Ανάμεσα στις γυναίκες που πρωτοστάτησαν στο ελληνικό #metoo που ξεκίνησε πέρυσι (και ευελπιστούμε πως θα συνεχίσει), ήταν και η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους. Η ηθοποιός που την περασμένη άνοιξη μοιράστηκε και την δική της ιστορία παρενόχλησης, με στόχο να συμβάλει στο κύμα των καταγγελιών, μίλησε χθες στην εκπομπή Στούντιο 4 για τα όσα βίωσε σχετικά.
Συγκεκριμένα, στα πλαίσια της συνέντευξής της η ηθοποιός αναφέρθηκε στο περσινό κύμα εν γένει, τους προβληματισμούς της μέχρι να αποφασίσει να μιλήσει δημόσια, αλλά και το πως αισθάνθηκε μετά.
Σχετικά με την απαράδεκτη ερώτηση “γιατί τώρα”, που πολλοί ακόμα δυστυχώς ρωτάνε, η Παπαχαραλάμπους απάντησε: “γιατί τώρα γίνεται! Γιατί τώρα (μας) ακούει κάποιος”. Συνέχισε αναφερόμενη στην χρονική στιγμή που αποφάσισε να μιλήσει και την σημασία της λέγοντας.
“Δεν ξέρω ποια ήταν η στιγμή που πήρα την απόφαση να μιλήσω, νομίζω ότι δεν υπήρξε μία στιγμή αλλά σαν να προετοιμαζόταν. Δεν ξέρω πως έγινε… Ήταν σαν να ήταν έτοιμο”.
Αυτό ωστόσο που εμείς συγκρατήσαμε περισσότερο από τα λεγόμενά της ήταν η συναισθηματική αντίδρασή αφου αποφάσισε να μιλήσει δημόσια.
“Βασανίστηκα πολύ για να μιλήσω. Φυσικά και ενημέρωσα την οικογένεια μου ότι σκοπεύω να κάνω κάτι, δεν γίνεται να το κάνεις μόνος σου. Δεν έφυγε όμως το βάρος από πάνω μου. Νομίζω ότι για να φτάσεις και να πεις ότι έφυγε από πάνω σου ένα βάρος, θέλει δουλειά, θέλει διαδρομή, δεν γίνεται τόσο απλά. Απλά επειδή το είπες.»
Είναι πολύ σημαντικό να ειπωθεί πως η διαδρομή του κάθε άνθρώπου που έχει βιώσει παρενόχληση ή κακοποίηση είναι διαφορετική. Σίγουρα το “μοίρασμα” της κάθε ιστορίας προσφέρει μια ανακούφιση, αλλά ο καθένας βιώνει την εμπειρία διαφορετικά. Και το να υπάρχει αυτή η άποψη που λέει ότι “τώρα που το είπες θα ησυχάσεις”, ίσως πιέζει κάποιους που χρειάζονται παραπάνω χρόνο. Το μοίρασμα είναι σίγουρα σημαντικό για τον ψυχισμό ενός θύματος, αλλά είναι ακόμα πιο σημαντικό στην δημιουργία ενός κύματος σαν αυτό που ζήσαμε πέρυσι, και που ελπίζουμε πως μακροπρόθεσμα θα φέρει την ουσιαστική αλλαγή.
