Αν μία σχέση καταλήξει σε χωρισμό, τότε είναι αποτυχημένη. Έτσι, μάς έμαθε η κοινωνία. Έτσι, μάς έμαθαν όλες οι χολιγουντιανές ταινίες. Έτσι, πιθανώς κάποια στιγμή μάς είπε η οικογένειά μας. Πόσο σκληρό και άδικο είναι, όμως, να το πιστέψουμε αυτό;
Ο χωρισμός ισοδυναμεί με αποτυχία μόνο σε μία περίπτωση. Μόνο αν θεωρείς σκοπό της όποιας σχέσης, αλλά και της ίδιας της αγάπης, να καταλήξετε σε ένα “για πάντα” ή στον γάμο. Και δεν λέμε ότι δεν θα ήταν υπέροχο να καταφέρναμε όλοι να μένουμε για πάντα μαζί και ερωτευμένοι, με έναν άνθρωπο, με τον οποίο έχουμε νιώσει και ζήσει πολλά. Ωστόσο, ξέρουμε και ότι αυτό τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει. Δεν έχει σημασία ο εκάστοτε λόγος, απλά συνήθως οι σχέσεις κάποια στιγμή τελειώνουν.
Ότι κάτι δεν λειτούργησε, όμως, στο τέλος δεν σημαίνει ότι απέτυχε. Ακριβώς γι’ αυτό το “στο τέλος”. Η κάθε σχέση κάποια στιγμή λειτούργησε και δεν έχει σημασία αν αυτό διήρκησε για μία εβδομάδα, έξι μήνες ή είκοσι χρόνια. Σε αυτό το διάστημα κάτι μάς έδωσε και ίσως μάς έδωσε κάτι και όταν σταμάτησε να λειτουργεί ή ακόμα και αφότου πλέον τελείωσε.
Μία σχέση, ανεξάρτητα με το αν κράτησε ή όχι, ίσως μάς θύμισε πράγματα, που είχαμε χρόνια να αισθανθούμε. Ή ακόμα μπορεί και να μάς γέννησε αισθήματα, που ποτέ πριν δεν είχαμε νιώσει ή πιστεύαμε ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να αισθανθούμε. Ίσως μάς επέτρεψε να μοιραστούμε πλευρές του εαυτού μας καλά κρυμμένες μέσα μας ή που θεωρούσαμε ότι δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ίσως χάρη σε αυτήν να γνωρίσαμε νέες ιδέες, απόψεις, κόσμους, μέρη και τέχνες, που κανονικά θα αγνοούσαμε. Ίσως μάς έμαθε να μην είμαστε απόλυτοι σε κάποια πράγματα, αλλά συγχρόνως να βάζουμε καμιά φορά μπροστά και τον εαυτό μας. Ίσως να μάς έμαθε ότι δεν χρειάζεται πάντα να στηριζόμαστε αποκλειστικά σε εμάς τους ίδιους.
Κι αν η σχέση φτάσει κάποια στιγμή στο τέλος; Τότε ίσως μάς έδειξε πως κάποιες φορές πρέπει να βάζουμε πρώτο τον εαυτό μας όσο κι αν αγαπάμε τον άλλον. Ότι καμιά φορά το πιο σωστό είναι απλά να φύγουμε, ακόμα κι αν μάς πονάει. Ότι η υπομονή από ένα σημείο και μετά μόνο κακό μπορεί να μάς κάνει. Ακόμα και να αναγνωρίζουμε όχι μόνο τα λάθη του άλλου, αλλά και τα δικά μας.
Στο τέλος της ημέρας, πάντως, μην κρίνεις μία σχέση από το αν κατέληξε σε χωρισμό. Κρίνε την από το πώς έχει αποτυπωθεί μέσα σου. Είτε αυτό είναι ως μόνο μάθημα, είτε ως οι φορές που γελάσατε μαζί, είτε ως τα ταξίδια που κάνατε, είτε ως όλες οι φορές που καθίσατε μαζί αγκαλιά στον καναπέ, είτε ως όλα τα ποτήρια κρασί που ήπιατε παρέα, είτε ως οτιδήποτε άλλο. Να έχεις στο μυαλό σου ότι ο στόχος της αγάπης δεν πρέπει να είναι τίποτα άλλο πέρα από την ίδια την αγάπη. Κι αν αυτή υπήρξε με τον όποιον τρόπο και έκφραση, τότε η σχέση σου δεν ήταν αποτυχημένη.
