Όπως πεισματικά μας αποδεικνύει καθημερινά η επικαιρότητα, ακόμα κι αν έχουμε κάνει τα βήματά μας ως κοινωνία, υπάρχουν ακόμη πολλά να κατακτηθούν. Για αυτό και το να παραδεχτεί κάποιος τη σεξουαλικότητά του δημόσια αποτελεί ακόμη μια γενναία πράξη, αλλά και κάτι απόλυτα προσωπικό που δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε κανένα να κάνει. Ο Γιώργος Περρής είναι μία από τις περιπτώσεις ανθρώπων που βρήκαν τη δύναμη να κάνουν coming out, δεν γλίτωσε όμως, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στο “Στούντιο 4”, από την τοξικότητα των χρηστών των social media.
“Όταν έδωσα συνέντευξη στο People ένιωθα πάρα πολύ άβολα και μετά το ξέχασα. Την είχα δώσει τρεις μήνες πριν δημοσιευτεί. Αυτό που δεν είχα υπολογίσει είναι ότι επειδή είναι το People της Αμερικής, αυτό αναπαράγεται σε όλα τα μέσα του κόσμου. Όταν είδα να μου έρχονται ειδοποιήσεις από την Κίνα, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Γερμανία την Αγγλία, την Αφρική με έπιασε ένας πανικός κι είπα τι έκανα. Μετά είδα τα σχόλια από κάτω που ήταν πολύ άσχημα. Δεν ήμουν έτοιμος να το αντιμετωπίσω αυτό. Δεν είναι απλό. Εκείνη την ώρα είχα παράσταση και με έπιασαν τα κλάματα. Οι μουσικοί μου με πήραν αγκαλιά και με φιλούσαν. Είδα καταιγισμό. Μετά από εκείνο το πρωινό είπα τέλος. Τα καλά ήταν πολύ περισσότερα“.
Η τοξικότητα και τα απαράδεκτα σχόλια που ακολουθούν όταν ένα άτομο μιλά ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του που, στην τελική, δεν αφορά και κανένα, είναι λογικό να αποθαρρύνουν άλλους να μιμηθούν αυτή τη γενναιότητα. Πώς περιμένουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου θα εκπροσωπούνται όλα στη δημόσια σφαίρα, όταν πέφτουμε να φάμε όποιο τολμά να μιλήσει ανοιχτά για κάτι, μόνο και μόνο για να βοηθήσει κι άλλα άτομα να μη νιώθουν μόνα;