Την Γιορτή της Μητέρας, τα social media γέμισαν με πολλές όμορφες και συγκινητικές φωτογραφίες. Μία από τις αγαπημένες μας ανέβηκε στο προφίλ της Χριστίνας Κοντοβά. Από τον Απρίλιο γνωρίζουμε ότι η σχεδιάστρια βρίσκεται στην Ουγκάντα για να γίνει ανάδοχος και μετέπειτα να καταφέρει να υιοθετήσει τη μικρή Έιντα. Τώρα, λοιπόν, ανέβασε μαζί της μία φωτογραφία, στην όποια αγκαλιάζονται χαρούμενες, με τη λεζάντα “Πρώτη φορά ‘μαμά’”.
Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που η Χριστίνα Κοντοβά μοιράζεται μαζί μας στιγμές με την Έιντα. Τις έχουμε δει να κάθονται μαζί σε έναν δρόμο της Ουγκάντα, αλλά και να την πηγαίνει βόλτα με το καρότσι. Σε μία άλλη, μάλιστα, που τις βλέπουμε ξανά αγκαλιασμένες, διαβάζουμε και ένα κείμενό της για την απόφασή της να πάει στην Ουγκάντα και να καταφέρει να γίνει επίσημα η μητέρα της Έιντα.
“Τους τελευταίους μήνες ζω στην Ουγκάντα, εκτός από λίγες εβδομάδες που έχω επιστρέψει στην Ελλάδα κυρίως για επαγγελματικούς λόγους. Ζω στην Καμπάλα για το κοριτσάκι που κρατώ στην αγκαλιά μου, για την οποία αυτή τη στιγμή είμαι ανάδοχη μητέρα έως ότου την υιοθετήσω. Είναι ένα ταξίδι που έχει ξεκινήσει πριν περίπου ένα χρόνο και είναι το ταξίδι της ζωής μου.
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς γεννήθηκε η επιθυμία μου να υιοθετήσω και δεν έχει σημασία. Έγινε όμως σκοπός μέσα από τα ταξίδια μου στην Αφρική με την ActionAid (που δεν έχει καμία σχέση με υιοθεσίες αλλά έτσι ήρθα σε επαφή με την Αφρική και την αγάπησα) και μετά από μια σειρά γεγονότων τον Φεβρουάριο του 2020 βρέθηκα στα γραφεία της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας στην Αθήνα για να ξεκινήσω τον φάκελο μου και την διαδικασία αξιολόγησης μου για υιοθεσία. Ο φάκελος έφτασε στην Ουγκάντα το περασμένο καλοκαίρι και μπήκα σε λίστα ως υποψήφια θετή μητέρα.
Λίγο καιρό μετά μπήκε στην ζωή μου η Έιντα. Η διαδικασία της αναδοχής στην Ουγκάντα διαρκεί περίπου 12 μήνες κατά τους οποίους θα πρέπει να μένω κυρίως στη χώρα. Αφού συμπληρωθεί ο χρόνος αναδοχής θα προχωρήσω σε επίσημη υιοθεσία. Είναι δύσκολη διαδικασία και ταυτόχρονα μαγική. Χρειάστηκα αποθέματα δύναμης που δεν ήξερα ότι έχω, μου γεννήθηκαν πρωτόγνωρα συναισθήματα, έχω λυγίσει πολλές φορές αλλά έχω αυτή την αγκαλιά! Και τους δικούς μου ανθρώπους που είναι πάντα εκεί… στην άλλη άκρη της γραμμής… Μακριά αλλά πάντα κοντά! Και τους επόμενους μήνες θα ζω στην Ουγκάντα”.