Όλοι μας, σύμφωνα με τις προηγούμενες εμπειρίες μας ή τις προσδοκίες που μας έχει δημιουργήσει η pop κουλτούρα, έχουμε στο μυαλό μας κάποιες ιδέες για το πώς πρέπει να μοιάζει μια ερωτική σχέση. Με βάση το σύνολο αυτό των ιδεών, των προσδοκιών, των ελπίδων αλλά και των πληροφοριών που έχουμε συλλέξει από το περιβάλλον, τους φίλους ή την οικογένειά μας, δημιουργούμε κάτι σαν δόγμα μέσα μας και χτίζουμε μια εικόνα για την “σωστή σχέση”, την οποία αναζητούμε σε κάθε νέα ερωτική μας προσπάθεια.
Είναι φυσικό λοιπόν να επιθυμούμε μια σχέση που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις, σύμφωνες με το παραπάνω δόγμα. Αυτό για κάποιους μπορεί να σημαίνει διαρκή επαφή με τον/την σύντροφο, έντονη συναισθηματική επένδυση και γρήγορο δέσιμο, ενώ για άλλους να σημαίνει διαφύλαξη της προσωπικής ζωής και της ιδιωτικότητας, αργή εξέλιξη και σαφή θέσπιση ορίων μεταξύ των δύο συντρόφων.
Υπάρχουν όμως κάποιες προσδοκίες που μπορεί να σταθούν τελικά εμπόδιο στην καλή λειτουργία μιας σχέσης και να την φέρουν τελικά σε αδιέξοδο. Δεν λέει βέβαια κανείς ότι δεν θα πρέπει να έχουμε προσδοκίες. Είναι το είδος των προσδοκιών που μπορεί να κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα γιατί μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μην λαμβάνουμε υπόψη μας την ίδια την φύση της λειτουργίας μιας σχέσης, τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται στην διάρκεια του χρόνου και πώς τα άτομα αλλάζουν και τα ίδια μέσα σε αυτή την εξέλιξη.
Το να αναγνωρίσουμε τις προσδοκίες μας λοιπόν και να βρούμε ποιες ανάμεσά τους είναι μη ρεαλιστικές, είναι βοηθητικό και μπορεί να προσδιορίσει την στάση μας πιο θετικά από το ξεκίνημά της. Η σύμβουλος σχέσεων και συμπεριφορική επιστήμονας Lucille Shackleton, επεσήμανε 7 τέτοιες μη ρεαλιστικές προσδοκίες που θα πρέπει να έχουμε στον νου μας σε κάθε νέα σχέση μας.
Όπως λέει η ίδια, “Όλοι μας έχουμε κάποιες πεποιθήσεις σχετικά με τις ερωτικές σχέσεις. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι βοηθητικές, ενώ κάποιες όχι. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να έχουμε το νου μας και να αναρωτιόμαστε αν οι πεποιθήσεις μας βοηθούν ή εμποδίζουν την σχέση μας. Κατόπιν θα πρέπει να διαλέξουμε αν θα συνεχίσουμε να τις κρατάμε ή θα τις αλλάξουμε.”
Σε μια ανάρτησή της η Shackleton εξηγεί ποιες είναι αυτές:
- Το να πιστεύουμε ότι ο/η σύντροφός μας θα αλλάξει (χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουμε για το θέμα που μας απασχολεί).
- Το να πιστεύουμε ότι πρέπει πάντα να υπάρχει αυτή η “σπίθα”, βαθύς έρωτας ή έντονο πάθος.
- Το να πιστεύουμε ότι ο/η σύντροφός μας ξέρει τι σκεφτόμαστε ή αισθανόμαστε χωρίς καν να του το λέμε και το ίδιο κι εμείς.
- Η ιδέα ότι πρέπει να συμφωνούμε σε όλα και ότι ποτέ δεν θα πρέπει να υπάρχει αντιπαράθεση.
- Το να προσδοκάμε να μας συμπεριλαμβάνει ο/η σύντροφός μας σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς του και ότι δεν θα υπάρχει ιδιωτικότητα μέσα στην σχέση.
- Η πεποίθηση ότι ο/η σύντροφός μας θα πρέπει να μας “συμπληρώνει ως άτομα”.
- Το να θεωρούμε ότι για όλα τα προβλήματα φταίει ο/η σύντροφος και όχι εμείς.
Η ανάρτηση της Shackleton, κέρδισε πάρα πολλά likes, ενώ πολλοί ακόλουθοί της έδωσαν τις δικές τους ιδέες στα σχόλια.
Κάποιο σχόλιο έλεγε “Έμαθα πρόσφατα ότι τα ανάμεικτα συναισθήματα σε μια σχέση είναι ΟΚ” ενώ κάποιο άλλο έλεγε ότι “Είναι φορές που νοιώθουμε έρωτα και πάθος και κάποιες που νοιώθουμε ανησυχία ή λύπη μέσα στην σχέση μας. Άλλες φορές νοιώθουμε ενθουσιασμό και άλλες φορές κούραση. Είναι φυσικό να νοιώθει κανείς μια γκάμα συναισθημάτων.”
Κάποιο σχόλιο μιλούσε για την μεγάλη αρνητική επιρροή των social media στον τρόπο με τον οποίο δομείται η ιδέα για το πωώς πρέπει να μοιάζει μια καλή ερωτική σχέση και ότι μόνο μέσω ενός επαναπροσδιορισμού μπόρεσε τελικά το άτομο αυτό να καταλάβει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του από μια ρομαντική σχέση.
