Θεωρητικά, όλοι ξέρουμε πως η οργανωτικότητα και ο προγραμματισμός μπορεί να κάνει την ζωή μας μόνο καλύτερη. Θα μπορούσε ποτέ η κατάσταση να ξεφύγει;

Είναι αλήθεια, πως το να κάνεις πλάνα και να βάζεις στόχους είναι από τα πιο ικανοποιητικά πράγματα στην ζωή, καθώς σου δίνουν κίνητρο και σε κάνουν να βλέπεις το μέλλον με προσμονή. Από την άλλη ο προγραμματισμός της εβδομάδας ή και της ημέρας, επίσης μας βοηθάει πολύ, τόσο πρακτικά, αφού βάζουμε τις υποχρεώσεις μας σε μια σειρά, όσο και ψυχολογικά, καθώς γνωρίζοντας τα όσα έχουμε να κάνουμε, χαλαρώνουμε και ξέρουμε ακριβώς πότε και πόσο ελεύθερο χρόνο έχουμε. Ολα καλά μέχρι εδώ.

White Paper With Note

Το θέμα είναι ότι όπως με κάθε πράγμα, όταν το κάνεις στην υπερβολή του, καταλήγει να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Και παρ’ ότι δε θα το περιμέναμε, υπάρχει όντως  αυτό που λέμε υπερβολικός προγραμματισμός, και πρόκειται για τις περιπτώσεις που αυτή η καλή συνήθεια αποκτάει εμμονική μορφή. Σύμφωνα με την life coach, Laura Caunter, “Ως γυναίκες, πολύ συχνά έχουμε πολλά πράγματα που πρέπει να διαχειριστούμε. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει την ανάγκη να ελέγχουμε τα πάντα, ώστε να διασφαλίσουμε ότι θα γίνουν όπως πρέπει. Όταν προγραμματίζουμε, νιώθουμε πως έχουμε τον έλεγχο, και αυτό μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε το άγχος για τα τυχόν αποτελέσματα. Συχνά, η ανάγκη να προβλέψουμε και να ελέγξουμε το κάθε τι που θα συμβεί μελλοντικά, μπορεί να μας οδηγήσει στον υπερβολικό προγραμματισμό.”

Workplace with laptop and opened diary

Συνεχίζοντας, η ειδικός συμπληρώνει, “ένας εμμονικά οργανωτικός άνθρωπος, χρειάζεται να προγραμματίζει τα πάντα από την αρχή μέχρι το τέλος, και συχνά αδιαφορεί για την γνώμη ή τις ιδέες των άλλων και θέλει να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. ” Αυτό όπως στηρίζει μπορεί να μας οδηγήσει στο να έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, “(άτομα που προγραμματίζουν εμμονικά) συχνά πιέζονται τόσο ώστε όλα να πάνε τέλεια, που και μόνο στην ιδέα πως κάτι θα πάει διαφορετικά από το πλάνο τους, μπορεί να νιώσουν τρομερά απογοητευμένοι”.

Το ερώτημα ωστόσο είναι ένα. Που μπαίνει το όριο; Τι είναι αυτό που κάνει τον καθιστά αυτό το συνήθειο από υγιές και χρήσιμο, τελικά επιβλαβές για την ψυχική μας υγεία, και πως θα το καταλάβουμε;

Blue Printer Paper

Σύμφωνα με την Caunter, το σημείο στο οποίο η κατάσταση σταματάει να είναι υγιής, είναι όταν “η ανάγκη μας να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο, ξεπερνάει οτιδήποτε άλλο”. Μεταξύ άλλων, συναισθήματα όπως το άγχος, η έντονη και συνεχής ανησυχία, ο εκνευρισμός ως και θυμός, και η έλλειψη ευελιξίας, μπορεί να είναι δείγματα πως ο προγραμματισμός που κάνουμε, μας προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό.

“Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε πλάνα, αλλιώς η ζωή μας μπορεί να φαντάζει ανοργάνωτη και ‘στον αέρα’, λέει η ψυχοθεραπεύτρια Yuko Nippoda, “ωστόσο, όταν ο προγραμματισμός γίνεται το κεντρικό μέλημα στη ζωή κάποιου, τότε παύει πια να είναι υγιές”.

Person Holding White Stylus

Αν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε οτιδήποτε από τα παραπάνω, η επόμενη ερώτηση είναι λογικά, τι μπορείς να κάνεις για αυτό.

Η Caunter λοιπόν συμβουλεύει,”Καλό θα ήταν να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους. Συχνά, οι άνθρωποι που προγραμματίζουν υπερβολικά, βάζουν μεγάλους, άφταστους ρεαλιστικά στόχους, και το αποτέλεσμα όταν δεν τους πετυχαίνουν είναι να αισθάνονται αποτυχημένοι.Όταν από την άλλη θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους, και δίνουμε στον εαυτό μας επαρκή χρόνο για να τους ολοκληρώσουμε, αυτό είναι που μας κάνει να νιώθουμε όντως καλά, και μπουστάρει το κίνητρό μας και την παραγωγικότητά μας.”

 

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!