνουμε κάτι, που μάς διαλύει τον μαγικό κόσμο, που λατρέψαμε. Η τρανσφοβία της J.K. Rowling. Το queerbaiting γύρω από τον Albus Dumbledore. Ο ρατσιστικός χειρισμός της ανάπτυξης χαρακτήρων, όπως η Cho Chang. Αρκετά σκάνδαλα γύρω από ηθοποιούς, που περιλάμβαναν απειλητικά μηνύματα και συμμετοχή σε λεηλασίες και εμπρησμούς στο Λονδίνο.
Τώρα έρχεται να προστεθεί κάτι καινούργιο στη λίστα. Πριν μερικές μέρες, η Jessie Cave έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Independent. Πρόκειται για την ηθοποιό, που ανέλαβε τον ρόλο της Lavender Brown, από το Harry Potter and the Half-Blood Prince κι έπειτα. Ναι, την κοπέλα του Ron σε αυτή την ταινία, που οι περισσότεροι, για να το θέσω ευγενικά, δεν συμπαθούσαμε ιδιαίτερα (αυτό το Won-Won ακόμα με στοιχειώνει). Το θέμα μας, όμως, δεν είναι τόσο αυτή η πρώτη ταινία της. Όπως εξηγεί η ηθοποιός, από το τέλος των γυρισμάτων αυτής μέχρι το ξεκίνημα της επόμενης, τα κιλά της αυξήθηκαν. Ο λόγος, όπως εξηγεί, είναι τόσο ότι μεγάλωνε, όσο ότι η ίδια είχε αποφασίσει να μη λιμοκτονεί για χάρη του βάρους της.
Η αλλαγή στάσης στα γυρίσματα των επόμενων ταινιών
Τι συνέβη όταν πήγε στα γυρίσματα του Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1; Σύμφωνα με την ίδια, η συμπεριφορά απέναντί της ήταν διαφορετική. Την αντιμετώπιζαν σαν πλέον να άνηκε σε άλλο είδος, ενώ συχνά ένιωθε εντελώς αόρατη, σαν να μην καταλάβαιναν καν ότι υπάρχει στον χώρο. Αντιμετώπιση, που δεν εξηγεί αν ερχόταν από συγκεκριμένα άτομα ή αν ήταν καθολική. Βέβαια, η Cave δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να είναι λάθος και όλο αυτό να απέρρεε από τη δική της ανασφάλεια. Ωστόσο, ακόμα και η ανασφάλεια είχε έρθει ως αποτέλεσμα των απαιτήσεων που ο χώρος έχει από τις γυναίκες.
“Πήρα πολύ βάρος αφότου έκανα το Harry Potter, απλά επειδή δεν λιμοκτονούσα και μεγάλωνα και αυτό απλά συμβαίνει. Όταν επέστρεψα για το Deathly Hallows, μου συμπεριφέρονταν σαν διαφορετικό είδος. Ήταν απαίσιο. Έφταιγα πιθανώς περισσότερο εγώ και η ανασφάλειά μου, γνωρίζοντας ότι δεν μου κάνει το ίδιο νούμερο τζιν, αλλά και ότι εκείνη την εποχή οι γυναίκες ηθοποιοί δεν ξεπερνούσαν το μέγεθος 8 (small). Και στην προηγούμενη ταινία ήμουν αυτό το νούμερο, αλλά τώρα είχα μέγεθος 12 (large). Οπότε αυτό ήταν απαίσιο. Ήταν μία πραγματικά άβολη εμπειρία.
Γίνεσαι λίγο πιο βαρύς ή πλέον δεν είσαι τόσο σχετικός με τα πράγματα και η κατάσταση ξεφεύγει και εσύ πρέπει να βρεις τον δρόμο σου μέσα στο σκοτάδι. Σίγουρα ένιωσα αόρατη όταν πήρα λίγο βάρος. Και από τότε, αυτό με έκανε να έχω περίεργα θέματα με το βάρος και τη δουλειά. Και αυτό είναι τόσο χάλια, αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Οι γυναίκες πρέπει να το αντιμετωπίζουν όλη την ώρα”.
