Tα Βραβεία Ίρις γίνονται φέτος 13 χρονών και φιλοδοξούν να παραμείνουν αιωνίως έφηβα, ανήσυχα, ενθουσιασμένα, ερωτευμένα με το ελληνικό σινεμά. Στο δρόμο λοιπόν για τα Βραβεία Ίρις 2022, το One of Us συνομιλεί με τους υποψήφιους για το βραβείο Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων & Ειδικών Εφέ, επαγγελματίες που δίχως τη συμβολή τους, πρακτικά, οι σκηνοθέτες θα αδυνατούσαν να πουν τις ιστορίες τους όπως ακριβώς τις έχουν φανταστεί.

Όσο το επίπεδο των ελληνικών παραγωγών ανεβαίνει, τόσο πιο έντονο γίνεται το ερώτημα για το αν πραγματικά αναγνωρίζεται ο κλάδος, που δυστυχώς, επίμονα παραμένει στην κατηγορία των “αφανών ηρώων” του σινεμά. Παράλληλα, οι επαγγελματίες αυτοί που βρίσκονται στην τόσο νευραλγική θέση στη δημιουργία μιας ταινίας, έρχονται αντιμέτωποι με προκλήσεις που εγείρει ο δημόσιος διάλογος, μιας και το κύριο αντικείμενο ενασχόλησής τους είναι η εμφάνιση. Σε αυτές και μερικές ακόμα απορίες απαντούν οι υποψήφιοι από τις ταινίες, “Αγία Έμυ“, “Ο Άνθρωπος του Θεού“, “Καλάβρυτα 1943“, “Σμύρνη μου Αγαπημένη” και “Monday“, λίγο πριν τη φετινή Τελετή Απονομής των βραβείων Ίρις, με κεντρικό σύνθημα “Είμαστε ο Έρωτας” που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 8 Ιουνίου στο Θέατρο Άλσος, σε σκηνοθεσία Στέργιου Πάσχου.

Για την κάθε μία/ έναν σας ξεχωριστά οι ταινίες για τις οποίες δουλέψατε είχαν διαφορετικές προκλήσεις, όλες τους ιδιαίτερα απαιτητικές. Τι σας δυσκόλεψε και τι απολαύσατε περισσότερο επιμελούμενοι τα μαλλιά, το μακιγιάζ και τα ειδικά εφέ των χαρακτήρων;

Δήμητρα Γιατράκου, Makeup & Prosthetics designer, από την ταινία “Σμύρνη μου Αγαπημένη”: Με τίμησε ιδιαίτερα η ανάθεση του σχεδιασμού μακιγιάζ και ειδικών εφέ της ταινίας “Σμύρνη μου αγαπημένη”, της μεγαλύτερης και ακριβότερης παραγωγής στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάστηκα με τόσους πολλούς και αξιόλογους ηθοποιούς από την ελληνική και διεθνή σκηνή σ’ ένα τόσο μεγάλο έργο. Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισα ήταν η αποτύπωση δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων και πραγματικοτήτων. Της ευμάρειας από τη μία και της απόλυτης τραγωδίας από την άλλη, της κοσμοπολίτικης Σμύρνης και της φρικαλεότητας του πολέμου, της ανεπιτήδευτης ομορφιάς και ανεμελιάς της εποχής και της σφαγής κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής.

Εύη Ζαφειροπούλου, Makeup designer, από την ταινία “Monday”: Είχαμε να κάνουμε με μια ταινία σύγχρονης εποχής. Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν το ότι η ταινία ξεκίνησε γυρίσματα τον Αύγουστο έχοντας μικρό χρόνο προετοιμασίας, όταν όλοι οι προμηθευτές έλειπαν σε διακοπές, με αποτέλεσμα να δυσκολευτώ πολύ να βρω υλικά ή συνεργάτες για πιο ειδικές ανάγκες όπως π.χ τα τατουάζ. Το πιο απολαυστικό κομμάτι της ταινίας ήταν η συνεργασία μου με τους συγκεκριμένους ηθοποιούς αλλά και με τον σκηνοθέτη μας Αργύρη Παπαδημητρόπουλο, με τον οποίο κάναμε μαζί και όλες τις υπόλοιπες ταινίες του. Κάθε ταινία είναι μια απίστευτη εμπειρία, σαν ένα πολύ πετυχημένο πάρτι!

Κωνσταντίνος Σαββάκης, από την ταινία “Καλάβρυτα 1943”

Αλεξάνδρα Μυτά, Makeup designer, από τις ταινίες “Ο Άνθρωπος του Θεού” και “Καλάβρυτα 1943”: Γενικά οι προκλήσεις που παρουσιάζονται κάθε φορά σε κάθε νέο project εξάπτουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε σχέση με τις ανάγκες τους ταινίας και τα θέλω του σκηνοθέτη. Το μακιγιάζ είναι μια τέχνη που εφαρμόζεται. Καλούμαστε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε πιο πρακτικές δυσκολίες όπως οι καιρικές συνθήκες (κρύο), το χρονικά περιθώρια για να γίνει η εφαρμογή του μακιγιάζ και των ειδικών εφέ και ο όγκος δουλειάς όταν μιλάμε για projects που έχει πολλούς ηθοποιούς με πολλές εμφανίσεις ή ειδικά εφέ. Όμως δεν συγκρίνεται με τίποτα το αίσθημα δημιουργικότητας και συνεργασίας με τους υπόλοιπους συνεργάτες και με τους ηθοποιούς κάνοντας test make-up και λαμβάνοντας σάρκα και οστά οι σημειώσεις και οι αναφορές που συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.

Κωνσταντίνος Σαββάκης, Hair designer, από την ταινία “Καλάβρυτα 1943”: Δεν με δυσκολεψε ποτέ η δουλειά μου
εέτε αυτό έχει να κάνει με την αποτύπωση της σύγχρονης εποχής, είτε προηγούμενων δεκαετιών και φαντάζομαι και επόμενων, έχω ψηθεί πια 40 σχεδόν χρόνια σε αυτήν τη δουλειά και σ’ αυτόν το χώρο. Πάντα με δυσκόλευαν ή με διευκολύναν οι άνθρωποι, πόσω μάλλον οι ηθοποιοί, που έχουν, καλώς ή κακώς, δημιουργήσει μια συγκεκριμένη εικόνα για τον εαυτό τους. Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων ηθοποιών, ακόμη και πολύ καλών, παραμένει στην λογική ότι, ασχέτως αναγκών του ρόλου, πρέπει να βγαίνουν όμορφοι και ατσαλάκωτοι. Από την άλλη πλευρά, οφείλω να πω ότι υπάρχουν κι εκείνοι που αφήνονται στα χέρια σου και μάλιστα σε προτρέπουν να κάνεις αυτό ακριβώς που πρέπει για να χτιστεί σωστά ο ρόλος. Δεν φαντάζεστε πόσο λύνονται τα χέρια και πόσο εύκολα γίνονται τα πράγματα!

Ιουλία Συγριμή, Hair designer, από την ταινία “Σμύρνη μου Αγαπημένη”: Η “Σμύρνη μου αγαπημένη” είναι μια ταινία εποχής, όποτε ήταν σημαντικό για μένα να μπορέσει να φανεί αυτό στα χτενίσματα των ηθοποιών. Η ταινία είχε πολλούς χαρακτήρες κ πολλούς extras όποτε ο όγκος δουλειάς ήταν τεράστιος ώστε όλοι αυτοί να ακολουθούν πιστά την εποχή. Οι προκλήσεις ήταν πολλές, πότε ευχάριστες πότε όχι και τόσο, αλλά αυτό συμβαίνει πάντα σχεδόν, πόσω μάλλον σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή και με τόσους ανθρώπους. Ήταν πολύ δημιουργική διαδικασία το χτίσιμο των ρόλων ανάλογα με το χαρακτήρα, την κοινωνική τάξη, την καταγωγή, όποτε έπρεπε να γίνει σωστή έρευνα ως προς την συγκεκριμένη εποχή και πιο συγκεκριμένα στη Σμύρνη. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες ήταν ο όγκος των ανθρώπων σε καθημερινή βάση, ώστε να είναι όλα όπως έχουν σχεδιαστεί, να μην σου ξεφύγει κάτι, να μην μπερδευτείς. Οι καιρικές συνθήκες ήταν μεγάλη δυσκολία και για εμάς πίσω απ’ τις κάμερες και για αυτούς που είναι μπροστά. Όποτε κι αυτό προσπάθησα όσο μπορούσα να το έχω υπολογίσει στο σχεδιασμό.

Δήμητρα Γιατράκου,  από την ταινία “Σμύρνη μου Αγαπημένη”

Στέλλα Σουλελέ, Hair designer, από την ταινία Monday: Σίγουρα, μέσα από την μέχρι τώρα εμπειρία μου, οι προκλήσεις για κάθε ταινία ήταν διαφορετικές, αλλά και ταυτόχρονα πολύ απαιτητικές. Συχνά η δυσκολία, αλλά και η απόλαυση που τελικά εισπράττεις μέσα από κάθε εμπειρία αυτής της δουλειάς είναι που συνθέτουν το δημιουργικό αποτέλεσμα και την ικανοποίηση της κινηματογραφικής αυτής διαδρομής. Δεν ξέρω αν πραγματικά θα ξεχώριζα κάτι πολύ συγκεκριμένο μέσα από κάθε ταινία που έχω περάσει μέχρι τώρα, αλλά σίγουρα αυτό που έχει αρκετή δυσκολία για μένα είναι η διδικασία που περνάς μέχρι να χτίσεις αισθητικά και συναισθηματικά ένα κινηματογραφικό χαρακτήρα σε σχέση με το σενάριο, τη σκηνοθετική προσεγγιση, την προσωπικότητα του ηθοποιού και το γενικότερο σύνολο, προκειμένου στο τέλος να έχεις αποτυπώσει αισθητικά, σαν επαγγελματίας, με τον καλύτερο και πιο επιτυχημένο τρόπο τον χαρακτήρα αυτό.

Πόση σημασία έχουν στη σωστή αποτύπωση της εποχής στην οποία διαδραματίζεται ένα φιλμ τα μαλλιά, το μακιγιάζ και τα ειδικά εφέ;

Δήμητρα Γιατράκου: Η αισθητική προσέγγιση, στο πλαίσιο της ρεαλιστικής αποτύπωσης των χαρακτήρων ενός σεναρίου, αποτελεί αναπόσπαστο και ζωτικής σημασίας μέρος της κινηματογραφικής δημιουργίας και της αφήγησης μιας ιστορίας.

Εύη Ζαφειροπούλου: Ένα σημαντικό κομμάτι του make up είναι η ρεαλιστική αποτύπωση των χαρακτήρων, είτε αφορά μια ταινία εποχής, είτε σύγχρονη. Με μικρές πινελιές να δίνεται η αίσθηση της εποχής, του συναισθήματος, της κατάστασης υγείας ή της ηλικίας του κάθε χαρακτήρα με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο, ώστε να μπορεί ο θεατής να συνδεθεί μαζί τους

Αλεξάνδρα Μυτά: Η σημασία της σωστής και πίστης αποτύπωσης της εποχής έχει πάντα να κάνει με το ίδιο το σενάριο και κατά πόσο θέλουμε (ο σκηνοθέτης και οι δημιουργοί) το αποτέλεσμα να είναι ακόλουθο της αληθοφάνειας. Άλλωστε μυθοπλασία κάνουμε.

Ιουλία Συγριμή, από την ταινία “Σμύρνη μου Αγαπημένη

Κωνσταντίνος Σαββάκης:  Eίναι το Α και το Ω μαζί με τα κοστούμια και το art direction. Θα ήθελα απ’ τις πρώτες στιγμές, ως θεατή, οι χαρακτήρες, ο περιβάλλον χώρος, το κλίμα, και τα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής να με βοηθήσουν να εισχωρήσω στο νόημα της ταινίας και στο μυαλό του σκηνοθέτη.

Ιουλία Συγριμή: Έχει πολύ μεγάλη σημασία η σωστή αποτύπωση της εποχής στα μαλλιά. Προσπαθώ πάντα όσο γίνεται να πλησιάσω την υφή που έχουν τα χτενίσματα της κάθε εποχής. Αυτό έχει μια δυσκολία, καθώς παλαιότερα υπήρχαν αλλά εργαλεία και άλλοι τρόποι ώστε να γίνει ένα χτένισμα, συνήθως πιο χρονοβόροι. Για μένα ο σωστός τρόπος είναι να χτενίζεις τα μαλλιά με τον τρόπο σχεδόν που τα έκαναν στην εκάστοτε εποχή. Επειδή όμως αυτό δεν γίνεται, γιατί δεν υπάρχει αυτός ο χρόνος στα γυρίσματα και τα εργαλεία κομμωτικής είναι πολύ εξελιγμένα πια, θέλει έναν τρόπο ώστε να επιτευχθεί το αποτέλεσμα.

Στέλλα Σουλελέ: Η σωστή απότυπωση της εποχής στον τομέα των κομμώσεων είναι εξίσου σημαντικός με το σύνολο της εικόνας (σκηνογραφία, ενδυματολογία, μακιγιάζ, φωτογραφία). Είναι αναγκαίο να γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η αποτύπωση της εποχής, προκειμένου να μπορέσει ο χαρακτήρας της αντίστοιχης ταινίας να μεταφέρει τον θεατή ουσιαστικά μέσα σε αυτήν και να τον ταξιδέψει ανάλογα. Το σύνολο της εικόνας είναι αυτό που τελικά σε πείθει, σε μαγεύει και σε οδηγεί στην εποχή της εκάστοτε ταινίας. Έτσι και οι κομμώσεις λοιπόν, ειναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το τελικό αποτέλεσμα μια ταινίας εποχής, αφού στις περισσότερες από όλες τις εποχές που έχουμε περάσει, έχουν πολύ ξεχωριστό και διαφορετικό χαρακτήρα συνάμα.

Πρόσφατα είδαμε μια ακόμη δημόσια “διαμάχη” σχετικά με τον Colin Farrell στο ρόλο του Πιγκουίνου στο τελευταίο Batman. Πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφρασαν την άποψη ότι δεν χρειάζονταν να επιλεχθεί ο συγκεκριμένος ηθοποιός και να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του με μακιγιάζ και fat suit, αλλά κάποιος που να ήταν πιο κοντά στα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα όπως τον φαντάστηκε ο σκηνοθέτης. Αρχικά, εσείς πώς το σχολιάζετε από τη σκοπιά του επαγγελματία κι έπειτα κοινωνικά; Πιστεύετε ότι η ερμηνευτική δεινότητα ενός ηθοποιού ξεπερνά την εμφάνιση; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η πολιτική ορθότητα στο σινεμά;

Δήμητρα Γιατράκου: Η υποκριτική, η τέχνη του ηθοποιού, απαιτεί δεξιότητες σε συναισθηματικό, ψυχολογικό, φαντασιακό, γνωστικό και σωματικό επίπεδο, δεξιότητες πολύ σημαντικές για την αλήθεια της κινηματογραφικής τους ύπαρξης και της αφήγησης μιας ιστορίας. Η ερμηνευτική δεινότητα ενός ηθοποιού κατά τη γνώμη μου ξεπερνά την εμφάνιση και σαφέστατα η έμφαση δίνεται στην ερμηνευτική ικανότητα και τον επαγγελματισμό του. Πολλοί γνωστοί και σπουδαίοι ηθοποιοί που υποδύθηκαν υπαρκτά πρόσωπα της ιστορίας, μεταμορφώθηκαν φυσικά και τεχνητά, κερδίζοντας Oscar για τις ερμηνείες τους. Η Αμερικανίδα ηθοποιός Meryl Streep όταν υποδύθηκε την Βρετανή πολιτικό Margaret Thatcher στην ταινία “The Iron Lady” (2011). Ο ηθοποιός Gary Oldman ως Winston Churchill στην ταινία “The Darkest hour” (2017). Η Sarliz Theron στην ταινία “The Monster” (2003), όπου μεταμορφώθηκε αυξάνοντας το βάρος της κατά 20 κιλά για να υποδυθεί την αληθινή ιστορία της Aileen Wuornos Αμερικανίδας πόρνης serial killer.

Εύη Ζαφειροπούλου: Θεωρώ πως ο σκηνοθέτης έχει κάθε δικαίωμα να θέλει έναν ηθοποιό εξαιτίας της ερμηνευτικής του δεινότητας. Οι συνεργάτες του, στην προκειμένη περίπτωση η/ο make up designer, καλείται με την δίκη του τέχνη να βρει τον τρόπο να μεταμορφώσει τον κάθε ηθοποιό στον χαρακτήρα που υποδύεται. Αυτό γίνεται πάντα σε συνεννόηση με τον ενδυματολόγο ή τον production designer και φυσικά τον σκηνοθέτη. Στην περίπτωση του Collin Farrell θεωρώ πως αμφισβητήθηκε ο σχεδιασμός της φιγούρας. Κάθε ταινία όμως είναι ένα έργο τέχνης, κάθε συνεργάτης φέρει την δίκη του τέχνη, σε αυτό κρίνεται και αυτό είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Η πολιτική ορθότητα στο σινεμά είναι ένα τεράστιο θέμα, διαφορετικό σε κάθε περίπτωση. Δύσκολο να απαντηθεί σε λίγες γραμμές.

Αλεξάνδρα Μυτά και Κωνσταντίνος Σαββάκης

Αλεξάνδρα Μυτά: Θεωρώ πως η επιλογή των ηθοποιών σε οποιοδήποτε project είναι δικαίωμα των παραγωγών και των δημιουργών μετέπειτα να αναπαράγουν τον χαρακτήρα. Η υποκριτική υπερβαίνει την εμφάνιση μιας και την εμφάνιση μπορούμε να την μεταποιήσουμε πλέον με το μακιγιάζ και την ψηφιακή τεχνολογία.

Κωνσταντίνος Σαββάκης: Ως επαγγελματίας, αλλά και κοινωνικά θα σταθώ στο πλάι αυτών που αποφάσισαν ότι για τον συγκεκριμένο ρόλο το κατάλληλο πρόσωπο ήταν ο Colin Farrell. Δεν βλέπω τον λόγο να μπω στην λογική του γιατί αυτός και όχι ο άλλος που ταιριάζει περισσότερο ο σωματότυπος. Έτσι τον φαντάστηκε ο σκηνοθέτης, έτσι τον ήθελε ο παραγωγός και εδω τελειώνουν όλα. H εμηνευτική δεινότητα όντως πολλές φορές ξεπερνά την εμφάνιση και δεν με ξενίζει καθόλου, για να μην πω οτι συμπληρώνει το ένα το άλλο ευχάριστα. Τουναντίον, χαίρομαι πολύ γι αυτην την αντίθεση (βλέπε Εντίθ Πιάφ, Γεωργία Βασιλιάδου, κλπ). Όσο για το πού μπορεί να φτάσει η πολιτική ορθότητα στο σινεμά, αλλά και γενικότερα έχω να πω, τη φράση του Κλεόβουλου Λίνδιου “παν μέτρον άριστον”. Θα πρέπει πάντα να αποφεύγονται εκφράσεις ή ενεργειες που αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή να γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους.

Ιουλία Συγριμή: Σχετικά με την επιλογή του Colin Farrell για το ρόλου του Πιγκουίνου είναι κάτι που δεν το έχω παρακολουθήσει. Επιλέχθηκε για αυτό, γιατί ο σκηνοθέτης αυτόν φαντάστηκε. Δεν ξέρω ποιος θα κρίνει εάν θα έπρεπε να έχει τα χαρακτηριστικά από φύση του ή εάν θα διαμορφωθούν από το μακιγιάζ.

Στέλλα Σουλελέ: Πολύ σημαντικό κομμάτι της υποκριτικής αποτελεί η ελευθερία και η ικανότητα του ηθοποιού να ενσαρκώνει σε βάθος το χαρακτήρα για τον οποίο έχει επιλεχθεί. Αυτό συχνά αποτελεί μια μεγάλη πρόκλιση για τον ηθοποιό, τον σκηνοθέτη, αλλά και το κινηματογραφικό κοινό που μπορεί να απολαύσει την πολύπλευρη εικόνα των ηθοποιών. Η σκηνοθετική ματιά που μπορεί να οδηγήσει πολύ συχνά στην επιλογή ενός ηθοποιού ξεπερνά τα όρια της δίκης μας κρίσης ως κοινό. Η δυνατότητα πλέον σήμερα της μεταμόρφωσης και της αποτύπωσης ενός κινηματογραφικού χαρακτήρα αποτελεί πολύ δυνατό εργαλείο για έναν σκηνοθέτη και έτσι η ερμηνευτική δυνατότητα ενός ηθοποιού να ξεπερνά την εμφανισή του. Άλλωστε η ορθότητα στο σινεμά δεν ορίζεται από τέτοιους περιορισμούς, αλλά αντιθέτως, από τη δημιουργηκότητα, τη μυθοπλασία και την ελευθερία έκφρασης μέσω κάθε αισθητικού μέσου, εφόσον αυτό φέρει το επιθυμητό και επιτυχημένο αποτέλεσμα.

Άνθρωπος του Θεού

Τα τελευταία χρόνια, οι παραγωγές του ελληνικού σινεμά δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τις διεθνείς. Ως εκ τούτου το επίπεδο στα μαλλιά και το μακιγιάζ / ειδικά εφέ έχει ανέβει επίσης. Θεωρείτε ότι σαν άρρηκτα κομμάτια μιας κινηματογραφικής παραγωγής λαμβάνετε το credit που σας αναλογεί; Αισιοδοξείτε για το μέλλον του κλάδου;

Δήμητρα Γιατράκου: Πράγματι, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη μεταβολή στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή. Γυρίζονται ταινίες υψηλότερου προϋπολογισμού και όπως είναι λογικό το επίπεδο της παραγωγής είναι προφανώς πιο υψηλό. Καθώς το μακιγιάζ/ειδικά εφέ είναι κομμάτι της όψης, της αισθητικής προσέγγισης μιας ταινίας, η μεταβολή αυτή της κινηματογραφικής παραγωγής είναι θετική και ελπιδοφόρα για τον κλάδο μας αλλά και για την ελληνική κινηματογραφία γενικότερα.\

Εύη Ζαφειροπούλου: Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη εξέλιξη σε αυτό τον χώρο, ιδιαίτερα από τότε που δημιουργήθηκαν κίνητρα για να γίνονται ταινίες. Προσωπικά αισθάνομαι ικανοποιημένη σε σχέση με το credit, αλλά πιστεύω πως θα μπορούσαμε οι make up designers να κάνουμε πολύ καλύτερη δουλειά εάν δίνονταν μεγαλύτερο budget, είτε για υλικά, είτε για συνεργάτες.

Αγία Έμυ

Αλεξάνδρα Μυτά: Θα ήθελα να παρακολουθεί ο κόσμος περισσότερο ελληνικό σινεμά. Θεωρώ τέλος, πως το μέλλον του κλάδου βρίσκεται στα χέρια όλων μας, συνεργατών και συντελεστών. Χρειαζόμαστε κρατικές σχολές και ενημερωμένα βιβλία εκτός από το ΤΕΙ Αισθητικής και Κοσμητολογίας να διδάσκονται οι νεότεροι την τέχνη του μακιγιάζ των μαλλιών και των σπέσιαλ εφέ, αλλά κυρίως τι σημαίνει να είσαι τεχνικός κινηματογράφου και ποια είναι η πραγματική σημασία του “κάνουμε σινεμά”.

Κωνσταντίνος Σαββάκης: Αν έπρεπε από το 1 εως το 3 να βαθμολογίσω σε ποιο σημείο βρισκόμαστε, για μένα πάντα, ως παραγωγή και επίπεδο σε μαλλιά, μακιγιάζ και ειδικά εφέ, θα έλεγα με την βία προχωράμε προς το 1μιση. Σαφώς και δεν λαμβάνουμε την υπόληψη που μας αναλογεί και αυτό ειναι μια μεγάλη συζήτηση που δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμα, γιατι εκτός εξαιρέσεων, οι δημιουργοί, οι σκηνοέτες και οι παραγωγοί στην Ελλάδα, δεν εχουν δώσει τη σημασία που αναλογεί σε αυτό το βασικότατο κομμάτι των ταινιών.

Ιουλία Συγριμή: Τα πράγματα έχουν διαμορφωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά είμαι ευχαριστημένη από τα credits μου.

Στέλλα Σουλελέ: Θεωρώ ότι οι ελληνικές παραγωγές γίνονται ολοένα και καλύτερες σε σχέση με τις διεθνείς και ότι οι Έλληνες επαγγελματίες στο χώρο μας συχνά είναι εξίσσου αξιόλογοι και ικανοί με αντίστοιχους συναδέλφους του εξωτερικού. Ως εκ τούτου, το επιπεδο στον τομέα μας είναι εξελικτικά καλύτερο, εφόσον παρουσιάζονται περισσότερες και μεγαλύτερες ευκαιρίες μεγάλων κινηματογραφικών παραγωγών στη χωρα μας, που μπορούν να αναδείξουν τις αντίστοιχες δυνατοτητές μας. Θεωρώ ότι σαν αναπόστατο κομμάτι κάθε κινηματογραφικής παραγωγής λαμβάνουμε τα ανάλογα credit, ακόμη πιο ουσιαστικά πλέον, καθότι οι κομμώσεις καθορίστηκαν πιο συγκεκριμένα μαζί με τον τομέα του μακιγιάζ. Σαν τομέας οι κομμώσεις είναι κάτι που μέχρι και τώρα, ακόμη και στο εξωτερικό, δεν διαχωρίζεται, αλλά πραγματικά θεωρώ ότι έχει να επιδείξει μέχρι τώρα πολύ επιτυχημένες και αξιόλογες κινηματογραφικές αποτυπώσεις.

Οι επόμενες προβολές των βραβείων Ίρις:

Τετάρτη 25 Μαΐου | Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21) | Είσοδος ελεύθερη
PleAse be kind, rewInd σε συνεργασία με το ACADDEMIA
Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου ενώνει τις δυνάμεις της με το Acaddemia, την εκπαιδευτική πρωτοβουλία του πρωτοποριακού Φεστιβάλ ADD. Μια σειρά από προβολές κάνει rewind στις καλύτερες μικρού μήκους ταινίες της περσινής παραγωγής, ενώ ένα ηχητικό installation επανασυστήνει τις υποψήφιες για ΙΡΙΣ Πρωτότυπης Μουσικής ταινίες. Από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ θα προβληθούν οι υποψήφιες για Ίρις ταινίες στις κατηγορίες Μικρού Μήκους Ταινίας, Σπουδαστικής, Animation. Οι προβολές θα χωριστούν σε Α και Β μέρος, ενώ ενδιάμεσα ο Σκωτσέζος, με έδρα το Βερολίνο, sound artist Claude Speeed, θα παρουσιάσει το PleAse be kind, rewΙnd, ένα ξεχωριστό ιντερλούδιο-ηχητικό γλυπτό. Τα πέντε υποψήφια soundtracks στην κατηγορίας Πρωτότυπης Μουσικής μετατρέπονται σε οπτικοακουστικά installations, μέσα από την χρήση τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης, ανοίγοντας μια δημιουργική συζήτηση ανάμεσα στο τελικό όραμα ενός καλλιτέχνη και το πώς αυτό μπορεί να επανερμηνευτεί με την χρήση ΑΙ τεχνολογίας. Στο τέλος της βραδιάς, δημιουργοί και θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα dj set με την υπογραφή του ADD.

19:00 | Musical intro
19:45 |Μικρού Μήκους Α (Σπουδαστικές & Animation)
Άντε ντε της Αριάδνης Αγγελικής Θυφρονίτου Λήτου, 10´
Αστόρια του Γαβριήλ Αθανασίου, 20´
Δεν Εμεινε Καμία από τις Αδελφές Τατά του Μιχαήλ Λαουλάκου, 7´
Όλο το Χρόνο του Κόσμου της Δανάης Επιθυμιάδη, 8´
Bone Selector του Μάρκο Κρίμπαλη, 22´
192 Ναυσικάα του Άγγελου Σπάρταλη, 14´
Από το Μπαλκόνι του Άρη Καπλανίδη, 13´
Απολεσθέντα της Βίβιαν Παπαγεωργίου, 10´
Echo του Σέργιου Κοτσόβουλου, 12´
21:45 | PleAse be kind, rewInd
22:15 | Μικρού Μήκους Β (Μυθοπλασίας)
Όλα τα Πλάσματα της Νύχτας της Μέμης Κούπα, 17´
Το Βανκούβερ της Άρτεμις Αναστασιάδου, 25´
A Summer Place της Αλεξάνδρας Ματθαίου, 22´
Brutalia, Εργάσιμες Μέρες του Μανώλη Μαυρή, 26´
Motorway 65 της Εύης Καλογηροπούλου, 15´
Soul Food του Νίκου Τσεμπερόπουλου, 24´
24:30 | Drinks & Dance

Πέμπτη 26 Μαΐου έως Τετάρτη 1η Ιουνίου | Άνεσις (Λ. Κηφισίας 14) | Εισιτήρια: 8 ευρώ γενική είσοδος, 12 ευρώ ημερήσιο εισιτήριο

Πέμπτη 26 Μαΐου
20:45 Καλάβρυτα 1943 του Νικόλα Δημητρόπουλου, 95’ | 4 Υποψηφιότητες (Ειδικών Εφφέ και Οπτικών Εφφέ, Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων & Ειδικών Εφφέ, Ενδυματολογίας, Σκηνογραφίας)
22:30 .dog της Γιάννας Αμερικάνου, 100’ | 3 Υποψηφιότητες (Β’ Ανδρικού Ρόλου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Ελληνικής Μειοψηφικής Συμπαραγωγής)

Παρασκευή 27 Μαΐου
20:45 Αγία Έμυ της Αρασέλης Λαιμού, 115’ | 15 υποψηφιότητες (Ειδικών Εφφέ και Οπτικών Εφφέ, Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων & Ειδικών Εφφέ, Ήχου, Ενδυματολογίας, Σκηνογραφίας, Πρωτότυπης Μουσικής, Φωτογραφίας, Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Hasmine Killip, Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Ειρήνη Ιγγλέση, Β’ Ανδρικού Ρόλου, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Σεναρίου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Σκηνοθεσίας, Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας)
23:00 Αγέλη Προβάτων του Δημήτρη Κανελλόπουλου, 113’ | 10 Υποψηφιότητες (Ήχου, Σκηνογραφίας, Μοντάζ, Φωτογραφίας, Β’ Ανδρικού Ρόλου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Σεναρίου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Σκηνοθεσίας, Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας)

Σάββατο 28 Μαΐου
20:45 Patchwork του Πέτρου Χαραλάμπους, 88’ (Α’ Γυναικείου Ρόλου)
22:30 Ο Άνθρωπος με τις Απαντήσεις του Στέλιου Καμμίτση, 81’ | 3 Υποψηφιότητες (Ενδυματολογίας, Β’ Γυναικείου Ρόλου, Σεναρίου)
24:00 Μαγνητικά Πεδία του Γιώργου Γούση, 81’ | 7 Υποψηφιότητες (Πρωτότυπης Μουσικής, Φωτογραφίας, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Σεναρίου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας)

Κυριακή 29 Μαΐου
20:45 Σελήνη, 66 Ερωτήσεις της Ζακλίν Λέντζου, 109’ | 5 Υποψηφιότητες (Μοντάζ, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Σκηνοθεσίας)
22: 45 Feathers του Omar El Zohairy, 115’ (Ελληνικής Μειοψηφικής Συμπαραγωγής)

Δευτέρα 30 Μαΐου
20:45 Quicksand της Margot Schaap, 105’ (Ελληνικής Μειοψηφικής Συμπαραγωγής)
22:45 Monday του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, 117’ | 13 υποψηφιότητες (Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων & Ειδικών Εφφέ, Ήχου, Ενδυματολογίας, Σκηνογραφίας, Πρωτότυπης Μουσικής, Μοντάζ, Φωτογραφίας, Β’ Ανδρικού Ρόλου, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Σεναρίου, Σκηνοθεσίας, Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας)

Τρίτη 31 Μαΐου
20:45 Ο Άνθρωπος του Θεού της Yelena Popovic, 109’ | 2 Υποψηφιότητες (Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων & Ειδικών Εφφέ, Α’ Ανδρικού Ρόλου)
22:45 Orfeas2021 του Φιλ Ιερόπουλου, 111’ (Ειδικών Εφφέ και Οπτικών Εφφέ)

Τετάρτη 1 Ιουνίου
20:45 Η Βοή του Κόσμου του Πέτρου Σεβαστίκογλου, 83’ | 3 Υποψηφιότητες (Ήχου, Πρωτότυπης Μουσικής, Μοντάζ)
22:30 Σμύρνη μου Αγαπημένη του Γρηγόρη Καραντινάκη, 121’ | 12 υποψηφιότητες (Ειδικών Εφφέ και Οπτικών Εφφέ, Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων & Ειδικών Εφφέ, Ήχου, Ενδυματολογίας, Σκηνογραφίας, Πρωτότυπης Μουσικής, Μοντάζ, Φωτογραφίας, Β’ Γυναικείου Ρόλου, Β’ Ανδρικού Ρόλου, Σκηνοθεσίας, Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας)

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!