Η περασμένη εβδομάδα ήταν πολύ busy για τον Περικλή Κονδυλάτο, σχεδιαστή κοσμημάτων και συμμετέχοντα του Survivor 4, ο οποίος προθυμοποιήθηκε για ακόμη μια φορά, να πάρει, όπως λέει, θέση σε πάρα πολύ σημαντικά ζητήματα επειδή είναι “σκεπτόμενος”. Ο κ. Κονδυλάτος λοιπόν, ρωτήθηκε ως παρευρισκόμενος στην αθηναϊκή εβδομάδα μόδας για την περίπτωση Τάσου Ξιαρχό και ένιωσε την ανάγκη να τοποθετηθεί σφαιρικά πάνω στο ζήτημα μπλέκοντας μέσα στο παραληρηματικό λόγο του, το κίνημα #MeToo, το body shaming, ή όπως τα αποκαλεί “όλα αυτά τα κινήματα”, το cat calling (το οποίο μάλλον αγνοεί τι είναι) και την Adele, η οποία κατά την άποψή του “πουλάει” το γεγονός ότι ο σωματότυπός της άλλαξε. Αμέσως μετά βέβαια, σε ένα συγκλονιστικό άλμα λογικής, λέει κάτι του στιλ “ας έχει ο καθένας τα κιλά που θέλει, να μην πιέζει κανένας τον άλλο για την εμφάνισή του”, το οποίο ενδιάμεσα απογειώνει με ένα, πολύ οικείο, “αλλά να μην ενοχλεί κανέναν”.

Επειδή όλη αυτή η ομορφιά δεν ήταν αρκετή, σαββατοκυριακάτικη εκπομπή αποφάσισε να δώσει το βήμα στον κ. Κονδυλάτο να ξεδιπλώσει τις παραπάνω σκέψεις του, κι έτσι, κάτω από ένα σουπεράκι που έγραφε “ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ”, ο σχεδιαστής κοσμημάτων ομόρφυνε την Κυριακή μας. Ένα μικρό spoiler alert εδώ: Στο τέλος αυτού του αποκλειστικού, ο κ. Κονδυλάτος δηλώνει φαν της βασιλείας, δήλωση που έκανε με αφορμή το γάμο του γιού του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, Φίλιππο, με τη Νίνα Φλορ και κάπου εκεί άρχισα να γελάω και να σκέφτομαι ότι ίσως και να μην αξίζει να ασχοληθούμε παραπάνω με τη συγκεκριμένη προσωπικότητα. Όμως!

Οι προβληματικές δηλώσεις του κ. Κονδυλάτου αναδεικνύουν ένα ζήτημα που μας απασχολεί επίμονα τον τελευταίο καιρό και επανήλθε στη δημόσια συζήτηση μετά τη “saga Xiarcho”. Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας δούμε την κορύφωση των σκέψεων του κ. Κονδυλάτου. Τέθηκε λοιπόν από τον δημοσιογράφο στον κ. Κονδυλάτο ερώτηση σχετικά με τις δηλώσεις του για “όλα αυτά τα κινήματα” οι οποίες σχολιάζονται “ποικιλοτρόπως” και τότε εκείνος μας χάρισε τα παρακάτω διαμαντάκια:

Δεν νομίζω ότι με το να βγαίνουν όλοι από το χώρο του θεάματος και να λένε ότι έχουν βιαστεί, θα αλλάξει τίποτα. Μήπως χρειαζόμαστε περισσότερη παιδεία; Έχει γίνει τρομακτικό το σκηνικό. Δεν μπορείς να πεις σε μια κοπέλα ότι έχει πάρει κιλά. Δεν μπορείς να σφυρίξεις στο δρόμο σε μια κοπέλα, #metoo. Δηλαδή θα χαθεί το φλερτ; Μου φαίνεται ότι έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο. Όταν γίνονται βιασμοί και κακοποιητικές συμπεριφορές πρέπει να καταγγέλλονται επί τόπου, συμφωνώ στο να υπάρξει ένα πλαίσιο νόμου που να προστατεύει τους ανθρώπους και να αισθάνονται ασφαλείς στο να πάνε να το καταγγείλουνε. Διαφωνώ όταν αφήνουμε πράγματα να περνάνε και βγαίνουμε μαζικά μετά από πάρα πολλά χρόνια να μιλήσουμε και να μη χρησιμοποιούμε το νόμο, που η δημοκρατία αυτό το εργαλείο μας δίνει, για να αμυνθείς, έτσι έχουμε αποφασίσει σε μία κοινωνία. Αν πω ότι κάποιος είναι εύσωμος, είναι body shaming. Δηλαδή τι να πω; Ότι είναι αδύνατος; Κάποιες κοπέλες θέλουν να ασχοληθούν με το modelling, και είναι oversized. Ο χώρος της μόδας έχει να κάνει με την ομορφιά και την καλαισθησία. Αν θες να τρως παραπάνω, μη μπεις στο χώρο της μόδας, πήγαινε σε ένα εργοστάσιο”.

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να συγκρατήσει κανείς το γέλιο του όταν ανάμεσα σε όλες αυτές τις διατυπώσεις ο κ. Κονδυλάτος αναρωτιέται αν χρειαζόμαστε περισσότερη παιδεία. Παρόλα αυτά κ. Κονδυλάτε:

  • Ναι, δεν μπορείς να πεις σε μία κοπέλα ότι έχει πάρει κιλά. Για την ακρίβεια, δεν μπορείς να το πεις σε κανένα άτομο οποιουδήποτε φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Το ότι αναφέρεστε, σε όλα σας τα παραδείγματα, στο γυναικείο φύλο θα το αποδώσω πολύ καλοπροαίρετα στο ότι έχετε στο μυαλό σας την άτυχη κοπέλα που βρέθηκε στο στόχαστρο του Ξιάρχο και όχι στο ότι το κάνετε εσκεμμένα. “Αν πω ότι κάποιος είναι εύσωμος, είναι body shaming. Δηλαδή τι να πω; Ότι είναι αδύνατος;”. Να μην πείτε τίποτα αγαπητέ, καθώς μάλιστα υποψιάζομαι ότι δεν σας ρώτησε και κανείς.Δεν αγαπάμε / συμπαθούμε / αντιπαθούμε /κάνουμε παρέα τους ανθρώπους αφού τους ζυγίσουμε πρώτα, καθώς μαντέψτε, δεν είναι καρπούζια. Δεν σχολιάζουμε τα κιλά τους και για να σας το πω λαϊκά με μία ωραία έκφραση που χρησιμοποιεί μια αγαπημένη μου φίλη, εσάς το πόσο ζυγίζει κάποιος που σας σφίγγει, στον καβάλο;
  • Ναι, δεν σφυρίζουμε στο δρόμο σε κοπέλες και λυπάμαι που θα σας φέρω τα κακά νέα, αλλά α) δεν έχουμε 1960, αν και μάλλον ως φαν της βασιλείας ενδεχομένως να θέλατε, β) αυτό το λένε cat calling και είναι μία παραβιαστική συμπεριφορά, μία παρενόχληση που επιβάλλεται εδώ και χρόνια στο γυναικείο φύλο σαν κάτι “φυσιολογικό”.
  • Η δημοκρατία, αν και όχι βασιλευομένη το οποίο φαντάζομαι σας λυπεί ιδιαίτερα, όντως μας προστατεύει μέσα από τη νομοθεσία η οποία, σοκ, δεν έχει ημερομηνία λήξης, συνεπώς τα θύματα μπορούν “να τη χρησιμοποιούν” και να μιλάνε μετά από όσα χρόνια νιώσουν έτοιμα και ειλικρινά μην μας αναγκάζετε, σας ικετεύω, να απαντήσουμε για ακόμη μια φορά στο “γιατί τώρα”.
  • Θα αλλάξει κάτι κ. Κονδυλάτε αν “όλοι” βγαίνουν και “λένε ότι έχουν βιαστεί”, από όποιο χώρο κι αν προέρχονται. Ήδη αλλάζει και αυτό από ό,τι φαίνεται μάλλον σας ενοχλεί. Η αλήθεια είναι ότι από όλα όσα είπατε αυτή την εβδομάδα, αυτή η δήλωση είναι η πιο δύσκολη να σηκώσει κανείς, διότι υποτιμά και προσβάλει τα θύματα με έναν ιδιαίτερα χυδαίο τρόπο που υπονοεί ότι οι καταγγελίες είναι κάποιο trend της εποχής.
  • Ο καθένας έχει τη δική του άποψη για το τι είναι ομορφιά και καλαισθησία και δεν αμφιβάλλω πως και λόγω του επαγγέλματός σας, έχετε κι εσείς μία ξεκάθαρη αισθητική ταυτότητα η οποία εκπορεύεται από το πώς αντιλαμβάνεστε τις παραπάνω έννοιες. Κάνετε πολύ καλά, αρκεί να μην υπονοούσατε οτι οτιδήποτε δεν υπακούει στα standards της μόδας – μιας μόδας άλλης δεκαετίας – δεν είναι.
  • Όσο για το γεγονός ότι, αν μας αρέσει να τρώμε παραπάνω ανήκουμε στο εργατικό δυναμικό ενός εργοστασίου και όχι στη μόδα, δεν ξέρω από που να το πιάσω και πού να το αφήσω. Από το ότι καταφέρνετε να κάνετε ταυτόχρονα body shaming, αλλά και υποτιμητικό σχόλιο για μια ολόκληρη κοινωνική τάξη; Από το ότι τοποθετείτε ανθρώπους σε θέσεις εργασίας ανάλογα με την εμφάνισή τους; Ή από το γεγονός ότι ενοχοποιείτε το φαγητό, ενισχύοντας έναν εφιάλτη που βιώνουν πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί έξω (καθώς έχουν προβληματική σχέση με αυτό, γιατί μπορεί στα οικογενειακά τραπέζια καμία θεία, φαν του βασιλιά κι αυτή να τους έλεγε, “Α, βλέπω το τρως όλο το φαϊ σου, ε;”) και παράλληλα αποδίδετε τα “παραπάνω κιλά” αποκλειστικά σε αυτό, αγνοώντας οποιουσδήποτε παθολογικούς λόγους; Πραγματικά, θέλει μαεστρία αυτό το πράγμα!

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μη δίνεται βήμα σε προσωπικότητες όπως ο κ. Κονδυλάτος να τοποθετούνται περί παντός επιστητού, το κατανοώ. Και να μη δίνονταν από τις τηλεοπτικές εκπομπές, ο κ. Κονδυλάτος θα μπορούσε να γράψει ένα status για όλα όσα τον απασχολούν. Σε όσους όμως μπορεί να πουν, “Ε, και τι θα έχουν μετά να σχολιάζουν οι άλλες εκπομπές και να γράφουν τα site“, να απαντήσω, ότι για παράδειγμα εμείς εδώ στο One of Us έχουμε ανεξάντλητες ιδέες για πάρα πολύ ωραία θέματα και θα περνούσαμε υπέροχα αν μας απασχολούσαν όλο και λιγότερο δηλώσεις σαν αυτές του κ. Κονδυλάτου. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο συμβαίνει και στον υπόλοιπο Τύπο, έντυπο ή ηλεκτρονικό.

Σε κάθε περίπτωση, να μην μου αγχώνεστε για εμάς τους γραφιάδες, θα είχαμε τι να γράψουμε, χωρίς ύλη δεν θα μέναμε! Το ίδιο λοιπόν θα μπορούσε να ισχύει και για τις τηλεοπτικές εκπομπές. Δεν χρειαζόμαστε άλλες παραληρηματικές δηλώσεις σαν του Περικλή Κονδυλάτου. Χρειαζόμαστε ανθρώπους να μας εμπνέουν, ενδιαφέρουσες ιστορίες. Η τηλεόραση, ως μέσο, έχει τεράστια δύναμη και στη σύντομη ζωή της – μην ξεχνάτε ότι η ιδιωτική μόλις που πάτησε τα πρώτα – άντα -, το εκμεταλλεύεται σπάνια.

Ναι, υπάρχει το μαγικό ραβδί που λέγεται τηλεκοντρόλ, το γνωρίζουμε καλά αυτό, όπως υπάρχει πλέον και ένα ακόμη μαγικό κουμπάκι που λέγεται “ανφόλο” και με αυτά τα όπλα μπορούμε να μείνουμε μακριά από κάθε “μπερδεμένη” περσόνα που εκφράζει τον συγχυσμένο λόγο της. Δεν θα ήταν όμως ωραία να τα επιστρατεύουμε όλο και λιγότερο;

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!