Καταλαβαίνω τους πιστούς που θέλουν να κάνουν ορατή την αγαλλίασή τους όταν μαθαίνουν τα χαρμόσυνα νέα για την Ανάσταση του Χριστού. Βαράνε δυνατά τις καμπάνες, ανταλλάσσουν Φιλιά της Αγάπης, μεταδίδουν το Άγιο Φως, σχηματίζουν σταυρούς από καπνό πάνω από τις εξώπορτες, μαζεύονται γύρω απ’ το τραπέζι και λένε ότι το μυστικό για το καλό κοκορέτσι είναι μία οργανική λεπτομέρεια που συνήθως ακολουθεί το φαγοπότι και δεν αποτελεί μέρος του. Όλα αυτά είναι κομμάτι παραδόσεων που χάνονται στα βάθη των αιώνων και της γεωγραφίας και έχουν μελετηθεί για να υπακούν στους βασικούς κανόνες του Χριστιανισμού, του Πολιτισμού και της Συνύπαρξης. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο του πασχαλινού μενού που οδηγεί σε νοσοκομεία, ιατρικά κέντρα και απόγνωση, το οποίο φέρει την κωδική ονομασία “βαρελότα”. Περιλαμβάνει μια σειρά εκρηκτικών υλών που αρχίζουν από τα μικρά δυναμιτάκια, περνάνε στους πυραύλους αέρος-αέρος (που μάλιστα σημαδεύουν αντίπαλες εκκλησίες!) και καταλήγουν στα αμιγώς πολεμικά  πυρομαχικά όπως φυσίγγια για επαναληπτικές καραμπίνες, γεμιστήρες για πολυβόλα, νιτρογλυκερίνη για να δημιουργηθεί το απαραίτητο ωστικό κύμα που θα σπάσει τα γειτονικά τζάμια, περιέργως δεν έχει εμφανιστεί ακόμα ένα εορταστικό Β-2 Spirit που θα ρίχνει βόμβες, φυσικά δίπλα στους υπόλοιπους πιστούς ώστε να γελάει ο πιλότος όταν τους βλέπει να τρέχουν έντρομοι προς τα γειτονικά καταφύγια.
Θα προλάβω την ένσταση ότι όλα αυτά συνοδεύουν τα συγκλονιστικά αναστάσιμα λόγια και εκφράζουν την άδολη χαρά του χριστεπώνυμου πληρώματος και, για την οικονομία της συζήτησης, θεωρούμε ως φυσιολογική ακόμη και την υπερβολική χλαπαταγή που συνοδεύει το “Χριστός Ανέστη”. Όμως οι εχθροπραξίες δεν περιορίζονται σε αυτή τη λυτρωτική στιγμή, συνήθως προηγούνται ή έπονται. Από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας οι ζηλωτές της πυρίτιδας πανηγυρίζουν για την προδοσία του Ιούδα, το πλύσιμο των χεριών του Πιλάτου, ακόμη και για τη Σταύρωση, κάνουν βάρδιες και επιτίθενται σε περαστικούς, γάτες και μπαλκόνια. Το περίεργο: Αντί να ακολουθηθεί η διαδικασία που συνοδεύει τέτοιες πράξεις, οι ασεβείς πυρπολητές χαρακτηρίζονται “πιστοί”, ως εκ τούτου δικαιούνται “άφεσιν αμαρτιών” και αφήνονται ασύδοτοι να τρομοκρατούν. Το ίδιο συμβαίνει και πολλές ώρες/μέρες μετά την Ανάσταση. Την Κυριακή του Πάσχα και ενώ το αρνί περιστρέφεται, πάντα θα βρεθεί ένας παππούς που θα δώσει στο εγγόνι το οικογενειακό όπλο (καραμπίνα, όλμο, μυδράλιο, τανκ, ναπάλμ και λοιπά) για να βαράει και όποιον πάρει ο χάρος χωρίς ελπίδα ανάστασης. Ακόμα και την Λαμπροδευτέρα δεν λείπουν οι παρέες των ετεροχρονισμένων γλεντζέδων που επιτίθενται στις εισόδους των πολυκατοικιών πετώντας τις εκρηκτικές ιδιοκατασκευές τους, περιμένοντας να ακούσουν τα σκυλιά να τρελαίνονται, να μετρήσουν καμένες πόρτες και παράθυρα.
Οι καταδρομικές  επιχειρήσεις θα σταματήσουν μόνο όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά και όχι όταν μπουν κανόνες περιορισμού της δήθεν πανηγυρίζουσας οπλοφορίας, αλλά υπάρχει και συνέχεια.  Αν κάποιος τολμήσει να ψελλίσει ότι τα κομμένα δάχτυλα, τα καμένα χέρια, τα εγκαύματα και τα πολύ χειρότερα συνάδουν με πόλεμο και όχι με γιορτή, στην καλύτερη περίπτωση θα εισπράξει χλεύη, στη χειρότερη θα δει το σπίτι του να μεταβάλλεται σε πεδίο βολής.
Πάλι δεν θα υπάρξει καμία θεσμική αντίδραση. Το να σημαδεύεις με δυναμίτες, να κρατάς ένα καλάσνικοφ, να κυνηγάς σκυλιά με φωτοβολίδες και να φουσκώνει η τσέπη σου από τα Glock, θεωρείται ιερό καθήκον και όχι βλασφημία.
Τα επιχειρήματα τα προσφέρουν οι τραμπικοί οπαδοί του 2A NIVA STAND που πυροβολούν έχοντας γράψει στα κοντάκι των όπλων τους παραγράφους από τα Ευαγγέλια.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!