Η Ειρήνη Στεριανού έγινε γνωστή πριν κάποια χρόνια από το Greece’s Next Top Model. Μετά το παιχνίδι, άρχισε να κλείνει αρκετές δουλειές. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές χάθηκαν ως μία τιμωρία για κάτι, που δεν έφταιγε καν η ίδια. Τι ήταν αυτό; Μία φωτογραφία από προσωπικές της στιγμής, την οποία διέρρευσε στο internet πρώην σχέση της.
Τώρα, κάποια χρόνια αργότερα, μίλησε στην κάμερα του Ποιος Είναι Πρωινιάτικα; για το πώς ένιωσε όταν ανακάλυψε την ύπαρξη του συγκεκριμένου revenge porn, αλλά και για το victim blaming, που δέχθηκε από πολλούς ανθρώπους. Μάλιστα, έχει σημασία να υπογραμμίσουμε ότι αυτό δεν ήρθε μόνο από άγνωστους στο internet και από εταιρείες, που αποφάσισαν ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν μαζί της. Η ίδια δηλώνει ότι δέχτηκε victim blaming, ακόμα κι όταν πήγε στην αστυνομία, στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μαζί με τη δικηγόρο της, με τους κυρίως άντρες αστυνομικούς να την αντιμετωπίζουν σαν υπαίτια της διαρροής της φωτογραφίας. Φυσικά, αυτή η στάση επίκρισης και αδιαφορίας είναι αυτή, που πολλές φορές αποτρέπει γυναίκες θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών από το να απευθυνθούν στις αρχές.
“Ήμουν στο κρεβάτι μου στο χωριό μου, γιατί ήταν και Πάσχα, και μού στέλνει κάποιος ‘Τέτοια είσαι κι εσύ’. Και ανοίγω την φωτογραφία, γιατί ήταν θολωμένη, ήταν στα spam, και βλέπω την εν λόγω φωτογραφία και λέω δεν γίνεται. Κατ’ αρχάς, δεν την θυμόμουν καν. Λέω, εγώ είμαι; Είναι photoshop; Στην αρχή, δεν ήξερα τι ακριβώς συνέβη. Μετά έτρεμα.
Επικοινώνησα με κάποιο πρόσωπο, που μπορούσε να με βοηθήσει, και με προέτρεψε στον κύριο Λύτρα. Μίλησα αμέσως. Με το που γύρισα Αθήνα, πήγαμε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Βέβαια, κι εκεί να ξέρετε ήταν πολύ δύσκολα. Γιατί, επειδή ήταν και άντρες, με αντιμετώπισαν όχι με τόσο καλό και θετικό τρόπο, όπως θα ήθελα. Με κοίταζαν λες κι έφταιγα εγώ ακόμη κι εκεί. Πήγα με τη δικηγόρο, την απεσταλμένη του κύριου Λύτρα, και μάς μίλαγαν λες και έφταιγα εγώ και ‘Τώρα τι με ζαλίζετε;’. Ένιωσα πολύ άσχημα κι εκεί.
Ήταν μία με δύο εβδομάδες, που δεν έκλεισα μάτι. Έκλαιγα όλη μέρα. Μετά λέω ‘Εντάξει, και τι έγινε; Εγώ φταίω;’. Τώρα μόνο θέλω να ξαναπάρω πίσω αυτά, που έχασα, εξαιτίας αυτής της φωτογραφίας, που δεν έφταιγα κιόλας εγώ.
(…) Ήταν πολύ άσχημο. Ένιωθα απαίσια. Φοβόμουν μη το μάθουν οι δικοί μου. Στην αρχή, δεν το είχα πει ούτε καν στους φίλους μου. Ευτυχώς, κινήθηκα άμεσα νομικά. Με υποστήριξαν οι φίλοι μου. Είχα την στήριξη και από τους γονείς μου, όταν τους το είπα, γιατί άργησα πολύ να τους το πω. Εύχομαι κάποια στιγμή η δικαιοσύνη να αποδοθεί, γιατί μέχρι στιγμής πίστευα ότι δεν θα υπάρξει κάτι, που να με βοηθήσει. Γιατί έχασα πάρα πολλά. Έχασα πολλές δουλειές από αυτό και πολλοί με αντιμετώπιζαν λες και έφταιγα εγώ. Και στη δουλειά μου πολύ. Αυτή την ηθική βλάβη θεωρώ σίγουρα πως πρέπει να την αναπληρώσω κάπως, να πάρω πίσω το δίκιο μου”.