Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν έχω καμία σχέση με το celebrity culture, καθώς και τον γάμο μου με τον Harry Styles έχω φαντασιωθεί λεπτομερώς, και παρακολουθώ τις κινήσεις των αγαπημένων μου καλλιτεχνών με περίσσιο ενδιαφέρον (βλέπε Taylor Swift, Lizzo, Beyonce) και επηρεάζομαι από τις επιλογές τους σε θέματα μόδας, κουλτούρας και φαγητού. Εγώ η ίδια χαμογελάω σαν ερωτευμένη κάθε φορά που έχουμε καινούργιο φωτογραφικό υλικό από τους Bennifer να σουλατσάρουν χεράκι-χεράκι και εγώ η ίδια επίσης χοροπήδησα λιγάκι από την χαρά μου όταν αποκαλύφθηκε ότι η Zendaya και ο Tom Holland μάλλον είναι ζευγάρι και εκτός οθόνης. Είμαι δηλαδή αρκετά μέσα στα πράγματα, παρόλα αυτά θα ήθελα να πιστεύω όχι με ανθυγιεινό τρόπο και χωρίς να με ενδιαφέρει καθόλου η εγχώρια showbiz και κυρίως ποιος τα έχει με ποιον. Πρώτον, δεν γνωρίζω αρκετά από τα ονόματα που απασχολούν τα ελληνικά μέσα με τα ερωτικά τους και δεύτερον, βρίσκω τον τρόπο που όλο αυτό συζητιέται στο εκάστοτε πάνελ να είναι τρομερά αδιάκριτο, απόλυτα κίτρινο και απρεπές ως προς τα πρόσωπα τα οποία αφορά.
Με άλλα λόγια, δεν με ενδιαφέρει καθόλου με ποιον είναι ζευγάρι η Μαίρη Συνατσάκη, όπως νομίζω ότι επιθυμεί και η ίδια, τουλάχιστον από τα όσα έχει δηλώσει μέχρι στιγμής στους λογαριασμούς της. Παρόλα αυτά, εντελώς αναπάντεχα βρίσκω τον εαυτό μου να έχει σχεδόν κατασκηνώσει στο ίνσταγκράμ της τις τελευταίες ημέρες και όσο παρακολουθώ τις ιστορίες της, τόσο πιο χαρούμενη αισθάνομαι (έστω και στιγμιαία) με τις νέες της αναρτήσεις.
Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, η Μαίρη έχει ξεκινήσει ένα επικό καλοκαιρινό road trip με μηχανή και γυρίζει ολόκληρη την Ιταλία, με κάποιον μυστήριο συνοδοιπόρο τον οποίο επιλέγει να μην μας δείξει. Δικαίωμα της φυσικά, και προσωπικά καθόλου δεν μου στερεί της εμπειρίας να μοιράζομαι, τουλάχιστον ελάχιστα, τη χαρά της περιπέτειάς της, ανυπομονώντας να δω το επόμενο στόρι που θα ανεβάσει και πατώντας like με όλη μου την ψυχή στις φωτογραφίες από την Ρώμη, την Φλωρεντία, το Positano. Τι είναι αυτό που με έχει κάνει να χαίρομαι με την χαρά της, την στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες influencers εκεί έξω που ανεβάζουν στιγμιότυπα των διακοπών τους και το μόνο αίσθημα που ίσως μου προκαλέσουν είναι ζήλια και FOMO;
Ίσως φταίει το γεγονός πως παρουσιάζει και την λιγότερο glamorous εκδοχή του ταξιδιού, μιλώντας για απλησιές, για το πόσο άβολο είναι το μηχανάκι μετά από κάποια ώρα και δείχνοντας φωτογραφίες από μικροσκοπικές καμπίνες και βαλίτσες άνω-κάτω σε δωμάτια ξενοδοχείων. Ίσως βέβαια να έχει να κάνει με το γεγονός ότι, πρόσφατα έκανα και εγώ το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό μετά τον κοβιντοεφιάλτη και έχει ξυπνήσει για τα καλά μέσα μου το ‘μικρόβιο’ του πότε θα ξαναφύγω, ποια ξένη χώρα θα επισκεφτώ. Επιπλέον, βλέποντας την Μαίρη να περπατάει και να θαυμάζει μέρη που έχω περπατήσει και θαυμάσει και εγώ (έχουμε και εμείς φάει με το κουτάλι την Ιταλία, κυρία Μαίρη μας!) ξυπνάνε μέσα μου υπέροχες αναμνήσεις προηγούμενων ταξιδιών, οι οποίες επιτέλους δεν μου προκαλούν μελαγχολία αλλά μία λαχτάρα για τους επόμενους προορισμούς.
Συγκρατημένη μεν, λαχτάρα δε. Όσο λοιπόν έβλεπα τα βίντεο της Μαίρης να περιμένει σε μία τεράστια ουρά του Gelateria Dondoli στο San Giminiano για να δοκιμάσει το υποτιθέμενο καλύτερο παγωτό του κόσμου (εγώ είχα πάρει γεύση Crema de’ Pazzi και Ricotta με σύκα, ήταν όντως απίστευτο), εκτός του ότι κάπως αισθάνθηκα έναν πόνο στα γόνατα σαν να περίμενα και εγώ 40 λεπτά μπροστά από δεκάδες άλλους τουρίστες για να το φάω, τελικά έκλεισα το ίνσταγκραμ, άνοιξα το skyscanner, και έκλεισα κάτι εισιτήρια σε προσφορά για μία άλλη ευρωπαϊκή πόλη στο τέλος του Οκτωβρη, τα οποία λιβάνιζα εδώ και μέρες.
Καλή συνέχεια στην Μαίρη και μακάρι όλοι μας να ξαναβάλουμε τα ταξίδια στην ζωή μας το συντομότερο δυνατόν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας από αυτά.