Πριν μερικές μέρες ένα τραγικό γεγονός, που έλαβε χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ξύπνησε πολλά έντονα συναισθήματα στις γυναίκες της χώρας, αλλά και όλου του πλανήτη. Στις 3 Μαρτίου, στις 21:00, η 33χρονη Sarah Everard έφυγε από το σπίτι μίας φίλης της. Επέστρεφε στο δικό της περπατώντας μία διαδρομή 50 λεπτών, από έναν δρόμο με αρκετή κίνηση. Στο πρώτο τέταρτο περίπου μίλησε στο τηλέφωνο με τον σύντροφό της, για να κανονίσουν να βρεθούν την επόμενη μέρα. Στις 21:30, η κάμερα ενός σπιτιού την κατέγραψε να περνάει απ’ έξω.  

Ωστόσο, την επόμενη μέρα δεν πήγε ποτέ στο ραντεβού που είχε κανονίσει με τον σύντροφό της. Αυτό τον οδήγησε λίγο αργότερα να αναφέρει την εξαφάνισή της στην αστυνομία. Η υπόθεση αντιμετωπίστηκε ως περιστατικό απαγωγής και αρχίσαν να ακολουθούν τα βήματά της. Στις 9 Μαρτίου συνέλαβαν τον 48χρονο αστυνομικό Wayne Couzens ως ύποπτο για την απαγωγή. Μία μέρα αργότερα, ωστόσο, το κατηγορητήριο έγινε δολοφονίας. Η αστυνομία ανακάλυψε μία μεγάλη σακούλα, μέσα στην οποία υπήρχε ένας νεκρός άνθρωπος, που αργότερα ταυτοποίηθηκε ως η Everard. Να πούμε ότι ο αστυνομικός, που κατηγορείται, συνέχιζε να δουλεύει κανονικά, ενώ μόλις πριν μερικές μέρες είχε κατηγορηθεί για προσβολή της δημοσίας αιδούς.  

“Στείλε μου μόλις φτάσεις σπίτι” 

Ο τρόπος, με τον οποίο δολοφονήθηκε η 33χρονη, έχει φέρει μία σειρά μεγάλων αντιδράσεων. Όλο και περισσότερες γυναίκες ζητούν να καταπολεμηθούν άμεσα τα αυξανόμενα περιστατικά βίας κατά των γυναικών. Από τη μία, χάρη σε ένα post της Lucy Mountain, το hashatg #TextMeWhenYouGetHome (Στείλε μου μόλις φτάσεις σπίτι) έχει γίνει viral. Στην ουσία, συμβολίζει μία από τις πολλές μηχανικές κινήσεις των γυναικών όταν εμείς ή κάποια γνωστή μας περπατάμε μόνες στον δρόμο, ειδικά το βράδυ.  

Το μήνυμα “Στείλε μου μόλις φτάσεις σπίτι” είναι σχεδόν σίγουρο ότι όλες μας το έχουμε λάβει και όλες μας το έχουμε στείλει σε διαφορετικές γυναίκες της ζωής μας. Γιατί στο μυαλό μας οι πιθανότητες να συμβεί κάτι σε μία γυναίκα που κυκλοφορεί μόνη της είναι τόσες, ώστε να πρέπει να επιβεβαιώσουμε το αν κατάφερε να φτάσει σώα και αβλαβής στον προορισμό της.  

Το hashtag, όμως, έχει γεμίσει και με άλλα τέτοια παραδείγματα μηχανικών συμπεριφορών και προσωπικές ιστορίες γυναικών. Πόσες έχουμε περπατήσει μόνες, κρατώντας σφιχτά τα κλειδιά στα χέρια μας, έτοιμες να τα μετατρέψουμε σε αμυντικό όπλο; Πόσες έχουμε πάρει κάποιον τηλέφωνο για να νιώσουμε μία ελάχιστη παραπάνω ασφάλεια; Πόσες έχουμε προσποιηθεί ότι μιλάμε στο τηλέφωνο για να μπερδέψουμε κάποιον που μοιάζει απειλή; Πόσες έχουμε περπατήσει γρηγορότερα ή και τρέξει σε κάποιον σκοτεινό δρόμο; Πόσες έχουμε νιώσει την καρδιά μας να σταματάει νομίζοντας ότι ακούσαμε βήματα πίσω μας; Πόσες έχουμε ακολουθήσει μεγαλύτερες διαδρομές, γιατί προτιμούσαμε έναν πολυσύχναστο δρόμο από έναν πιο άδειο; Και θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα κείμενο δεκάδων σελίδων μόνο με τέτοια παραδείγματα.  

Οι διαδηλώσεις για την παύση της αστυνομικής βίας και της βίας κατά των γυναικών 

Την ίδια στιγμή, διαδηλώσεις ξεκίνησαν να γεμίζουν τους δρόμους του Λονδίνου, αλλά και άλλων σημείων του κόσμου, όπως της Αυστραλίας. Αρχικά, επικεντρώνονταν στην παύση της βίας εναντίον των γυναικών. Ωστόσο, μετά τη βίαιη διάλυση της αγρυπνίας για την Everard από την μητροπολιτική αστυνομία, μεγάλο μέρος των διαδηλώσεων γίνεται για την παύση της αστυνομικής βίας και για την εναντίωση στην προσπάθεια των αστυνομικών αρχών να σιωπήσουν τις γυναίκες διαδηλώτριες.  

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!