Ο Σεπτέμβρης που πέρασε έφερε μαζί του τις Εβδομάδες Μόδας και όλα τα φρέσκα πράγματα που θα συζητηθούν τη νέα σεζόν. Ένα από αυτά ήταν και το επιτέλους αυξημένο diversity που παρακολουθήσαμε να κάνει παγκόσμια πρώτη σε τόσο μεγάλο βαθμό. Η αλήθεια είναι ότι κάθε σεζόν η κατάσταση με την συμπεριληπτικότητα στις πασαρέλες είτε μιλάμε για πολιτισμική ποικιλομορφία είτε για ποικιλομορφία σωματοτύπων (λιγότερη εδώ) ευτυχώς σεζόν με την σεζόν αυξάνεται και βρισκόμαστε πια σε μια εποχή που η έλλειψη αυτής δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή (άσχετα με το ότι λιγοστοί μεν υπαρκτοί δε σχεδιαστές δεν λένε να το καταλάβουν). Η όλη υπόθεση ξεκίνησε να βελτιώνεται αισθητά δυστυχώς μόνο αφού δόθηκε το σύνθημα από την Σιδηρά Κυρία της μόδας την Anna Wintour, σε ένα βίντεο στο κανάλι της αμερικανικής Vogue, όπου σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα των περασμένων Εβδομάδων Μόδας ανέφερε με αυστηρό τόνο πως το diversity είναι πλέον απαραίτητο στις πασαρέλες. Η χρονιά που έγινε αυτό; Μόλις το 2018.
Versace RTW S/S 2022 / Courtesy of Versace
Υπάρχει ωστόσο κάτι που ποτέ δεν σημείωσε ούτε η Wintour ούτε κανένα άλλο όνομα επιρροής σε ότι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα και αυτό είναι η συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία. Ναι έχουν υπάρξει φορές που έχουμε δει άτομα με αναπηρία είτε πάνω σε κάποια πασαρέλα είτε σε κάποιου είδους καμπάνια, αλλά αφενός είναι ελάχιστες και αφετέρου εκ του αποτελέσματος δεν έχουν καταφέρει ούτε κατά διάνοια να αυξήσουν την ορατότητα της μειονότητας αυτής. Ένα πολύ απλό παράδειγμα, εν έτει 2021, όπου το diversity είναι οριακά τάση, στις πασαρέλες της σεζόν εμφανίστηκαν μόλις 2 (!) άτομα με αναπηρία. Για αυτό το απαράδεκτο γεγονός μίλησε ένα από τα δυο αυτά μοντέλα στο POPSUGAR και για όλες τις συνέπειες που απορρέουν από αυτό.
Το Emily Barker είναι ακτιβιστ@ και καλλιτέχν@ που ενίοτε δουλεύει και ως μοντέλο ενώ έχει τιτλοφορηθεί από την πλατφόρμα του Instagram ως ένα από τα άτομα που πρόκειται να ορίσουν την κουλτούρα του αύριο. Η αλήθεια είναι πως λίγα άτομα με αναπηρία διατηρούν following του μεγέθους τ@ Barker, με 35.000 ακολούθους, και πόσο μάλλον όταν μιλάμε για fashion influencers με αναπηρία. Στον λογαριασμό τ@ ποστάρει συχνότατα mirror selfies και μη, ντυμένο με το απαύγασμα των it κομματιών, φέρνοντας σε αυτή την κοινότητα μια ορατότητα που ποτέ δεν απόλαυσε. Αυτή του ατόμου με αναπηρία που γουστάρει τη μόδα, γουστάρει να ντύνεται και γουστάρει να φωτογραφίζεται και να προβάλλει τον εαυτό του δίχως να σκέφτεται το πως τον βλέπουν οι άλλοι. Το πλήθος από φωτογραφίες με τέλεια outfit και εκείν@ να ποζάρει με φουλ αυτοπεποίθηση είναι σίγουρο πως ενδυναμώνουν εξαιρετικά τα άτομα με ή χωρίς αναπηρία που την ακολουθούν. Γιατί όταν έχεις μια τέτοια αντιμετώπιση προς την ζωή “που σου φέρθηκε άδικα” δεν δίνεις δύναμη μόνο στους ανθρώπους που περνούν τα ίδια, αλλά ταρακουνάς και λίγο αυτούς που δεν έχουν τόσο σημαντικά προβλήματα. Το Barker λοιπόν ήταν ένα από τα δυο άτομα που κύλησαν το καροτσάκι τους σε πασαρέλα της Εβδομάδας Μόδας της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα στα show του οίκου Collina Strada και του brand 3234u.
Μιλώντας για την εμπειρία της με τον χώρο της μόδας και την κατάσταση εν γένει ανέφερε “Θα ‘πρεπε να υπάρχει πάνω από ένα άτομο σε κάθε show. Οι σχεδιαστές πρέπει να αρχίσουν να συμπεριλαμβάνουν τα άτομα με αναπηρία στα show τους σαν κάτι κανονικό, όχι απλά μια φορά και ντάξει. Και πρέπει επίσης να κάνουν τα καταστήματά τους προσβάσιμα για εμάς, όπως και τις φωτογραφίσεις και τις επιδείξεις. (ειδικά δεδομένου ότι) τα άτομα με αναπηρία είναι η μεγαλύτερη πληθυσμιακά μειονότητα.” Η αλήθεια είναι ότι οποιοσδήποτε σχεδιαστής με “λίγη τσίπα” διάβαζε αυτά τα λόγια θα ένιωθε σίγουρα ντροπή. Είναι αδιανόητο μια τόσο μεγάλη πληθυσμιακά μειονότητα να μην έχει καμία απολύτως ορατότητα στον χώρο που προαλείφεται καλλιτεχνικής επαναστατικότητας. Μια εύλογη εξήγηση αλλά με τίποτα δικαιολογία για την παρούσα κατάσταση αποτελεί η έλλειψη ατόμων με αναπηρία σε καίριες θέσεις στην βιομηχανία της μόδας ή έστω υπαλληλικές. Όπως λέει το Barker “Μέχρι το περιβάλλον της μόδας να φτάσει να πλαισιώνεται με ανθρώπους που έχουν υπ’ όψη τους και άτομα σαν εμένα όταν δημιουργούν, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να νιώσουμε ίσοι, ή να συμμετέχουμε στην μόδα με τον τρόπο που το κάνουν οι υπόλοιποι. Χρειαζόμαστε σχεδιαστές με αναπηρία, χρειαζόμαστε προσβάσιμες μηχανές ραψίματος. Χρειαζόμαστε ρούχα φτιαγμένα με γνώμονα την βαρβαρότητα που βιώνουμε όσοι αναγκαζόμαστε χρησιμοποιούμε καρέκλα (αναπήρων) και την παράλυση. Αλλά πάνω απ’ όλα χρειαζόμαστε τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα που αξίζουν όλοι.”
Όλα αυτά και πολλά ακόμα προασπίζεται το Barker και στον λογαριασμό τ@ στο twitter, όπου ποστάροντας ενημερωτικά, ενδυναμωτικά και συσπειρωτικά μηνύματα παλεύει για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Και ας σημειωθεί ότι μιλάμε για την Αμερική, μια χώρα δίχως δημόσια υγεία, γεγονός που κάνει την ζωή και τα καθημερινά άγχη της εν λόγω μειονότητας ακόμα χειρότερα. Καλή η μόδα, καλή και η αυτοπεποίθηση και η σιγουριά που σου προσφέρει όταν μπορείς και την απολαμβάνεις, όπως κάνει το Barker δίνοντας παράλληλα αυτό το τόσο ενδυναμωτικό παράδειγμα. Εδώ όμως μιλάμε για βασικές ανάγκες, π.χ. για μεταφορά στην πόλη, οι οποίες μέχρι ακόμα και σήμερα δεν καλύπτονται για τα άτομα με αναπηρία σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένης της δικής μας. Ας ακολουθήσουμε ολοι το παράδειγμα τ@ Barker και ας μιλήσουμε επιτέλους και για τα δικαιώματα και την έλλειψη ορατότητας και αυτής της μειονότητας.