Η Taylor Swift ανακηρύχθηκε Δόκτωρ: Δες εδώ όλη την ομιλία της

Η Taylor Swift είναι ξεκάθαρα μία από τις πιο σημαντικές καλλιτέχνες της γενιάς της. Δεν μάς έχει χαρίσει απλά καλή μουσική, αλλά έχει σπάσει ρεκόρ και έχει αλλάξει τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Παράλληλα, είναι σταθερή πολέμια του σεξισμού, με την ίδια να έχει έρθει αντιμέτωπη μαζί του τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Αυτοί φανταζόμαστε είναι κάποιοι από τους λόγους, που το New York University αποφάσισε να την τιμήσει και να τής δώσει τον τίτλο Δόκτωρ των Καλών Τεχνών. 

Φυσικά, η Swift δεν περιορίστηκε στο να δεχτεί τον τίτλο εξ αποστάσεως. Στις 18 Μαΐου βρέθηκε στο στάδιο Yankee στη Νέα Υόρκη για την τελετή αποφοίτησης, όχι μόνο των τελειόφοιτων του 2022, αλλά και του 2020 και του 2021, μιας και οι τελευταίοι είχαν χάσει τις δικές τους τελετές λόγω του κορωνοϊού. Ανέβηκε, λοιπόν, στην σκηνή, για να πάρει το τιμητικό πτυχίο της, αλλά και για να απευθυνθεί στους αποφοίτους, με ένα λόγο τόσο συγκινητικό όσο και αστείο.

“Γεια, είμαι η Taylor. Τελευταία φορά, που βρισκόμουν σε ένα στάδιο τέτοιου μεγέθους, χόρευα με τακούνια και φόραγα ένα κορμάκι με γκλίτερ. Αυτό το outfit είναι πολύ πιο άνετο. (…) Είμαι 90% σίγουρη ότι ο λόγος, που είμαι εδώ, είναι ότι έχω ένα τραγούδι, που λέγεται ’22’. 

Επιτρέψτε μου να πω ότι είμαι τρομερά χαρούμενη, που είμαι εδώ μαζί σας σήμερα, καθώς γιορτάζουμε την αποφοίτηση της τάξης του 2022 του NYU. Ούτε ένας από εμάς εδώ σήμερα δεν τα έχει καταφέρει μόνος του. Είμαστε όλοι ένα μπαλωμένο πάπλωμα από αυτούς, που μάς αγαπάνε, αυτούς που πιστέψανε στο μέλλον μας, αυτούς που μάς έδειξαν ενσυναίσθηση και ευγένεια, που μάς είπαν την αλήθεια ακόμα κι όταν δεν ήταν εύκολο να την ακούσουμε, αυτούς που μάς είπαν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όταν δεν υπήρχε απολύτως καμία ένδειξη για κάτι τέτοιο.

Κάποιος σάς διάβαζε ιστορίες και σάς είπε να ονειρεύεστε και σάς πρόσφερε έναν ηθικό κώδικα καλού και κακού, για να προσπαθήσετε να ζήσετε βάσει αυτού. Κάποιος προσπάθησε όσο περισσότερο μπορούσε να εξηγήσει κάθε έννοια σε αυτόν τον τρελά πολύπλοκο κόσμο σε αυτό το παιδί, που ήσασταν εσείς, καθώς κάνατε αμέτρητες ερωτήσεις, όπως ‘Πώς λειτουργεί το φεγγάρι;’ και ‘Γιατί μπορούμε να φάμε σαλάτα, αλλά όχι γρασίδι;’. Και ίσως να μην το έκαναν τέλεια. Κανείς ποτέ δεν μπορεί να το κάνει. Ίσως να μην είναι μαζί μας πια και, σε αυτή την περίπτωση, ελπίζω να τους θυμάστε σήμερα. Αν είναι σε αυτό το στάδιο, ελπίζω να βρείτε τον δικό σας τρόπο να εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας για όλα τα βήματα και τα παραπατήματα, που μάς οδήγησαν σε αυτόν τον κοινό προορισμό.

Ξέρω ότι υποτίθεται ότι το έχω με τις λέξεις, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να βρω τις λέξεις, για να ευχαριστήσω τη μαμά και τον μπαμπά μου, τον αδερφό μου, για τις θυσίες, που έκαναν κάθε μέρα, ώστε να βρεθώ από το να τραγουδάω σε καφετέριες στο να βρίσκομαι εδώ πάνω σήμερα. Γιατί δεν υπάρχουν αρκετές λέξεις. 

(…) Θα ήθελα να ευχαριστήσω το NYU, που με έκανε, τουλάχιστον στα χαρτιά, Δόκτωρ. Όχι το είδος του Δόκτωρ, που θα θέλατε κοντά σας σε κάποια έκτακτη ανάγκη. Εκτός κι αν η συγκεκριμένη σας έκτακτη ανάγκη είναι ότι χρειάζεστε να ακούσετε ένα τραγούδι με πιασάρικο ρεφρέν και μία τρομερή γέφυρα. Ή αν η έκτακτη ανάγκη σας είναι ότι χρειάζεστε κάποιον, που μπορεί να πει πάνω από 50 ράτσες γάτων σε ένα λεπτό. 

Ποτέ δεν κατάφερα να έχω μία φυσιολογική πανεπιστημιακή εμπειρία. Πήγα σε δημόσιο λύκειο μέχρι την Α’ Λυκείου και μετά τελείωσα την σχολική μου εκπαίδευση, κάνοντας εργασίες κατ’ οίκον εκπαίδευσης στα πατώματα αεροδρομίων. Μετά βγήκα εκτός της διαδρομής, για να κάνω περιοδεία, πράγμα που ακούγεται τρομερά glamorous, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούταν από ένα νοικιασμένο αμάξι, motels και τη μαμά μου και εμένα να προσποιούμαστε ότι έχουμε ηχηρούς καυγάδες κατά την επιβίβαση, ώστε κανένας να μη θέλει να καθίσει στην άδεια θέση ανάμεσά μας. Ως παιδί, πάντα πίστευα ότι θα πάω πανεπιστήμιο, και ονειρευόμουν τις αφίσες που θα κρέμαγα στους τοίχους του πρώτου μου κοιτώνα. Έφτασα να τοποθετώ το video clip για το Love Story στο φανταστικό πανεπιστήμιο, που είχα πλάσει στο μυαλό μου, όπου συναντάω έναν άντρα μοντέλο να διαβάζει ένα βιβλίο στο γρασίδι και με μία ματιά καταλαβαίνουμε ότι ήμασταν ερωτευμένοι στις προηγούμενες ζωές μας. Πράγμα, που είναι κάτι, που ξεκάθαρα βιώσατε κάποια στιγμή μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, σωστά; 

(…) Σήμερα αφήνετε το NYU και βγαίνετε στον κόσμο, αναζητώντας τι έπεται. Και το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Ως κανόνα, προσπαθώ να μη δίνω σε κανέναν αβάσιμες συμβουλές, εκτός κι αν μού τις ζητήσουν. Κρατήστε στο μυαλό σας ότι με κανέναν τρόπο δεν θεωρώ ότι έχω τα προσόντα να σάς πω τι να κάνετε. Δουλέψατε και παλέψατε και κάνατε θυσίες και διαβάσατε και ονειρευτήκατε τον δρόμο σας μέχρι εδώ. Οπότε ξέρετε τι κάνετε. Κάνατε πράγματα διαφορετικά από εμένα και για διαφορετικούς λόγους. Οπότε δεν θα σάς πω τι να κάνετε, γιατί αυτό δεν αρέσει σε κανέναν. Θα σάς δώσω, ωστόσο, κάποια life hacks, που εύχομαι να ήξερα, όταν ξεκινούσα τα όνειρα μου για μία καριέρα και εξερευνούσα τη ζωή, την αγάπη, την πίεση, τις επιλογές, την ντροπή, την ελπίδα και τη φιλία. 

Το πρώτο είναι ότι η ζωή μπορεί να γίνει βαριά, ειδικά αν προσπαθείς να τα σηκώσεις όλα μαζί. Μέρος του να μεγαλώνεις και να προχωράς σε νέα κεφάλαια της ζωής σου είναι το να πιάνεις και να αφήνεις. Δηλαδή, το να ξέρεις ποια πράγματα να κρατήσεις και ποια να αφήσεις. Δεν γίνεται να κουβαλάς τα πάντα: όλες τις κακίες, όλα τα νέα του πρώην σου, όλες τις αξιοζήλευτες προαγωγές, που το άτομο που σου έκανε bullying πήρε στην εταιρεία του θείου του. Αποφάσισε τι είναι δικό σου, για να το κρατήσεις, και άσε τα υπόλοιπα να φύγουν. Συνήθως, τα καλά πράγματα στη ζωή σου είναι πιο ελαφριά έτσι κι αλλιώς, οπότε άσε περισσότερο χώρο γι’ αυτά. Μία τοξική σχέση μπορεί να απομακρύνει τόσες απλές χαρές. Εσύ επιλέγεις για τι η ζωή σου έχει χώρο και χρόνο. 

(…) Τα τρομαχτικά νέα είναι πως πλέον είστε μόνοι σας. Τα καλά νέα είναι ότι πλέον είστε μόνοι σας. Θα σάς αφήσω με αυτό: Όλους μάς καθοδηγούν τα ένστικτα, οι διαισθήσεις, οι επιθυμίες και οι φόβοι, οι πληγές και τα όνειρά μας. Και κάποιες φορές θα τα θαλασσώσετε. Το ίδιο κι εγώ. Κι όταν εγώ το κάνω, το πιο πιθανό είναι πως θα το διαβάσετε στο internet. Τέλος πάντως, δύσκολα πράγματα θα προκύψουν σε εμάς. Θα τα ξεπεράσουμε. Θα μάθουμε από αυτά. Θα γίνουμε πιο ανθεκτικοί από αυτά”.