“Μεταξύ πραγματικού κι ονείρου” τοποθετεί την καλλιτεχνική της περσόνα η Mummy Maskara, που με την κατασκευή προσωπείων εμπνευσμένων από τη μυθολογία και τη λαογραφία λαών τριών διαφορετικών ηπείρων, δημιουργεί εικόνες χρησιμοποιώντας τα μέσα της φωτογραφίας και του βίντεο.
Προσδιορίζει την ύπαρξή της ως “ιδέα” και όχι ως πρόσωπο. Ως εκ τούτου η Mummy Maskara (Μούμια Maskara) αποκαλύπτεται ελάχιστα. Όπως λέει η ίδια “Δεν μας αφορά η προσωπική ιστορία του/ της καλλιτέχνη ” και η αλήθεια είναι πως οι δυνατές αφηγήσεις που παρουσιάζει δεν χρειάζονται αστερίσκους ή βιογραφικά στοιχεία. Οι συγκλονιστικές μάσκες που φτιάχνει σε συνεργασία με την καλλιτέχνη Έλενα Φορνάρο αποτελούν ένα upcycling ιστορίας, πολιτιστικής κληρονομιάς και λαϊκών μύθων της υπαίθρου. Μια απόδραση στο ονειρικό μέσα από μία ρευστή ταυτότητα με επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη.
Το όνομα Mummy Maskara είναι ορθογραφική παραφθορά της mascara και ενσωμάτωση της λέξης mask (μάσκα) και είναι εμπνευσμένο από τα τονισμένα με μαύρο χρώμα μάτια των Αιγυπτίων, ένα από τα πρώτα μακιγιάζ στην ανθρώπινη ιστορία. Στις μοναδικές πληροφορίες που υπάρχουν για εκείνη στο short bio του Instagram account της συναντά κανείς επίσης την προσφώνηση “Sarcophagus Monophthalmus”. Σύμφωνα με την ίδια μαρτυράει δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματά της. Ως σαρκοφάγος (νεκροθήκη), φυλάσσει μυστικά και στοιχεία καλυμμένα από το πέπλο του χρόνου, τα οποία ενσαρκώνει και παρουσιάζει με διαφορετική μορφή κάθε φορά. Μονόφθαλμος γιατί έτσι έτυχε να γεννηθεί, “Βλέπω τα πράγματα και αναγνωρίζω ό,τι με περιβάλλει καλύτερα με το ένα μάτι”, αναφέρει.
Η Mummy Maskara αποκαλύπτεται, όσο επιθυμεί, για πρώτη φορά στο One of Us.
Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με την τέχνη; Έχεις κάνει κάποιες αντίστοιχες σπουδές;
Αν αυτό που κουβαλώ μέσα μου ονομάζεται ταλέντο κάποιας τέχνης, τότε με συνόδευε πάντα μέχρι τώρα. Πιθανόν και πριν να γεννηθώ. Προέρχομαι από καλλιτεχνική οικογένεια. Υπάρχει στο DNA μου. Έχω σπουδάσει την Τέχνη του Κινηματογράφου και αυτό είναι το μέσον με το οποίο επικοινωνώ το έργο μου.
Οι μάσκες που φοράς είναι δικές σου δημιουργίες;
Αγαπώ τη συνύπαρξη και τη συνεργασία. Η ιδέα, ο σχεδιασμός και η κατασκευή τους ανήκουν σε μένα. Εγώ δεν ράβω. Συνεργάζομαι σε αυτό το κομμάτι με την Έλενα Φορνάρο που έχει αναλάβει αυτή την αρμοδιότητα όταν το απαιτούν οι συνθήκες. Η Έλενα αποτελεί, συνεπώς, μια πολύ σημαντική συνεργάτιδα.
Από που αντλείς έμπνευση; Υπάρχουν στη δουλειά σου πολλές αναφορές από την ελληνική μυθολογία, αλλά και από την ελληνική λαογραφία και παράδοση, όπως για παράδειγμα τα σεμεδάκια. Ποια στοιχεία από αυτές τις δύο κληρονομιές σε συγκινούν περισσότερο και πώς συναντιούνται στην τέχνη σου;
Εμπνέομαι βαθιά από τον άνθρωπο. Τις ιδιότητές του και την κληρονομιά που αφήνει μετά θάνατον. Μέσα από την τέχνη μου μιλώ για πολιτισμούς, έθιμα, ιστορικά γεγονότα, μύθους. Στόχος μου είναι να παρουσιάζω κάθε είδους έκφανση της ανθρώπινης ύπαρξης και φαντασίας μέσα από τη δική μου ματιά. Με απασχολούν επίσης το υποσυνείδητο και τα όνειρα. Εκείνες οι προσωπικές εικόνες και οι μη πραγματικές εμπειρίες που μιλούν και πολλές φορές καθορίζουν τις κινήσεις μου
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι η ιδέα της Mummy Maskara “γεννήθηκε” από ένα όνειρο που είχα σε παιδική ηλικία. Όσον αφορά το ερώτημα μυθολογία ή λαογραφία θα απαντήσω: και τα δύο. Κρατώ πάντα τα στοιχεία που με εκφράζουν περισσότερο όπως ο παγανισμός και από την άλλη η παράδοση. Για παράδειγμα, τα σεμεδάκια είναι δημιουργήματα καλλιτεχνών της καθημερινότητας, είτε λόγω ρουτίνας είτε ως αποτέλεσμα μιας πιο βαθιάς υπαρξιακής ανάγκης και έκφρασης. Μού αρέσει να συλλέγω αντικείμενα τα οποία έχουν προσωπικούς συμβολισμούς και να τα προσθέτω στα προσωπεία που δημιουργώ. Είναι αποφάσεις της στιγμής. Με καθοδηγεί το ήδη υπάρχον εύρημα το οποίο μπορεί να είναι μια πέτρα, ένα κρανίο ή ένα χειροποίητο vintage σεμεδάκι. Τέτοια σύμβολα καθορίζουν την δουλειά μου.
Ποιες άλλες κουλτούρες σε συγκινούν και μπορούμε να εντοπίσουμε στη δουλειά σου;
Σίγουρα μπορεί να εντοπίσει κανείς επιρροές από την Αφρικάνικη κουλτούρα, την Ιαπωνική, την Κινέζικη, την Αρχαία Ελληνική, την Αιγυπτιακή αλλά και την gothic κουλτούρα. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, ωστόσο, ότι η έκφρασή μου δεν έχει πολιτική διάσταση και διάθεση.
Υπάρχουν στη βάση της περσόνας σου συνδέσεις με το λαϊκό έθιμο των μωμόγερων;
Όπως προανέφερα, το παρωνύμιο Maskara είναι ένα λογοπαίγνιο με τις λέξεις mask και mascara, μια αναφορά στη μάσκα και στα πρώτα δείγματα μακιγιάζ στο ανθρώπινο πρόσωπο πριν πολλούς αιώνες. Με αφορμή την ερώτηση και αναζητώντας πληροφορίες για τον θεό Μώμο, μπορώ να πω ότι πράγματι υπάρχουν πολλές ομοιότητες!
Σε μία εποχή που όλοι κρύβουμε τα πρόσωπά μας πίσω από μία μάσκα – έστω τα μισά – πόσο relevant θεωρείς ότι είναι αυτό που κάνεις; Βρίσκεις μία ειρωνική συνάντηση της πραγματικότητας με την τέχνη σου ή δεν τα συνδέεις καθόλου;
Απλή σύμπτωση. Το κατατάσσω σε μια απλή συγκυρία που με φέρνει στην επικαιρότητα. Με τις μάσκες κοιτάμε τον άλλο στα μάτια. Αυτό θεωρώ ότι μπορεί να δώσει κάτι διαφορετικό στο μέλλον.
Ποιος πιστεύεις ότι θα είναι ο αντίκτυπος αυτής της “ανωνυμίας” που μας έχει “χαρίσει” η χρήση της μάσκας στην κοινωνική μας ζωή;
Προσωπικά, δεν μπορώ να συνδυάσω την έννοια της ανωνυμίας με τη χρήση ιατρικής μάσκας.
Εσύ νιώθεις προστατευμένος μην αποκαλύπτοντας την ταυτότητά σου ή το κάνεις για να ενισχύσεις το μυστήριο γύρω από την περσόνα σου;
Δεν νιώθω απλώς, είμαι. Μέσα από το προσωπείο της Maskara εκφράζομαι ελεύθερα και απόλυτα, και παρατηρώ ότι αυτό έχει αρχίσει να απασχολεί, να κεντρίζει το ενδιαφέρον και να ερμηνεύεται με διάφορους τρόπους. Το πού θα εστιάσει κανείς είναι σχετικό, ο καθένας εστιάζει εκεί που θέλει. Είτε στο βάθος, στο “Είναι”, είτε στο φαίνεσθαι, σε αυτό που βλέπει.
Θεωρείς ότι κάνεις queer τέχνη ή δεν σε αφορά να βάζεις ταμπέλες; Αν ναι, πιστεύεις ότι η τέχνη είναι μοχλός έκφρασης και ορατότητας της κοινότητας;
Ό,τι περιλαμβάνεται στον όρο queer είναι μια παρακαταθήκη που με αγώνα διατηρείται. Τον σέβομαι και τον εντάσσω στην έμπνευσή μου αλλά δεν είναι πρόθεσή μου να πραγματεύομαι αποκλειστικά αυτόν στην τέχνη μου.
“Artist, performer, model, art director and film maker. Πού έχει παρουσιαστεί δουλειά σου με αυτές τις ιδιότητες;
Μού έρχονται τόσες εικόνες στο μυαλό… Μια ζωή με θυμάμαι να εκθέτω την καλλιτεχνική μου φύση, ίσως και χωρίς να το καταλαβαίνω. Αυτό είμαι. Απλά κάθε φορά αλλάζει ο τρόπος και οι καταστάσεις όπου αυτό εκδηλώνεται. Όσον αφορά την ιδέα της Mummy Maskara, με προσέγγισε η καλλιτέχνης Μαίρη Στεφάνου μέσω Instagram, καθώς εκεί είχα ανεβάσει την πρώτη μου δουλειά. Επιμελείτο μια έκθεση καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο στον καλλιτεχνικό χώρο “Δωμάτιο” και είχα δηλώσει και εγώ συμμετοχή. Εκεί λοιπόν παρουσίασα για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα από τα performance μου. Το “Δωμάτιο” υπήρξε και ο χώρος γνωριμίας μου με την Έλενα Φορνάρο με την οποία ήρθαμε κοντά και έκτοτε συνεργαζόμαστε σε διάφορα επίπεδα. Από τότε εγκαταστάθηκα στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο της Mummy Maskara συνεργάστηκα και με τον φωτογράφο Chris Zinas και έναν ανώνυμο Έλληνα video artist. Επίσης, με fashion & jewelry designers – μέρος των αξεσουάρ που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι η Λία Πανουργιά και η Γιόλα Χατζή.
Πώς επέδρασε ψυχολογικά πάνω σου η καραντίνα; Υπήρξε μία δημιουργική περίοδος για σένα;
Τον τελευταίο χρόνο βρίσκομαι σε πολύ δημιουργική διάθεση και κάθε μέρα που περνάει περιμένω το επόμενο βήμα. Νομίζω ότι ήταν η ιδανική περίοδος να αναγεννηθώ. Τώρα απλά θέλω να συνεχίσω!
Υπάρχει κάποια συνεργασία ή κάποιο μελλοντικό πρότζεκτ στο άμεσο μέλλον που σε έχει ενθουσιάσει;
Καθημερινά σχεδόν μιλώ με ανθρώπους που αγαπούν τη δουλειά μου και σχεδιάζουμε κοινό έργο. Λαμβάνω θετικά, δημιουργικά, αισιόδοξα vibes από όλες τις μεριές του κόσμου. Έχει έρθει η ώρα λοιπόν να αφήσω και εγώ ουσιαστικό έργο με την δική μου σφραγίδα. Ενθουσιάζομαι με το καθετί που συμβαίνει. Όπως τώρα! Νιώθω ενθουσιασμό που γράφω για εσένα και που πίστεψες στην έκφρασή μου. Σε ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία να παρουσιάσω με αυτό τον τρόπο για πρώτη φορά την ιστορία μου.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι η πληροφορία και η γνώση μέσω της τεχνολογίας είναι απεριόριστη και μάς δίνεται απλόχερα μέσα από εικόνες και γεγονότα στην καθημερινότητα. Αφού αυτά καταγράφονται λοιπόν στο υποσυνείδητό μας, αυτόματα αποκτούμε μια γνώση χωρίς την ανάγκη πιστοποίησης κάποιου τίτλου σπουδών. Αυτό είναι ένα δώρο που με κάνει να νιώθω πως ό,τι κάνω συμβαίνει αβίαστα και μόνο του, και εκφράζεται μέσα από τη φαντασία μου. Ακόμη κι αν όλα πάψουν, αυτή η ικανότητα θα παραμείνει. Η φαντασία. Και θα δημιουργήσει ξανά απ’ την αρχή ό,τι έχει ξεχαστεί.
